Το Σώμα
του Andrew Niccol. Με τους Saoirse Ronan, Jake Abel, Max Irons, Chandler Canterbury, Frances Fisher, Diane Kruger, William Hurt
Άλλα λέει η θεια μου, άλλα ακούν τα αυτιά μου
του zerVo (@moviesltd) 
Μου το είχε πει κάποιος, βλέποντας με να κουνάω το κεφάλι μου, την στιγμή που έπεφταν οι οριστικοί τίτλοι τέλους στο σίριαλ του Twilight: Μην στο βλέπεις τόσο αρνητικά, θα έρθει η στιγμή που θα το νοσταλγήσεις! Που να περιμένω ο δόλιος, πως ούτε μισό χρόνο μετά το επικό φινάλε του σμιξίματος ανθρώπων, λύκων και βαμπίρων, πως η talented mrs Stephanie Meyer θα τροφοδοτήσει το σινεμά με μια ακόμη ευφάνταστη ιστορία που ξεπετάχτηκε από τον νου της, που - μα το Θεό - δεν μπορώ να πιστέψω με ποιο ακριβώς σκεπτικό έφτασε για τόσους μήνες στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλλερς των Times. Και που θα είναι συνάμα τόσες πολλές φορές πιο ανάξιο λόγου από το ρομάντζο της Μπέλα και του χλωμού Εντ...
Γη, μέλλον. Ο κόσμος έχει δεχτεί την φονική εισβολή μιας ιδιαίτερης εξωγήινης μορφής ζωής, που έχει σαν ικανότητα της να καταλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα, μετατρέποντας το σε ξενιστή που θα υποδεχτεί την Ψυχή, εκείνο τον οργανισμό που θα ερευνήσει τον εσωτερικό κόσμο του καθενός και θα αποκαλύψει τα μυστικά του. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η νεαρή Μέλανι Στράιντερ, που αφού θα πέσει στα χέρια των εισβολέων, θα δεχτεί μέσα της παρά την θέληση της την Περιπλανώμενη, μια ψυχή που έχει την εντολή να μάθει από τον υποδοχέα της, το μέρος που κρύβονται οι λιγοστοί, υγιείς επαναστάτες, που αντιστέκονται στις ορέξεις των κυρίαρχων δυνάμεων κατοχής.
Η ηγεσία των εξωγήινων όμως, που δεν μπορούσε να μην φέρει την μορφή μιας Γερμανίδας, όμορφης μεν, αλλά απίστευτα αυταρχικής, όπως εμφανίζεται εδώ η Diane Kruger, το κορμί της οποίας έχει κυριεύσει η αιμοσταγής Κυνηγός, δεν θα υπολογίσει σε δύο βασικότατους αστάθμητους παράγοντες. Αρχικώς δεν θα μετρήσει το ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα της κοπελιάς θα αποδειχτεί τόσο ισχυρή στην πίεση που θα υποστεί από την Wanderer, ώστε κάποια στιγμή να βγει από πάνω και να την ελέγχει εκείνη. Και κατοπινά θα υποτιμήσει τον φάκτορα έρωτα, που καλώς ή κακώς θα κτυπήσει την καρδιά του εξωγήινου όντος, καθώς εκείνο σε κατάσταση ανισορροπίας θα νιώσει την ακαταμάχητη έλξη ενός νεαρού πολεμιστή, από εκείνους που κρύβονται καλά στις κατακόμβες στο μέσον της ερημίας.
Τουλάχιστον δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να κατανοήσω το πότε ακριβώς η ταινία χάνει ολοσχερώς την σοβαρότητα της. Υπερβολικά νωρίς, πέμπτο, έκτο λεπτό της δράσης, καθώς το όμορφο κορίτσι που έχει μπολιαστεί με τον ανεπιθύμητο ξένο εντός της, άλλα εκστομίζει και άλλα ακούμε - εμείς οι προνομιούχοι θεατές - να σκέφτεται. Και εντάξει δέχομαι μια τέτοια περίπτωση διχασμένου και εκδηλωτικού χαρακτήρα, να λαμβάνει χώρα σε κωμωδία σαν εκείνο το αξέχαστο All Of Me με τον Martin και την Tomlin, που προκαλούσε αβίαστα το γέλιο στον θεατή της. Όταν αυτό συμβαίνει σε μια δραματική περιπέτεια (ντεμέκ) επιστημονικής φαντασίας, ποι πρέπει να είναι άραγε η συμπεριφορά μου?
Για πες: Κατρακύλα δίχως τέλος για έναν σκηνοθέτη που η αφετηρία του, δεκαέξι χρόνια πριν είχε αφήσει τόσες πολλές υποσχέσεις. Ο Andrew Niccol είναι ακριβώς ο ίδιος που είχε βάλει φαρδιά πλατιά την τζίφρα του στο ατμοσφαιρικό και πνευματώδες Gattaca, με τον σκηνοθέτη που υπογράφει ετούτο το ανέμπνευστο, χωρίς εξάρσεις, χωρίς ορίζοντα και εντέλει με ασαφή προσανατολισμό εργάκι, που πιθανολογώ πως δεν θα συγκινήσει ούτε όσους πιτσιρικάδες διαρρηγνύουν ιμάτια στο όνομα της Αγίας του Λυκόφωτος Meyer. Εκτιμώ μάλιστα πως η εμπορική αποτυχία του The Host - ειδικά στο Αμέρικα, που τα πήγε πολύ άσχημα - είναι πιθανόν να στοιχίσει στο μέλλον της ικανότατης σε σοβαρότερους ρόλους ενζενί Saoirse Ronan, που δεν τα έχει καταφέρει διόλου καλά στην μέχρι τώρα καριέρα της, σαν το βασικό πρωταγωνιστικό αστέρι.
Η ηγεσία των εξωγήινων όμως, που δεν μπορούσε να μην φέρει την μορφή μιας Γερμανίδας, όμορφης μεν, αλλά απίστευτα αυταρχικής, όπως εμφανίζεται εδώ η Diane Kruger, το κορμί της οποίας έχει κυριεύσει η αιμοσταγής Κυνηγός, δεν θα υπολογίσει σε δύο βασικότατους αστάθμητους παράγοντες. Αρχικώς δεν θα μετρήσει το ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα της κοπελιάς θα αποδειχτεί τόσο ισχυρή στην πίεση που θα υποστεί από την Wanderer, ώστε κάποια στιγμή να βγει από πάνω και να την ελέγχει εκείνη. Και κατοπινά θα υποτιμήσει τον φάκτορα έρωτα, που καλώς ή κακώς θα κτυπήσει την καρδιά του εξωγήινου όντος, καθώς εκείνο σε κατάσταση ανισορροπίας θα νιώσει την ακαταμάχητη έλξη ενός νεαρού πολεμιστή, από εκείνους που κρύβονται καλά στις κατακόμβες στο μέσον της ερημίας.
Τουλάχιστον δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να κατανοήσω το πότε ακριβώς η ταινία χάνει ολοσχερώς την σοβαρότητα της. Υπερβολικά νωρίς, πέμπτο, έκτο λεπτό της δράσης, καθώς το όμορφο κορίτσι που έχει μπολιαστεί με τον ανεπιθύμητο ξένο εντός της, άλλα εκστομίζει και άλλα ακούμε - εμείς οι προνομιούχοι θεατές - να σκέφτεται. Και εντάξει δέχομαι μια τέτοια περίπτωση διχασμένου και εκδηλωτικού χαρακτήρα, να λαμβάνει χώρα σε κωμωδία σαν εκείνο το αξέχαστο All Of Me με τον Martin και την Tomlin, που προκαλούσε αβίαστα το γέλιο στον θεατή της. Όταν αυτό συμβαίνει σε μια δραματική περιπέτεια (ντεμέκ) επιστημονικής φαντασίας, ποι πρέπει να είναι άραγε η συμπεριφορά μου?
Για πες: Κατρακύλα δίχως τέλος για έναν σκηνοθέτη που η αφετηρία του, δεκαέξι χρόνια πριν είχε αφήσει τόσες πολλές υποσχέσεις. Ο Andrew Niccol είναι ακριβώς ο ίδιος που είχε βάλει φαρδιά πλατιά την τζίφρα του στο ατμοσφαιρικό και πνευματώδες Gattaca, με τον σκηνοθέτη που υπογράφει ετούτο το ανέμπνευστο, χωρίς εξάρσεις, χωρίς ορίζοντα και εντέλει με ασαφή προσανατολισμό εργάκι, που πιθανολογώ πως δεν θα συγκινήσει ούτε όσους πιτσιρικάδες διαρρηγνύουν ιμάτια στο όνομα της Αγίας του Λυκόφωτος Meyer. Εκτιμώ μάλιστα πως η εμπορική αποτυχία του The Host - ειδικά στο Αμέρικα, που τα πήγε πολύ άσχημα - είναι πιθανόν να στοιχίσει στο μέλλον της ικανότατης σε σοβαρότερους ρόλους ενζενί Saoirse Ronan, που δεν τα έχει καταφέρει διόλου καλά στην μέχρι τώρα καριέρα της, σαν το βασικό πρωταγωνιστικό αστέρι.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Απριλίου 2013 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική