Μέσα στην Ομίχλη
του Sergei Loznitsa. Με τους Vladimir Svirskiy, Vladislav Abashin, Sergei Kolesov
Γολγοθάς!
του zerVo (@moviesltd) 
Δίχως την παραμικρή διάθεση ύβρεως, η καθηλωτική εικόνα μου έφερε στο νου την κορύφωση του Θείου Δράματος. Ρακένδυτος, ατιμασμένος ψυχικά και σωματικά φιλήσυχος και αγαθός άντρας, με γαλανή ματιά και μακριά γενειάδα, να κουβαλά στην ράχη του σαν άλλον Σταυρό του μαρτυρίου, το άψυχο κορμί εκείνου που πριν λίγο ύψωνε το τουφέκι ενάντια του, εντεταλμένος να τον εκτελέσει εν ψυχρώ. Έχοντας νιώσει την απόλυτη αδικία, έχοντας κριθεί αναίτια ένοχος, του πιο ειδεχθούς εγκλήματος, θα επιδείξει υπέρμετρο σεβασμό και αγάπη στην (έστω νεκρή) υπόσταση του συνανθρώπου του. Το τραγικότερο όλων είναι που, ενώ η Βιβλική ανάβαση του Γολγοθά, έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, δραματικές ιστορίες σαν κι αυτή που περιγράφει το In The Fog, ειδικά κατά την διάρκεια μεγάλων πολέμων είναι πέρα για πέρα συχνές και αληθινές.
1942. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος βρίσκεται στην πλήρη εξέλιξη του και το ένα μετά το άλλο τα Δυτικά προπύργια της Σοβιετικής Ένωσης, παραδίδονται στην σαρωτική επέλαση της Ναζιστικής μπότας. Σε ένα χωριό των κατεχόμενων από τους Γερμανούς εδαφών της Λευκορωσίας, μια ομάδα εργαζόμενων στους σιδηροδρόμους, θα προκαλέσει τον εκτροχιασμό μιας αμαξοστοιχίας, γεγονός που θα προσβάλει το κύρος της διοίκησης των εισβολέων και των ντόπιων δοσίλογων συνεργατών της. Η τιμωρία των τεσσάρων συλληφθέντων θα είναι θάνατος. Οι τρεις τους όμως μόνο θα οδηγηθούν στην κρεμάλα. Ο τέταρτος και πιο συγκρατημένος, ο Σουσένια, θα αφεθεί ελεύθερος από την Κομαντατούρ, κάτι που αυτομάτως θα τον αναδείξει ως βδελυρό προδότη στα μάτια της μικρής κοινωνίας, αλλά και των πιο κοντινών του προσώπων.
Η αντίδραση των Παρτιζάνων άμεση και αναμενόμενη. Ένα εκτελεστικό απόσπασμα, αποτελούμενο από δύο βαριά οπλισμένους συντοπίτες του αντάρτες, θα συλλάβει τον συντετριμμένο άντρα, οδηγώντας τον στο δάσος της περιοχής για να τον τιμωρήσει. Δίνοντας του μάλιστα στο χέρι, το φτιάρι, με το οποίο θα σκάψει τον ίδιο του τον λάκκο. Μέχρι η σφαίρα να καρφωθεί στο σβέρκο του όμως, αποδίδοντας δικαιοσύνη, οι τρεις τους πρέπει να διασχίσουν την δύσβατη περιοχή, που ελέγχεται από ανηλεείς Χίτες.
Σπαρακτικές οι εικόνες του ταλαντούχου Ρώσου Sergei Loznitsa, στην δεύτερη μεγάλου μήκους δημιουργία του, που τον ανακηρύσσει και επίσημα ως έναν από τους γνήσιους συνεχιστές του έργου του Tarkowski. Αργό το τέμπο των συνεχών μονοπλάνων, όχι νεκρό όμως, εφόσον κάθε δευτερόλεπτο που περνά, ένας ήχος, μια χροιά, μια πιστολιά δίνει και μια καινούργια πληροφορία. Συνήθως απειλητική. Ο εχθρός πλησιάζει. Η αταίριαστη τριάδα, των δύο καμαράτ, που η μάχη τους έχει καταστήσει καχύποπτους ακόμη και μεταξύ τους, μαζί με τον μελλοθάνατο, αν επιθυμεί να ξεπεράσει τα καραούλια, καλείται να δείξει ενωτικές τάσεις. Τι ειρωνεία για τον βαδίζοντα στο Πράσινο Μίλι, να πρέπει να συνεργαστεί με τους δημίους του. Πόνος που οδηγείται ακόμη περισσότερο στα άκρα από την αδυναμία του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, την αθωότητα του. Που πλέον συντετριμμένος ψυχικά, δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως είναι κάτι που θα ήθελε να πράξει.
Ουσιαστικά το In The Fog είναι ένα κλασσικό αντιπολεμικό δράμα, που αναδεικνύει, όμως, πέρα από τα κυνικά αποφθέγματα που επιτρέπουν τα πάντα εν καιρώ ολέθρου, τα όρια του ουμανισμού που μπορεί να φτάσει ακόμη και ένας εξαθλιωμένος, ντροπιασμένος, κατακερματισμένος χαρακτήρας. Μέσα από τα τρία φλασμπακς που χρησιμοποιεί ο οτέρ, ο θεατής λυτρώνεται μαθαίνοντας την πλήρη αλήθεια για το ποιόν της καθεμιάς κορφής του τριγώνου, για το ποιος πραγματικά είναι δειλός ή άτεγκτος και ποιος φορά στην πραγματικότητα την βαριά μάλλινη πατατούκα του Εφιάλτη. Δυστυχώς η ίδια εξιλέωση ποτέ δεν κάνει την εμφάνιση της για τους τρεις πρωταγωνιστές, σε αντίθεση με το πυκνό πούσι που πέφτοντας πάνω στην ήρεμη πλαγιά, θα σκεπάσει το φίλιο αίμα και θα καλύψει, έστω και πρόσκαιρα την παράνοια, μοιράζοντας ένθεν κακείθεν λησμονιές.
Για πες: Δίχως προσποιητούς μελοδραματισμούς, με όπλο τον ρεαλισμό του φυσικού φόντου αλλά και των ερμηνειών του δυνατού καστ, η συγκλονιστική διαδρομή Μέσα στην Ομίχλη, κερδίζει επάξια μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες σινεφίλ στιγμές της χρονιάς.
Η αντίδραση των Παρτιζάνων άμεση και αναμενόμενη. Ένα εκτελεστικό απόσπασμα, αποτελούμενο από δύο βαριά οπλισμένους συντοπίτες του αντάρτες, θα συλλάβει τον συντετριμμένο άντρα, οδηγώντας τον στο δάσος της περιοχής για να τον τιμωρήσει. Δίνοντας του μάλιστα στο χέρι, το φτιάρι, με το οποίο θα σκάψει τον ίδιο του τον λάκκο. Μέχρι η σφαίρα να καρφωθεί στο σβέρκο του όμως, αποδίδοντας δικαιοσύνη, οι τρεις τους πρέπει να διασχίσουν την δύσβατη περιοχή, που ελέγχεται από ανηλεείς Χίτες.
Σπαρακτικές οι εικόνες του ταλαντούχου Ρώσου Sergei Loznitsa, στην δεύτερη μεγάλου μήκους δημιουργία του, που τον ανακηρύσσει και επίσημα ως έναν από τους γνήσιους συνεχιστές του έργου του Tarkowski. Αργό το τέμπο των συνεχών μονοπλάνων, όχι νεκρό όμως, εφόσον κάθε δευτερόλεπτο που περνά, ένας ήχος, μια χροιά, μια πιστολιά δίνει και μια καινούργια πληροφορία. Συνήθως απειλητική. Ο εχθρός πλησιάζει. Η αταίριαστη τριάδα, των δύο καμαράτ, που η μάχη τους έχει καταστήσει καχύποπτους ακόμη και μεταξύ τους, μαζί με τον μελλοθάνατο, αν επιθυμεί να ξεπεράσει τα καραούλια, καλείται να δείξει ενωτικές τάσεις. Τι ειρωνεία για τον βαδίζοντα στο Πράσινο Μίλι, να πρέπει να συνεργαστεί με τους δημίους του. Πόνος που οδηγείται ακόμη περισσότερο στα άκρα από την αδυναμία του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, την αθωότητα του. Που πλέον συντετριμμένος ψυχικά, δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως είναι κάτι που θα ήθελε να πράξει.
Ουσιαστικά το In The Fog είναι ένα κλασσικό αντιπολεμικό δράμα, που αναδεικνύει, όμως, πέρα από τα κυνικά αποφθέγματα που επιτρέπουν τα πάντα εν καιρώ ολέθρου, τα όρια του ουμανισμού που μπορεί να φτάσει ακόμη και ένας εξαθλιωμένος, ντροπιασμένος, κατακερματισμένος χαρακτήρας. Μέσα από τα τρία φλασμπακς που χρησιμοποιεί ο οτέρ, ο θεατής λυτρώνεται μαθαίνοντας την πλήρη αλήθεια για το ποιόν της καθεμιάς κορφής του τριγώνου, για το ποιος πραγματικά είναι δειλός ή άτεγκτος και ποιος φορά στην πραγματικότητα την βαριά μάλλινη πατατούκα του Εφιάλτη. Δυστυχώς η ίδια εξιλέωση ποτέ δεν κάνει την εμφάνιση της για τους τρεις πρωταγωνιστές, σε αντίθεση με το πυκνό πούσι που πέφτοντας πάνω στην ήρεμη πλαγιά, θα σκεπάσει το φίλιο αίμα και θα καλύψει, έστω και πρόσκαιρα την παράνοια, μοιράζοντας ένθεν κακείθεν λησμονιές.
Για πες: Δίχως προσποιητούς μελοδραματισμούς, με όπλο τον ρεαλισμό του φυσικού φόντου αλλά και των ερμηνειών του δυνατού καστ, η συγκλονιστική διαδρομή Μέσα στην Ομίχλη, κερδίζει επάξια μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες σινεφίλ στιγμές της χρονιάς.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Μαρτίου 2013 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική