Δεν Κρατιέμαι
του Pedro Almodóvar. Με τους Javier Cámara, Cecilia Roth, Lola Dueñas, Raúl Arévalo, Carlos Areces, Antonio de la Torre, Hugo Silva, Miguel Ángel Silvestre, Laya Marti, José María Yazpik, Guillermo Toledo, José Luis Torrijo, Blanca Suárez
Η απενοχοποίηση του Σεφερλή
του zerVo (@moviesltd) 
Εντελώς συμπτωματικά τις προάλλες, χάζευα στο κουτί ένα σκετσάκι από την τελευταία χρονικά - μάλλον δεν παίρνω κι όρκο - επιθεώρηση που ανέβασε ο Κύριος Σεφερλής στο Δελφινάριο. Να σημειώσω πως ουδέποτε τον έχω δει από κοντά, το χιούμορ του βλέπεις δεν κεντρίζει την αισθητική μου, πρέπει να ομολογήσω όμως πως διαθέτει ένα μοναδικό χάρισμα επικοινωνίας με το κοινό του, που έχει σαν αποτέλεσμα να γεμίζει κάθε βράδυ το θεόρατο φαληρικό θέατρο. Είναι λοιπόν ο Μάρκος ταξιδιώτης, λέει, σε πτήση για την Αυστραλία και παρέα με καμιά δεκαριά ακόμη νοματαίους, πετάνε ένθεν κακείθεν ουκ ολίγα ανεκδοτάκια, που ωθούν την πλατεία από το να χαχανίζει μέχρι να ξεκαρδίζεται. Προσωπικά θα το είχα αλλάξει το κανάλι, αν δεν εμφανιζόταν κάποια στιγμή η καλλίγραμμη - με σορτ και τονισμένα μεμέ - αεροσυνοδός για να αναπτερώσει το ενδιαφέρον μου, ακόμη κι έτσι όμως χειλάκι δεν έσκασε με τα βαρύγδουπα αστεία του κωμικού. Το σίγουρο όμως είναι πως έστω κι έτσι το θέαμα δεν με απογοήτευσε, διότι ο Σεφερλής, αυτό κάνει τόσα χρόνια, αυτό υπηρετεί πιστά, αυτό πιστεύει ως καλλιτεχνία. Δεν είχε γυρίσει φερειπείν ποτέ τίποτα σπαρταριστές κομεντί, σαν την Kika, την Pepi Luci Bom ή τις Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης, για να νιώσω άβολα που τώρα το έριξε στην αμφιβόλου ποιότητας χοντράδα...
Η υπερατλαντική πτήση της Peninsula Airlines από την Μαδρίτη για το μακρινό Μεξικό, βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς το πλήρωμα της θα πληροφορηθεί πως το αεροσκάφος αντιμετωπίζει πρόβλημα με το σύστημα προσγειώσεως, γι αυτό και κάνει βόλτες πάνω από το Τολέδο, ωσότου να βρεθεί ο κατάλληλος αερολιμένας, που θα υποδεχτεί την αναγκαστική του προσγείωση. Με τους επιβάτες της οικονομικής θέσης να έχουν περιέλθει σε βαθύ ύπνο, εξαιτίας των "μυοχαλαρωτικών" που τους πρόσφεραν οι αεροσυνοδοί, οι έξι επιβαίνοντες στην μπίζνες κλας, μαζί με τους τρεις ξύπνιους ακόμη φροντιστές και τους δύο κυβερνήτες, θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους να περάσουν οι ώρες αγωνίας, που είναι πολύ πιθανόν να είναι και οι τελευταίες τους.
Οποία σύνθεσις? Ένας πιλότος παντρεμένος με παιδιά, αλλά αμφί, που διατηρεί παράνομη σχέση με τον ζηλιάρη ηγέτη των stewards, ένας συνπιλότος straight, αλλά που έχει δοκιμάσει τις ζεμπεκιές με τον διπλανό του, αλλά μάλλον δεν του άρεσαν, δύο βοηθοί ο ένας πιο αδελφίζων από τον άλλο, μια μέντιουμ μεγαλοκοπέλα και παρθένα, που καταλαβαίνει το μέλλον πιάνοντας τα γεννητικά αντρικά όργανα, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, αποτελούμενο από έναν φλογερό εραστή και την εντέχνως ωραία κοιμωμένη συμβία του, μια φαντασμένη γιαγιάκα ντομινάτριξ, που έχει έλθει σε ερωτική επαφή με τους 600 (!!!) πιο ισχυρούς άντρες της χώρας, ένας γοητευτικός υπεύθυνος ασφαλείας κι ένας φημισμένος ηθοποιός, που έχει φλομώσει στην παραμύθα, όλες τις ερωμένες του. Θες κι άλλο? Μακάρι να είχε, διότι με την ανακοίνωση της εκκεντρικής και αταίριαστης εντεκάδας, ουσιαστικά το θέαμα λαμβάνει τέλος, μιας κι ενώ το πολύχρωμα παστέλ γήπεδο της καμπίνας περιμένει τους παίκτες να αγωνιστούν, εκείνοι με την σειρά τους αναμένουν από το σενάριο, τις διασκεδαστικές τους ατάκες, που όμως δεν έρχονται ποτέ.
Αλλά τι περιλαμβάνει το μενού? Σεξίστικες κουταμαρίτσες που δεν σκέφτεται ούτε φράξια ανώριμων γυμνασιόπαιδων που έχει καταναλώσει δυο τρία μπυράκια, με τον έναν να φαντάζεται πως θα τυλίξει τον άλλο, σε ένα αλλοπρόσαλλο κομφούζιο που και να θέλεις δεν βγάζεις ούτε νόημα, ούτε άκρη. Κι όσο το αεροπλάνο κάνει κύκλους και το ποτό ρέει άφθονο, παρέα με μερικά τονωτικά μεσκάλ, η κατάσταση στην άτρακτο εκτραχύνεται, παίδαροι και παλληκάρια γίνονται μαλλιά κουβάρια και όλο αυτό το απίστευτης ηλιθιότητας συνοθύλευμα τυλιγμένο με την κορδέλα του arthouse σου προσφέρεται στην ομήγυρη που το παρακολουθεί, υποτίθεται με σκοπό να περάσει καλά, να γουστάρει. Μην το πολυσυζητάμε. Αν έστω για πλάκα κάποιος θεατής βγάλει με την ψυχή του - κι όχι διότι το προστάζουν οι συνθήκες και τα ονόματα της μαρκίζας - έστω κι ένα χα, τότε είναι πολύ πιθανόν, σύσσωμος ο περίγυρος του να γυρίσει και να τον κοιτάει περίεργα.
Για πες: Με πείραξε πολύ η περίπτωση του Los Amantes Pasajeros. Ενοχλήθηκα, στενοχωρήθηκα, πως το λένε. Σε τέτοιο βαθμό που ούτε διανοούμαι να εκστομίσω το όνομα εκείνου που το υπογράφει. Αλλιώς με καλόμαθε, αλλιώς με ιντρίγκαρε, αλλιώς με έκανε να κοιτάξω πρόσωπα και καταστάσεις στο (κωμικό, εφόσον το διαχωρίζω πλήρως από το έτερο δραματικό) παρελθόν του ο δημιουργός. Και δεν δικαιολογώ επ ουδενί την αεροπλανική του αρπαχτή - πιο επιτυχημένο άνοιγμα ταινίας του, λέει, στην πατρίδα του την Εσπάνια - ως διάλειμμα από τα όσα στενόχωρα και συγκινητικά παρουσίασε τελευταία. Κοινώς, εύχομαι σενιόρ Pedro, να μην το συνεχίσεις το πράμα, γιατί σε λίγο σε βλέπω να ψάχεις για χώρο δυο, τριών χιλιάδων θέσεων στα περίχωρα της Πιάτσα Μαγιόρ, να τον γεμίζεις κι εσύ κάθε μέρα. Μην σου πω να το βαφτίσεις και El Deseo, για χάρη των παλιών καλών ημερών...
Οποία σύνθεσις? Ένας πιλότος παντρεμένος με παιδιά, αλλά αμφί, που διατηρεί παράνομη σχέση με τον ζηλιάρη ηγέτη των stewards, ένας συνπιλότος straight, αλλά που έχει δοκιμάσει τις ζεμπεκιές με τον διπλανό του, αλλά μάλλον δεν του άρεσαν, δύο βοηθοί ο ένας πιο αδελφίζων από τον άλλο, μια μέντιουμ μεγαλοκοπέλα και παρθένα, που καταλαβαίνει το μέλλον πιάνοντας τα γεννητικά αντρικά όργανα, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, αποτελούμενο από έναν φλογερό εραστή και την εντέχνως ωραία κοιμωμένη συμβία του, μια φαντασμένη γιαγιάκα ντομινάτριξ, που έχει έλθει σε ερωτική επαφή με τους 600 (!!!) πιο ισχυρούς άντρες της χώρας, ένας γοητευτικός υπεύθυνος ασφαλείας κι ένας φημισμένος ηθοποιός, που έχει φλομώσει στην παραμύθα, όλες τις ερωμένες του. Θες κι άλλο? Μακάρι να είχε, διότι με την ανακοίνωση της εκκεντρικής και αταίριαστης εντεκάδας, ουσιαστικά το θέαμα λαμβάνει τέλος, μιας κι ενώ το πολύχρωμα παστέλ γήπεδο της καμπίνας περιμένει τους παίκτες να αγωνιστούν, εκείνοι με την σειρά τους αναμένουν από το σενάριο, τις διασκεδαστικές τους ατάκες, που όμως δεν έρχονται ποτέ.
Αλλά τι περιλαμβάνει το μενού? Σεξίστικες κουταμαρίτσες που δεν σκέφτεται ούτε φράξια ανώριμων γυμνασιόπαιδων που έχει καταναλώσει δυο τρία μπυράκια, με τον έναν να φαντάζεται πως θα τυλίξει τον άλλο, σε ένα αλλοπρόσαλλο κομφούζιο που και να θέλεις δεν βγάζεις ούτε νόημα, ούτε άκρη. Κι όσο το αεροπλάνο κάνει κύκλους και το ποτό ρέει άφθονο, παρέα με μερικά τονωτικά μεσκάλ, η κατάσταση στην άτρακτο εκτραχύνεται, παίδαροι και παλληκάρια γίνονται μαλλιά κουβάρια και όλο αυτό το απίστευτης ηλιθιότητας συνοθύλευμα τυλιγμένο με την κορδέλα του arthouse σου προσφέρεται στην ομήγυρη που το παρακολουθεί, υποτίθεται με σκοπό να περάσει καλά, να γουστάρει. Μην το πολυσυζητάμε. Αν έστω για πλάκα κάποιος θεατής βγάλει με την ψυχή του - κι όχι διότι το προστάζουν οι συνθήκες και τα ονόματα της μαρκίζας - έστω κι ένα χα, τότε είναι πολύ πιθανόν, σύσσωμος ο περίγυρος του να γυρίσει και να τον κοιτάει περίεργα.
Για πες: Με πείραξε πολύ η περίπτωση του Los Amantes Pasajeros. Ενοχλήθηκα, στενοχωρήθηκα, πως το λένε. Σε τέτοιο βαθμό που ούτε διανοούμαι να εκστομίσω το όνομα εκείνου που το υπογράφει. Αλλιώς με καλόμαθε, αλλιώς με ιντρίγκαρε, αλλιώς με έκανε να κοιτάξω πρόσωπα και καταστάσεις στο (κωμικό, εφόσον το διαχωρίζω πλήρως από το έτερο δραματικό) παρελθόν του ο δημιουργός. Και δεν δικαιολογώ επ ουδενί την αεροπλανική του αρπαχτή - πιο επιτυχημένο άνοιγμα ταινίας του, λέει, στην πατρίδα του την Εσπάνια - ως διάλειμμα από τα όσα στενόχωρα και συγκινητικά παρουσίασε τελευταία. Κοινώς, εύχομαι σενιόρ Pedro, να μην το συνεχίσεις το πράμα, γιατί σε λίγο σε βλέπω να ψάχεις για χώρο δυο, τριών χιλιάδων θέσεων στα περίχωρα της Πιάτσα Μαγιόρ, να τον γεμίζεις κι εσύ κάθε μέρα. Μην σου πω να το βαφτίσεις και El Deseo, για χάρη των παλιών καλών ημερών...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαρτίου 2013 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική