Movies Ltd

της Brigitte Roüan. Με τους Nicole Garcia, Eric Caravaca, Patrick Mille, Michaël Abitboul, Gaspard Ulliel, Elisa Tovati, Sandrine Dumas, Sarah Gabriel, Hélène Ruys, Emmanuelle Riva, Λάκη Λαζόπουλο, Ντέμη Ρούσσο

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα αγόρια μου!

του zerVo (@moviesltd)

Ε, ακόμη κι αν ο βασικός λόγος ενασχόλησης κάποιου ξένου μαζί σου, έχει να κάνει με τα μυριάδες ζόρια επιβίωσης που αντιμετωπίζεις, όπως και να έχει σου προκαλεί ένα κόρδομα στο λαιμό η αντίληψη του πόσο ψηλά έχουν οι υγιώς σκεπτόμενοι Ευρωπαίοι την χώρα σου. Και αν οι ενστάσεις μου πάνω στο πως έχουν εντάξει οι εταίροι μας την ελληνική παράδοση και τον αρχαίο πολιτισμό, στην δική τους κουλτούρα, δεν είναι και λίγες, είναι μαγικό το συναίσθημα να νιώθεις το πόσο όμορφος είναι ο τόπος σου και πόσο υπέροχος δείχνει στο φόντο μιας κινηματογραφικής παραγωγής, ακόμη κι αν εκείνη δεν διαθέτει το ανάλογο σενάριο και την θεματική για να τον υποστηρίξει.

Μοναδική ευκαιρία στην μοναχική Ζο, για να σμίξει με τους τέσσερις λατρεμένους της γιους και τις φαμίλιες τους, δίνεται κάθε καλοκαίρι, καθώς ως η διοργανώτρια του πολιτιστικού φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα στην πανέμορφη Μήλο, τους προσκαλεί να περάσουν παρέα λίγες ηλιόλουστες ημέρες ξενοιασιάς, συνδυάζοντας το τερπνό με το ωφέλιμο. Κάτι η κρίση, κάτι οι ατασθαλίες του τοπικού άρχοντα όμως, έχουν οδηγήσει στην ακύρωση των φετινών εκδηλώσεων, ένα γεγονός που θα λυπήσει αφάνταστα την δεδηλωμένη φιλέλληνα, που θα πάρει από μόνη της την απόφαση να στήσει την παράσταση του Οιδίποδα πάση θυσία, χρησιμοποιώντας ως πρωταγωνιστές τα μέλη της οικογένειας της.

Οιδίποδας που λέει ο λόγος δηλαδή, αφού το θεατρικό που η μουρλέγκω Γαλλίδα έχει κατά νου, ελάχιστη σχέση έχει με το έργο του Σοφοκλή, δεν σκηνοθετείται από κανέναν επαγγελματία, παρά από τον έφηβο εγγονό της, δεν διαθέτει σκηνικά και κοστούμια της προκοπής, αλλά φτιασίδια που οι νύφες της ράβουν νυχθημερόν από ρετάλια και δεν θα λάβει χώρα σε κανένα σπουδαίο θέατρο, αλλά στην ξύλινη στάνη με τις κερκίδες, που μέχρι πριν λίγο βοσκούσαν πρόβατα. Το βασικό ζητούμενο για την εξηντάχρονη γυναίκα όμως, δεν είναι αν θα πετύχει να στήσει επιτέλους την παράσταση, αλλά να έχει έστω και για λίγες στιγμές στην ζεστή αγκάλη της τα βλαστάρια της, που ακόμη αντιμετωπίζει σαν άμαθα δεκάχρονα.

Κι έτσι ολοκληρώνεται στην καταπατημένη βίλα η σύναξη καμιάς τριανταριάς νοματαίων, που η διαρκώς φορτισμένη συναισθηματικά στις εικόνες της Brigitte Rouan μάζεψε στον αιγαιοπελαγίτικο παράδεισο, για να συμμετάσχουν σε μια ιδιόμορφη κομεντί σχέσεων, με βασικό θεματικό άξονα την αγάπη των παιδιών, προς την θεότητα μάνα που τα έφερε στον κόσμο. Έτσι γύρω από την αυταρχική - όπως την βλέπουν τα τέκνα στις σουρεαλιστικές παρεμβάσεις της σκηνοθέτιδας, Ήρα (αξιοπρεπής η Nicole Garcia), μαζεύονται από τα τέσσερα (πραγματικά) σημεία του ορίζοντα οι γιοι της, o ευέξαπτος Άρης (Eric Caravaca), ο πονηρός Ερμής (Patrick Mille), ο φτωχός κι άνεργος Ήφαιστος (Michael Abiteboul) και στο τέλος ο γόης Απόλλωνας (Gaspard Ulliel) για να της επιδείξουν τον σεβασμό τους, την λατρεία τους, τους λόγους που στην ψυχή τους είναι μία και αναντικατάστατη. Ελαφρά συγκίνηση, ποιητική διάθεση και φραντσέζικο, ενίοτε γκροτέσκο χαβρώδες χιούμορ, συνδυάζονται όχι δόκιμα με το αρχαίο πνεύμα αθάνατο, το ΔΝΤ, τις made in Greece λαμογιές, τις μουτσούνες του Λαζόπουλου,  την θάλασσα και τα Παιδιά του Πειραιά.

Για πες: Τι μένει στο φινάλε του Tu Honoreras Ta Mere Et ta Mere? Στον Ευρωπαίο η αίσθηση πως η ευλογημένη αυτή γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου θα επιβιώσει, δεν θα σβήσει από τον χάρτη και για την ψυχική της δύναμη πρέπει όλοι να την σέβονται. Και που φυσικά επιβάλλεται τους Αύγουστους να την επισκέπτονται για τα μπάνια τους... Στον Έλληνα η ευδαιμονία που το μέρος του ορίζει - ακόμη - την ιδανική καρτ ποστάλ, που πάνω της άπαντες ζωγραφίζουν τις πιο ανέμελες θύμησες τους. Α κι ένα σάουντρακ, που άνετα μπορεί να παίζει νυχθημερόν στα στενά κυκλαδίτικα πλακόστρωτα υποδεχόμενο τους δώρα και συνάλλαγμα φέροντες επισκέπτες.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί