Movies Ltd

των Kirk DeMicco, Chris Sanders. Με τις φωνές των Nicolas Cage, Emma Stone, Ryan Reynolds, Catherine Keener, Clark Duke, Cloris Leachman

Stone Age

του gaRis (@takisgaris)

Είναι νωρίς να σκάσει το πρώτο δυνατό animated του δύο-δεκατρία. Σε μια χρονιά γεμάτη σήκουελς (Monsters University, Despicable Me 2 και Cloudy With a Chance of Meatballs 2) αλλά και το μεγάλο φαβορί Epic που ανοίγει τον ερχόμενο μήνα, το The Croods έρχεται από την παλαιολιθική εποχή με υπερκινητικότητα και περγαμηνές για να σκάσει με θόρυβο κάπου ανάμεσα σε άνοστο rip-off του Ice Age και ξώφαλτσο ρετούς των Flintstones. Το κορυφαίο βέβαια είναι το εκπληκτικό - τηρουμένων των αναλογιών - άνοιγμα των $44Μ για την πρώτη ιστορικά animated παραγωγή της Dreamworks που διανέμει η 20th Century Fox, μετά την απρόσμενη (ειδικά σε επίπεδο οσκαρικής αναγνώρισης) αποτυχία του α λα Avengers Rise of the Guardians. To budget που ξεπερνά τα $135Μ σχεδόν έχει καλυφθεί, γεγονός που με προβληματίζει σχετικά με το πράσινο φως που δίνει το κοινό σε ανέπνευστες ιστορίες οι οποίες πατάνε πάνω σε παλαιολιθικού τύπου ρουμπρίκες σεναριακής πλοκής.

Ας πάρουμε το σκηνοθετικό διδυμάκι (πιο πολύ τα κάνω για αλλοπρόσαλλα καρκινάκια τα παλικάρια αλλά ας το ξεπεράσουμε κι αυτό) Chris Sanders και Kirk De Micco. O δεύτερος δεν έχει δείξει περγαμηνές με το πρωτόλειο Space Chimps (2008), όμως ο Sanders μετά από το τρισχαριτωμένο Lilo and Stitch (2002) με είχε ανατινάξει προ τριετίας με την αγαπημένη μου εκτός Pixar animated παραγωγή, το τολμηρά συναισθηματικό όσο και μεγαλειώδες ως περιπέτεια How to Train your Dragon. Έρχονται λοιπόν με το The Croods να παρουσιάσουν ένα πάτσουορκ δανείων με χλωρίδα - πανίδα κείμενη μεταξύ Avatar και Fantastic Planet (1973). Ως χαρακτηρολογία, η επαναστατημένη κόρη (Emma Stone) του πάτερ-φαμίλια νεάντερταλ (ναι, o Nicolas Cage είναι ΚΑΙ εδώ) σημαδεύει μεταξύ των κοριτσιώνε που κοσμούν τα περσινά Hotel Transylvania και (εδώ εισάγετε: «άδικος νικητής των Oscars”) Brave. Η μαμά έχει διακοσμητικό ρόλο (δυστυχώς για την βετεράνα Catherine Keener) ενώ τα gags εξυπηρετούν μια κακιά πεθερά και δυο αδερφάκια που παίζουν –σκοντάφτουν και ουρλιάζουν μαζί με το σάιντκικ μαϊμούνι (βλ. Scrat από Ice Age) του Ryan Reynolds, ενός ξυπνιτζή (σε αντιδιαστολή με τον κρο-μανιόν μπρουτάλ μπαμπά) σκέιτμπόρντερ που θα τους βγάλει όλους από τη σπηλιά καθώς μια ακόμη σεισμική συντέλεια του πρωτοκόσμου είναι προ των πυλών.

Το project ξεκίνησε το 2005 ως κολεγιά της Dreamworks με την βρετανική Aardman (Wallace& Gromit, Chicken Run) Studios με τον παιγνιώδη τίτλο Crood Awakening. Είναι ολοφάνερο πως, σε μια εποχή που το animation καλπάζει τεχνικά γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, οι Croods σμιλεύουν πάνω στο βράχο το κλισέ με τεράστια κεφαλαία γράμματα, μολονότι, ειδικότερα μετά το χωρίς μπούσουλα πρώτο μέρος δείχνουν να βρίσκουν ρυθμό, χαζεύοντας το μάτι με επιμιξείες όπως πιρανόψαρα, αρκουδοκουκουβάγιες και κροκοδειλόσκυλα.

Για πες: Ακόμη πάντως ξύνω το καύκαλο μου να κατεβάσει μια ιδέα (όταν θα δεις την ταινία θα πιάσεις τον υπαινιγμό) σχετικά με το τι ήταν αυτό που έκανε μικρούς-μεγάλους να το ανεβάσουν στην κορυφή του μποξ – όφιδος. Ίσως απλά επειδή το γοργόν και χάριν έχει. Πάντως εγώ, ακολουθώντας το αρχαίο ρητό, έχω ήδη εναποθέσει το The Croods στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Απριλίου 2013 από την Odeon