Movies Ltd

του Mike Newell. Με τους Jeremy Irvine, Helena Bonham Carter, Ralph Fiennes, Robbie Coltrane, Holliday Grainger, Ewen Bremner, Sally Hawkins

Διασκευασμένο με αξιοπρέπεια

του gaRis (@takisgaris)

Κάθε καινούργια διασκευή του μνημειώδους διαχρονικού έργου του σπουδαίου Dickens, μοιάζει με τον βράχο στον παραβολικό μύθο του Σίσυφου. Κατόπιν της απόλυτης βερσιόν δια χειρός David Lean, από το 1947 - ποιος δεν θυμάται την εναρκτήρια σεκάνς στο νεκροταφείο? - έχουν υπάρξει ουκ ολίγες απόπειρες διασκευής του θρυλικού κλασσικού, μεταξύ των οποίων και εκείνη του Alfonso Cuaron στα 1997, όχι ιδιαίτερα επιτυχημένες.

Ο Mike Newell, που μόλις πάτησε τα εβδομήντα του χρόνια, έχει αποδείξει στην πορεία του πως πρόκειται γαι ένα πολύπλευρο δημιουργικό ταλέντο, μέσα από φιλμς όπως τα Four Weddings And A Funeral, Donnie Brasco και Harry Potter And The Goblet Of Fire. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που το βασικό του καστ, δηλαδή ο Ralph Fiennes (Μάγκγουιτς), η Helena Bonham Carter (Μις Χάβισαμ) και ο Robbie Coltrane (Μίστερ Τζάγκερς) επαναλαμβάνουν με ικανό τρόπο την συνεργασία τους σε εκείνο το κινηματογραφικό επεισόδιο του μικρού μαθητευόμενου μάγου. Πάντα άλλωστε αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία να απολαμβάνει κανείς την παράσταση ενός γνήσιου ερμηνευτή όπως ο Fiennes, ενός πραγματικού ταλέντου που νομίζω πως έφτασε η ώρα να αναγνωριστεί. Όσο για την Κυρία Tim Burton, αυτός ο προ-γοτθικός χαρακτήρας είναι μέσα στο αίμα της και κυριολεκτικά απογειώνει τα πλάνα στα οποία συμμετέχει. Για ακόμη μια φορά όμως, κατόπιν του War Horse - του οποίου δηλώνω για μια ακόμη φορά, πιστός θαυμαστής - ο Jeremy Irvine κρίνεται ανεπαρκής στο να σηκώσει έναν καίριο ρόλο στους νεαρούς του ώμους. Δίχως αμφιβολία δεν κάνει για Μίστερ Πιπ, αφού βρίσκεται μόνιμα σε κατάσταση πανικού, η φωνή του είναι τρεμουλιαστή και η σπουδαστική του ερμηνεία προκαλεί δυσάρεστες εντυπώσεις, που δύσκολα παρακάμπτονται.

Ο Newell παρουσιάζει, όπως κι ο Lean, μια περιεκτική προσαρμογή του μυθιστορήματος και θα μπορούσε να ήταν απόλυτα επιτυχημένη αν δεν ξόδευε τα δύο τρίτα της ταινίας για να απεικονίσει την μετατροπή του Πιπ από φτωχό κλειδαρά σε Λονδρέζο αριστοκράτη, αφήνοντας για το φινάλε μόνο τις μηχανορραφίες και τις ανατροπές του αριστοτεχνικά γραμμένου πρωτότυπου. Παρόλα αυτά η προσεγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση, η πεντακάθαρη φωτογραφία και η εμπνευσμένη ενδυματολογία, ανεβάζουν τα επίπεδα της παραγωγής στα ύψη εκείνα, ώστε να ικανοποιηθούν όλοι οι οπαδοί του έργου του Dickens.

Για πες: Σε γενικές γραμμές δεν πρόκειται για εκείνη την εκδοχή του μύθου που κανείς θα λατρέψει, αλλά που σίγουρα θα την σεβαστεί, προσπερνώντας τον υποτονικό ρυθμό της πρώτης πράξης. ίσως αυτό που θα ευχόταν εντέλει ο θεατής, θα ήταν στο πλάι της ενζενί Holliday Grainger που υποδύεται με άνεση την Εστέλ, έχοντας την πρότερη εμπειρία στην Jane Eyre και την Anna Karenina, να βρισκόταν ένας εξίσου γοητευτικός ζεν πρεμιέ, για να αποδώσει το νεανικό ερωτικό της ενδιαφέρον, από αυτόν τον απογοητευτικό Πιπ...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Απριλίου 2013 από την Odeon