Μαθήματα Ζωής
του Tony Kaye. Με τους Adrien Brody, Marcia Gay Harden, Christina Hendricks, William Petersen, Bryan Cranston, Tim Blake Nelson, Betty Kaye, Sami Gayle, Lucy Liu, Blythe Danner, James Caan
Όλοι είναι συνυπεύθυνοι
του zerVo (@moviesltd) 
Πολύ σημαντικό κοινωνικό ερώτημα, που σηκώνει απίστευτα πολλή κουβέντα: Είναι δυνατόν ένα αδύναμο βλαστάρι, που δεν έχει πάρει τις σωστές βάσεις μέσα από το σπίτι του, να βρει ξανά τον σωστό δρόμο και να εξελιχθεί σε έναν χρήσιμο και ενάρετο πολίτη? Είναι εφικτό, αν το γαλουχήσουν (μόνο) οι εκτός της ανύπαρκτα μηδενικής φαμίλιας παράγοντες, το άτομο να σωθεί και να μην καταλήξει χασικλής ή πόρνη, ξοδεύοντας τα νιάτα του στο πεζοδρόμιο ή στην στενή? Απαιτείται πραγματικά πολλή μεγάλη θέληση από τον εκπαιδευτικό - να προσθέσω και τον γυμναστή / προπονητή, εφόσον πλέον όλα τα παιδάκια ακολουθούν σοβαρά τον αθλητισμό - να ξεπεράσει τα προσωπικά του ζητήματα που τον ταλαιπωρούν και να αφιερώσει την ψυχή του προκειμένου να δώσει χέρι βοηθείας στον διαλυμένο έφηβο και να τον βγάλει από τον βούρκο.
Ακόμη κι αν γνωρίζει πως πρόκειται για το πιο κακόφημο γυμνάσιο της πόλης, ο αντικαταστάτης καθηγητής φιλολογίας, Κύριος Μπάρθες, θα αποδεχτεί την πρόσκληση να αναλάβει διδάξει τα παιδιά, μέχρι να βρεθεί ο κανονικός τους δάσκαλος. Μολονότι οι δεκαεξάχρονοι από την πρώτη στιγμή θα δείξουν μια έντονη επιθετικότητα προς το πρόσωπο του, εκείνος διαθέτοντας ατόφιο το χάρισμα της επικοινωνίας, θα κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τους και ο μήνας δίπλα τους θα κυλήσει δίχως ακρότητες. Αντιθέτως οι νεαροί μαθητές θα επιδείξουν ενδιαφέρον για την μέθοδο διδασκαλίας που ακολουθεί...
...ένα γεγονός που θα προκαλέσει την απορία των λοιπών συναδέλφων του, που δίχως να έχουν πετύχει να βρουν το κουμπί των οργισμένων εφήβων, έχουν αγγίξει τα ψυχικά όρια τους, φτάνοντας οι περισσότεροι και μέχρι τον νευρικό κλονισμό. Η ηρεμία που επιδεικνύει όμως ο μεσήλικας φιλόλογος στην τάξη είναι φαινομενική, εφόσον μέσα του έχει ξεσπάσει ένας βίαιος πόλεμος, όπως τον έχει προκαλέσει η τραγική κατάσταση της υγείας του λατρεμένου του παππού, του ανθρώπου που τον μεγάλωσε ολομόναχος, όταν ο πατέρας του τον παράτησε δέκα μόλις χρονών και η μητέρα του απογοητευμένη εγκατέλειψε οικειοθελώς τα εγκόσμια.
Κλώνος της πραγματικά σπουδαίας κραυγής αγωνίας του Lee Daniels, Precious είναι η περίπτωση του Detachment, τόσο θεματικά, όσο όμως κυρίως φιλμικά. Ουσιαστικά η τρεμάμενη και κινούμενη σε διαρκή χρονικά πέρα δώθε κάμερα, εστιάζει στην ισχυρή δημοσίως, αλλά απίστευτα ευάλωτη σε στιγμές μοναξιάς προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, που κάποτε υπήρξε κι εκείνος στην δύσκολη θέση εκείνων που σήμερα καλείται να διδάξει και γνωρίζει πολύ καλά πως πρόκειται για ταλαιπωρημένες ψυχές, που απλώνουν χέρια, εκπέμποντας συνάμα σήμα κινδύνου. Τον ήδη ταλαιπωρημένο από τις μαύρες θύμησες ψυχισμό του θα ταράξει η παρουσία τριών γυναικών, που θα εισέλθουν δίχως να ερωτηθεί άμεσα εκείνος, στην στείρα καθημερινότητα του: Μια όμορφη και πανομοιότυπα μοναχική συνεργάτης στο σχολειό, μια χοντρούλα μαθήτρια με σπουδαία ενδιαφέροντα, που βιώνει ολοήμερη χλεύη από γονείς και συμμαθητές, μια ούτε καλά καλά 15 χρόνων πόρνη, που δανείζει το κορμί της σε πορνόγερους στο μετρό για λίγα μόλις δολάρια. Η καθεμιά τους θα ανοίξει και ένα παράθυρο στην περιορισμένη ματιά του Κυρίου Μπάρθες, επιλέγοντας ακόμη και την πιο τραγική διαδρομή για να κεντρίσει την ματιά του. Άξιζε εντέλει? Η σωτηρία των υπολοίπων θα δείξει...
Ο Tony Kaye έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην μνήμη του κάθε σινεφίλ, με το σκληρά απαισιόδοξο Amaerican History X του, ένα φιλμ από εκείνα που είναι ικανά να σημαδέψουν μια ολόκληρη γενιά θεατών. Ατυχώς για εκείνον η ερμηνεία του Norton, έγραψε πολλή μεγαλύτερη ιστορία από την ίδια του την σκηνοθεσία, που πέρασε σε δεύτερη μοίρα, ρίχνοντας τον καθώς καταλάγιαζε ο κουρνιαχτός του έργου του στην λήθη. Εδώ ο Λονδρέζος, ουσιαστικά ακολουθεί την ίδια ακριβώς πορεία, πνίγοντας όμως τα πλάνα του μέσα σε βουτηγμένα στο neon φλάσμπακς, που δεν δένουν άμεσα με το σενάριο, αλλά και σε αρχάρια κινούμενα σκίτσα, που αναδεικνύουν την κατάσταση συναγερμού που επικρατεί στα μέσα ενός ανθρώπου που θεωρεί χρέος του να σώσει τον κατά πολύ νεαρότερο διπλανό του.
Για πες: Ότι ο Adrien Brody είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής, που δεν εξαργύρωσε ούτε στο ελάχιστο την ώθηση που του παρείχε το Όσκαρ του Πιανίστα είναι γνωστό τοις πάσι. Εδώ ο εξαίρετος ηθοποιός προσφέρει μια ζεστή και αληθινή ερμηνεία, εκτοξεύοντας την ποιότητα του φιλμ, κάθε φορά που η κάμερα καταφέρνει να εστιάσει πάνω του. Και το λέω αυτό διότι το υποτιθέμενο προσόν της ταινίας, το γεμάτο από διάσημους αστέρες περιφερειακό καστ, αποδεικνύεται και το μεγάλο του ελάττωμα, αφού κανείς τους δεν ορίζεται σαν μια ολοκληρωμένη οντότητα, παρά σαν καρικατούρες που σέρνουν τα οικογενειακά τους ζόρια στον επαγγελματικό τους χώρο και συνεπώς δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση της πραγματικής ευθύνης που κουβαλούν. Εξαίρεση όλων, η μικρούλα Sami Gayle, που πρέπει να ομολογήσω πως την σπινθηροβόλα ματιά της, υποδυόμενη μια σύγχρονη εκδοχή της Άιρις του Ταξιτζή, δεν πρόσεξα ιδιαίτερα στο πρόσφατο Stolen που έπαιζε την κόρη του Cage. Νομίζω δικαιολογημένα...
...ένα γεγονός που θα προκαλέσει την απορία των λοιπών συναδέλφων του, που δίχως να έχουν πετύχει να βρουν το κουμπί των οργισμένων εφήβων, έχουν αγγίξει τα ψυχικά όρια τους, φτάνοντας οι περισσότεροι και μέχρι τον νευρικό κλονισμό. Η ηρεμία που επιδεικνύει όμως ο μεσήλικας φιλόλογος στην τάξη είναι φαινομενική, εφόσον μέσα του έχει ξεσπάσει ένας βίαιος πόλεμος, όπως τον έχει προκαλέσει η τραγική κατάσταση της υγείας του λατρεμένου του παππού, του ανθρώπου που τον μεγάλωσε ολομόναχος, όταν ο πατέρας του τον παράτησε δέκα μόλις χρονών και η μητέρα του απογοητευμένη εγκατέλειψε οικειοθελώς τα εγκόσμια.
Κλώνος της πραγματικά σπουδαίας κραυγής αγωνίας του Lee Daniels, Precious είναι η περίπτωση του Detachment, τόσο θεματικά, όσο όμως κυρίως φιλμικά. Ουσιαστικά η τρεμάμενη και κινούμενη σε διαρκή χρονικά πέρα δώθε κάμερα, εστιάζει στην ισχυρή δημοσίως, αλλά απίστευτα ευάλωτη σε στιγμές μοναξιάς προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, που κάποτε υπήρξε κι εκείνος στην δύσκολη θέση εκείνων που σήμερα καλείται να διδάξει και γνωρίζει πολύ καλά πως πρόκειται για ταλαιπωρημένες ψυχές, που απλώνουν χέρια, εκπέμποντας συνάμα σήμα κινδύνου. Τον ήδη ταλαιπωρημένο από τις μαύρες θύμησες ψυχισμό του θα ταράξει η παρουσία τριών γυναικών, που θα εισέλθουν δίχως να ερωτηθεί άμεσα εκείνος, στην στείρα καθημερινότητα του: Μια όμορφη και πανομοιότυπα μοναχική συνεργάτης στο σχολειό, μια χοντρούλα μαθήτρια με σπουδαία ενδιαφέροντα, που βιώνει ολοήμερη χλεύη από γονείς και συμμαθητές, μια ούτε καλά καλά 15 χρόνων πόρνη, που δανείζει το κορμί της σε πορνόγερους στο μετρό για λίγα μόλις δολάρια. Η καθεμιά τους θα ανοίξει και ένα παράθυρο στην περιορισμένη ματιά του Κυρίου Μπάρθες, επιλέγοντας ακόμη και την πιο τραγική διαδρομή για να κεντρίσει την ματιά του. Άξιζε εντέλει? Η σωτηρία των υπολοίπων θα δείξει...
Ο Tony Kaye έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην μνήμη του κάθε σινεφίλ, με το σκληρά απαισιόδοξο Amaerican History X του, ένα φιλμ από εκείνα που είναι ικανά να σημαδέψουν μια ολόκληρη γενιά θεατών. Ατυχώς για εκείνον η ερμηνεία του Norton, έγραψε πολλή μεγαλύτερη ιστορία από την ίδια του την σκηνοθεσία, που πέρασε σε δεύτερη μοίρα, ρίχνοντας τον καθώς καταλάγιαζε ο κουρνιαχτός του έργου του στην λήθη. Εδώ ο Λονδρέζος, ουσιαστικά ακολουθεί την ίδια ακριβώς πορεία, πνίγοντας όμως τα πλάνα του μέσα σε βουτηγμένα στο neon φλάσμπακς, που δεν δένουν άμεσα με το σενάριο, αλλά και σε αρχάρια κινούμενα σκίτσα, που αναδεικνύουν την κατάσταση συναγερμού που επικρατεί στα μέσα ενός ανθρώπου που θεωρεί χρέος του να σώσει τον κατά πολύ νεαρότερο διπλανό του.
Για πες: Ότι ο Adrien Brody είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής, που δεν εξαργύρωσε ούτε στο ελάχιστο την ώθηση που του παρείχε το Όσκαρ του Πιανίστα είναι γνωστό τοις πάσι. Εδώ ο εξαίρετος ηθοποιός προσφέρει μια ζεστή και αληθινή ερμηνεία, εκτοξεύοντας την ποιότητα του φιλμ, κάθε φορά που η κάμερα καταφέρνει να εστιάσει πάνω του. Και το λέω αυτό διότι το υποτιθέμενο προσόν της ταινίας, το γεμάτο από διάσημους αστέρες περιφερειακό καστ, αποδεικνύεται και το μεγάλο του ελάττωμα, αφού κανείς τους δεν ορίζεται σαν μια ολοκληρωμένη οντότητα, παρά σαν καρικατούρες που σέρνουν τα οικογενειακά τους ζόρια στον επαγγελματικό τους χώρο και συνεπώς δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση της πραγματικής ευθύνης που κουβαλούν. Εξαίρεση όλων, η μικρούλα Sami Gayle, που πρέπει να ομολογήσω πως την σπινθηροβόλα ματιά της, υποδυόμενη μια σύγχρονη εκδοχή της Άιρις του Ταξιτζή, δεν πρόσεξα ιδιαίτερα στο πρόσφατο Stolen που έπαιζε την κόρη του Cage. Νομίζω δικαιολογημένα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαρτίου 2013 από την Videorama
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική