Με την καινούργια του δραματική ταινία Like Father Like Son (πρωτότυπος τίτλος Sochite Chichi Ni Naru) ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Hirokazu Koreeda μελετά και πάλι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια οικογενειακή σχέση, που δεν αναπτύσσεται κάτω από τις ιδανικότερες των συνθηκών. Είναι η τρίτη φορά που ο απωανατολίτης δημιουργός συμμετέχει με πόνημα του στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών, μετά το 2001 (Distance) και το 2004 (Dare Mo Shinarai). Στο θέμα του έργου του ο Koreeda παρουσιάζει την τραγική ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, που πληροφορείται καθώς το παιδί τους διανύει την περίοδο της εφηβείας, πως δεν είναι βιολογικά δικό τους, αλλά αντικαταστάθηκε με το πραγματικό τους στο μαιευτήριο, εξαιτίας λάθους: "Αφορμή για να κάνω την ταινία, λέει ο σκηνοθέτης, πήρα την στιγμή που έγινα πατέρας πριν από πέντε χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα αναρωτιόμουν αν γονιό με κάνει η σχέση αίματος που έχω με την κόρη μου ή ο χρόνος λατρείας που έχω ξοδέψει μαζί της?"
Photo: Getty Images Europe / zimbio.com
Είναι η πολλοστή φορά που ο αναγνωρισμένος Γιαπωνέζος κινηματογραφιστής ασχολείται στο θέμα του έργου του με τις προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, δείχνοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω σε υπαρκτά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας της πατρίδας του "Δεν είναι το μοναδικό θέμα με το οποίο έχω καταπιαστεί στην καριέρα μου, αλλά είναι αλήθεια πως πως πάντοτε τα προβλήματα που ζορίζουν τις μοντέρνες φαμίλιες προκαλούν το ενδιαφέρον μου κι επιθυμώ να τα μελετήσω εις βάθος. Με διασκεδάζει αυτή η αναζήτηση. Είμαι γονιός, έχω χάσει τους γονείς μου, συνεπώς είναι πολύ φυσικό να επιθυμώ να εξετάζω τέτοιου είδους θέματα στα σενάρια μου." Σημαντικό ρόλο για την καλλιτεχνική επιτυχία του φιλμ, παίζουν οι χαρακτήρες των δύο ανήλικων αγοριών της ιστορίας, εκεί που ο Koreeda έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των προσωπικοτήτων τους: "Αυτά ακριβώς τα δύο παιδιά είναι που με ώθησαν να κάνω την ταινία. Η ιστορία μου είναι εμπνευσμένη από την προσωπικότητα τους. Οι ατελείωτοι αυτοσχεδιασμοί, οι φευγαλέες στιγμές μερικές φορές δίνουν στον θεατή την εντύπωση πως παρακολουθεί ντοκιμαντέρ. Κι εμένα μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός, πως έχω πετύχει κάποια πλάνα, που δεν συνειδητοποίησα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Είναι η πολλοστή φορά που ο αναγνωρισμένος Γιαπωνέζος κινηματογραφιστής ασχολείται στο θέμα του έργου του με τις προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, δείχνοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω σε υπαρκτά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας της πατρίδας του "Δεν είναι το μοναδικό θέμα με το οποίο έχω καταπιαστεί στην καριέρα μου, αλλά είναι αλήθεια πως πως πάντοτε τα προβλήματα που ζορίζουν τις μοντέρνες φαμίλιες προκαλούν το ενδιαφέρον μου κι επιθυμώ να τα μελετήσω εις βάθος. Με διασκεδάζει αυτή η αναζήτηση. Είμαι γονιός, έχω χάσει τους γονείς μου, συνεπώς είναι πολύ φυσικό να επιθυμώ να εξετάζω τέτοιου είδους θέματα στα σενάρια μου." Σημαντικό ρόλο για την καλλιτεχνική επιτυχία του φιλμ, παίζουν οι χαρακτήρες των δύο ανήλικων αγοριών της ιστορίας, εκεί που ο Koreeda έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των προσωπικοτήτων τους: "Αυτά ακριβώς τα δύο παιδιά είναι που με ώθησαν να κάνω την ταινία. Η ιστορία μου είναι εμπνευσμένη από την προσωπικότητα τους. Οι ατελείωτοι αυτοσχεδιασμοί, οι φευγαλέες στιγμές μερικές φορές δίνουν στον θεατή την εντύπωση πως παρακολουθεί ντοκιμαντέρ. Κι εμένα μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός, πως έχω πετύχει κάποια πλάνα, που δεν συνειδητοποίησα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Ο Γιαπωνέζος σταρ Masaharu Fukuyama που υποδύεται τον περήφανο πατέρα, ο οποίος από την μια στιγμή στην άλλη νιώθει την τιμή του να χάνει την οποιαδήποτε αξία, στέκεται στο πλευρό του σκηνοθέτη, κατά την διάρκεια της συνέντευξης Τύπου και δίνει την δική του ερμηνεία για τον ρόλο που υποδύθηκε: "Μου έκανε μεγάλη έκπληξη το γεγονός πως μου προσφέρθηκε ο ρόλος του πατέρα, ενόσω δεν είμαι καν πατέρας στ' αλήθεια. Στην πορεία κατάλαβα πως ο ρόλος δεν είχε να κάνει με έναν πατέρα σε ισχύ αλλά με έναν άντρα που μαθαίνει όσο περνά ο χρόνος πως είναι ακριβώς να είσαι πατέρας. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, μεγαλώνουν μαζί τους και οι γονείς τους. Κι αυτή η κοινή συνύπαρξη σε βάθος χρόνου είναι που πρέπει πέραν όλων των άλλων να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης."
zerVo
