Ηasta La Vista
του Geoffrey Enthoven. Με τους Gilles De Schrijver, Robrecht Vanden Thoren, Tom Audenaert, Isabelle de Hertogh
Οι Διακοπές της Ζωής μας
του zerVo (@moviesltd) 
Κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι φτιαγμένες για τους σκυθρωπούς, τους μελαγχολικούς, εκείνους που μοιρολογούν ολημερίς, ενθυμούμενοι τις παλιές καλές ημέρες των παχιών οικονομικά αγελάδων και τώρα που η κρίση τους έχει γονατίσει, έχουν πέσει σε βαθιά κατάθλιψη, νιώθοντας αδυναμία να καλύψουν ακόμη και τα απολύτως απαραίτητα. Να έχουμε την υγειά μας αδέλφια! Και δεν είναι απλή ευχή, είναι η πραγματικότητα. Κάποιος αρτιμελής, υγιής, στα πόδια του που λέμε, δεν έχει το δικαίωμα να αφήνει την ανέχεια να τον ρίχνει στο καναβάτσο. Δες τους κομπανιέρους από το Βέλγιο, που η ρημάδα η μοίρα τους τα έφερε όλα αριστερά, πόσο το παλεύουν στον όποιο χρόνο τους απομένει να κάνουν τα όνειρα τους αλήθεια. Αν και εδώ που τα λέμε, για να πειράξω τους φιλαράκους μου του Φλαμανδούς, που διαθέτουν όπως φάνηκε έξυπνο και διόλου κουτό χιούμορ, ακόμη και σε καροτσάκι να ήμουν θα έκανα τα πάντα για να το σκάσω από τον τόπο τους, τον ασχημότερο μακράν του δεύτερου της ηπείρου μας...
Είναι τρεις νεαροί φίλοι κολλητοί κι αγαπημένοι, που οι δύσκολες συνθήκες που βιώνουν εξαιτίας των βιολογικών τους χάντικαπ τους έχουν φέρει ακόμη πιο κοντά. Ο Ζόσεφ είναι τετραπληγικός, καρφωμένος μόνιμα πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι, ο Φίλιπ έχει χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά την όραση του και θωρεί μόνο σκιές χάρη στην βοήθεια του μεγεθυντικού του φακού κι ο Λαρς, στην χειρότερη μοίρα όλων, μετράει λίγο χρόνο ζωής ακόμη, καθώς ο όγκος που μεγαλώνει στον εγκέφαλο του, δεν του έχει αφήσει πολλά περιθώρια. Γνωρίζοντας πως σε ένα θέρετρο της Ισπανίας λειτουργεί ένα ξεχωριστό πορνείο για άτομα με ειδικές ανάγκες, οι φίλοι θα στήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο, παρά την θέληση των γονιών τους, ώστε να ταξιδέψουν τα χιλιάδες μίλια που απαιτούνται για να πραγματοποιήσουν την ερωτική τους φαντασίωση.
Κι εκεί που κανείς δεν δέχεται να συνοδέψει - αλλά και να περιποιηθεί, να φροντίσει και να προστατέψει - το ονειροπόλο τρίο, μια σωματώδης αντρογυναίκα, που δεν μιλά καν την γλώσσα τους, έναντι αδράς αμοιβής, θα δεχτεί να τους οδηγήσει στην Γη της Επαγγελίας. Μια παρουσία που αρχικά θα κακοφανεί στους σε φυγή ταξιδιώτες, όσο το βανάκι τρώει τα χιλιόμετρα όμως και η παρουσία της εξελίσσεται σε ολοένα και πιο απαραίτητη, οι φιλαράκοι θα αναθεωρήσουν την αρχική τους εκτίμηση για εκείνη.
Από τις πιο αισιόδοξες φιλμικές στιγμές της χρονιάς είναι η περίπτωση του Hasta La Vista (στο επανειδείν) που πείθει ακόμη και τον πιο πεσιμιστή πως τα πάντα μπορούν να συμβούν, αν και εφόσον υπάρχει η ανάλογη θέληση. Διανθισμένο με αστεία βουτηγμένα στο μαύρο χιούμορ και που σε πολλές περιπτώσεις δεν φείδονται κυνισμού για την δύσκολη κατάσταση που ζουν οι τρεις ζορισμένοι χαρακτήρες, αλλά και με έντονες ενέσεις συγκίνησης, ειδικά καθώς η περιπέτεια τους οδηγείται στο φινάλε της, είναι το κωμικοτραγικό road movie του ταλαντούχου Geoffrey Enthoven. Κινηματογράφηση ζεστή και αληθινή, σε όμορφα φόντα που σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουν το ηθικό, ερμηνείες δύσκολες αλλά εξίσου δυναμικές και βαθύτερα ποιητικά νοήματα που κυρίως στοχεύουν στον νου και την συλλογιστική των (πολλάκις υπεροπτών) υγιών θεατών, ορίζουν την πορεία μιας ζεστής και απόλυτα ανθρώπινης δημιουργίας, προερχόμενης από την παγωμένη βόρεια Ευρώπη.
Για πες: Η οποία σε ουκ ολίγα διεθνή φεστιβάλ, χάρη στην ισορροπία που επιδεικνύει ανάμεσα στο δάκρυ και το γέλιο - σε προέκταση των περσινού Intouchables ή του φετινού The Sessions ας πούμε - κέρδισε την εκτίμηση των σινεφίλ. Άξια πιστεύω...
Κι εκεί που κανείς δεν δέχεται να συνοδέψει - αλλά και να περιποιηθεί, να φροντίσει και να προστατέψει - το ονειροπόλο τρίο, μια σωματώδης αντρογυναίκα, που δεν μιλά καν την γλώσσα τους, έναντι αδράς αμοιβής, θα δεχτεί να τους οδηγήσει στην Γη της Επαγγελίας. Μια παρουσία που αρχικά θα κακοφανεί στους σε φυγή ταξιδιώτες, όσο το βανάκι τρώει τα χιλιόμετρα όμως και η παρουσία της εξελίσσεται σε ολοένα και πιο απαραίτητη, οι φιλαράκοι θα αναθεωρήσουν την αρχική τους εκτίμηση για εκείνη.
Από τις πιο αισιόδοξες φιλμικές στιγμές της χρονιάς είναι η περίπτωση του Hasta La Vista (στο επανειδείν) που πείθει ακόμη και τον πιο πεσιμιστή πως τα πάντα μπορούν να συμβούν, αν και εφόσον υπάρχει η ανάλογη θέληση. Διανθισμένο με αστεία βουτηγμένα στο μαύρο χιούμορ και που σε πολλές περιπτώσεις δεν φείδονται κυνισμού για την δύσκολη κατάσταση που ζουν οι τρεις ζορισμένοι χαρακτήρες, αλλά και με έντονες ενέσεις συγκίνησης, ειδικά καθώς η περιπέτεια τους οδηγείται στο φινάλε της, είναι το κωμικοτραγικό road movie του ταλαντούχου Geoffrey Enthoven. Κινηματογράφηση ζεστή και αληθινή, σε όμορφα φόντα που σε καμία περίπτωση δεν ρίχνουν το ηθικό, ερμηνείες δύσκολες αλλά εξίσου δυναμικές και βαθύτερα ποιητικά νοήματα που κυρίως στοχεύουν στον νου και την συλλογιστική των (πολλάκις υπεροπτών) υγιών θεατών, ορίζουν την πορεία μιας ζεστής και απόλυτα ανθρώπινης δημιουργίας, προερχόμενης από την παγωμένη βόρεια Ευρώπη.
Για πες: Η οποία σε ουκ ολίγα διεθνή φεστιβάλ, χάρη στην ισορροπία που επιδεικνύει ανάμεσα στο δάκρυ και το γέλιο - σε προέκταση των περσινού Intouchables ή του φετινού The Sessions ας πούμε - κέρδισε την εκτίμηση των σινεφίλ. Άξια πιστεύω...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Απριλίου 2013 από την Ama Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική