Μπιγκ Χιτ
του Κάρολου Ζωναρά. Με τους Μελέτης Γεωργιάδης, Katia O’Wallis, Γρηγόρης Γαλάτης, Ευγενία Αποστόλου, Άλεξ Σπυρόπουλος, Δημήτρης Λιόλιος, Δημήτρης Βαμβόλης, Γιάννης Κριθαράς, Άννα Στάτσκαγια
Μεγάλης Κάψας το Ανάγνωσμα
του zerVo (@moviesltd) 
Ε, δεν είναι και κάτι που φαντάζεται κανείς κάθε μέρα. Ειδικά στα πλαίσια της στενόχωρης από ιδέες και εμπνεύσεις εγχώριας κινηματογραφίας, που περιορίζεται ή σε επαναλαμβανόμενες κοινωνικές κραυγές αγωνίας - συνήθως, για να μην πω πάντοτε δίχως να προτείνεται κάποια λύση - ή σε κωμωδίες τηλεοπτικής αισθητικής και υπερβολικά χαμηλής καλλιτεχνικής ποιότητας. Επηρεασμένος καθώς φαίνεται, το λοιπόν, ένας αξιόλογος Έλληνας κινηματογραφιστής από μια κλασσικότατη νουάρ στιγμή, η οποία μετρά έξι δεκαετίες ζωής ακριβώς και που πιθανότατα έχει παρακολουθήσει τόσες αμέτρητες φορές, που γνωρίζει απέξω δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο της, αποφασίζει να φτιάξει το ριμέικ της βαδίζοντας ακριβώς πάνω στις ίδιες θεματικές ράγες, πασπαλίζοντας την με κάποιες δικές του ιδιαιτερότητες και φίλτρα.
Η δίχως σαφείς εξηγήσεις αυτοκτονία του αστυνόμου Φαρμάκη, ενός διακεκριμένου και αδιάφθορου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις εκπροσώπου του νόμου, θα γεννήσει πολλές απορίες στο σώμα δίωξης ανθρωποκτονιών και ιδίως στον χαρισματικό επιθεωρητή Αριστείδη Κορμά, που από την πρώτη στιγμή θα αντιληφθεί πως κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω από το αιφνίδιο απονενοημένο διάβημα του συναδέλφου του. Υποψίες που θα αρχίσουν να γίνονται ακόμη πιο έντονες, πρωτίστως από την παράξενη στάση της συζύγου του εκλιπόντος, αλλά κυρίως από τον μυστηριώδη θάνατο μιας Ρωσίδας χορεύτριας, που διατηρούσε ερωτική σχέση με τον αυτόχειρα και είχε ήδη προσεγγίσει τον Κορμά, αναφέροντας του πως η κίνηση του δεν είχε την παραμικρή δόση λογικής.
Καθώς ο έμπειρος ντέτεκτιβ θα ξετυλίγει ολοένα και περισσότερο το κουβάρι, που θα τον οδηγήσει στην λύση του δύσκολου γρίφου που έχει αναλάβει να διαλευκάνει, θα συνειδητοποιήσει πως παγιδεύεται και ο ίδιος σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, που συμμετέχουν από νταβατζήδες, πόρνες και άνθρωποι του υποκόσμου, μέχρι και ζάπλουτοι επιχειρηματίες, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη της υπηρεσίας του. Οι απειλές κατά της ζωής του δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους, προειδοποιώντας τον να μην συνεχίσει να χώνει την μύτη του εκεί που δεν πρέπει, συνεχίζοντας την έρευνα του όμως, όπως επιτάσσει το καθήκον, θα βρεθεί μπροστά σε μια μοιραία και ιδιαίτερα οδυνηρή έκπληξη.
Εκείνος που έχει παρακολουθήσει το legendary πρωτότυπο ασπρόμαυρο αστυνομικό θρίλερ του Fritz Lang από το 1963, δεν πρόκειται να συναντήσει ιδιαίτερες εκπλήξεις στην ανάγνωση της βήμα προς βήμα - σχεδόν - αναπαράστασης του στην εγχώρια φόρμα. Η ίντριγκα όπως την εκθέτει με σεβασμό στο ορίτζιναλ ο φανατικός θιασώτης του genre, Κάρολος Ζωναράς, είναι πανομοιότυπη και δεν ξεφεύγει την αρχικής πορείας. Εκεί που ο δημιουργός επιχειρεί την δική του μικρή επανάσταση πάνω στο ήδη υπάρχον αγωνιώδες πατρόν, είναι που έχει εκ των προτέρων ντουμπλάρει τις φωνές όλων των χαρακτήρων, διότι όπως υποστηρίζει στα production notes, η ψυχή της υποκριτικής είναι ο λόγος. Δεν θα συμφωνήσω. Το πλάνο του στον εικαστικό σχεδιασμό του έργου του, αγγίζει για τα δεδομένα μιας μικρής παραγωγής το άριστο, η ηχητική αυτή ιδιαιτερότητα όμως, καθιστά το συνολικό αποτέλεσμα πολύ πιο ψεύτικο από όσο του πρέπει. Γιατί κάθε νουάρ που σέβεται τον εαυτό του, βασίζεται κατά πολλοίς και δεδομένα σε μια πιο unreal και καρτουνίστικη απεικόνιση.
Για πες: Εκείνο που σε γενικές γραμμές κατόρθωσε πάντως το Μπιγκ Χιτ, είναι να προσφέρει μια ολοκληρωμένη ξεχωριστή σινεφιλική πρόταση, που ξεπερνά τα στενά σύνορα της γαλανόλευκης κινηματογραφίας, η οποία παρακολουθείται ευχάριστα - έστω και με εκφράσεις απορίας - από τον σύγχρονο θεατή. Ερμηνευτικά απουσιάζουν τα πολύ μεγάλα ονόματα της πρωταγωνιστικής σκηνής - ο εξαιρετικός ρολίστας Μελέτης Γεωργιάδης κάνει δικό του τον ρόλο του μοναχικού καβαλάρη, σε τέτοιο βαθμό που πλέον δύσκολα δεν θα τον αποκαλώ Κορμά - ένα στοιχείο όμως που λειτουργεί υπέρ του συνόλου, που τελικά μοιάζει ως μια ξένη παραγωγή, η οποία τυγχάνει να μιλεί την ελληνική. Με τον Ζωναρά να κάνει πάντως άλματα προόδου από την προηγούμενη ταινία του, τον Γιο του Τσάρλι, εκτιμώ πως ο πήχης για το επόμενο πρότζεκτ του έχει ανέβει σημαντικά ψηλά, ώστε να με ωθεί να του ευχηθώ να το παλέψει - ει δυνατόν, ικανότητες διαθέτει - να φιλμάρει και μια made in Greece, Αμαρτωλή Πόλη...
Καθώς ο έμπειρος ντέτεκτιβ θα ξετυλίγει ολοένα και περισσότερο το κουβάρι, που θα τον οδηγήσει στην λύση του δύσκολου γρίφου που έχει αναλάβει να διαλευκάνει, θα συνειδητοποιήσει πως παγιδεύεται και ο ίδιος σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, που συμμετέχουν από νταβατζήδες, πόρνες και άνθρωποι του υποκόσμου, μέχρι και ζάπλουτοι επιχειρηματίες, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη της υπηρεσίας του. Οι απειλές κατά της ζωής του δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους, προειδοποιώντας τον να μην συνεχίσει να χώνει την μύτη του εκεί που δεν πρέπει, συνεχίζοντας την έρευνα του όμως, όπως επιτάσσει το καθήκον, θα βρεθεί μπροστά σε μια μοιραία και ιδιαίτερα οδυνηρή έκπληξη.
Εκείνος που έχει παρακολουθήσει το legendary πρωτότυπο ασπρόμαυρο αστυνομικό θρίλερ του Fritz Lang από το 1963, δεν πρόκειται να συναντήσει ιδιαίτερες εκπλήξεις στην ανάγνωση της βήμα προς βήμα - σχεδόν - αναπαράστασης του στην εγχώρια φόρμα. Η ίντριγκα όπως την εκθέτει με σεβασμό στο ορίτζιναλ ο φανατικός θιασώτης του genre, Κάρολος Ζωναράς, είναι πανομοιότυπη και δεν ξεφεύγει την αρχικής πορείας. Εκεί που ο δημιουργός επιχειρεί την δική του μικρή επανάσταση πάνω στο ήδη υπάρχον αγωνιώδες πατρόν, είναι που έχει εκ των προτέρων ντουμπλάρει τις φωνές όλων των χαρακτήρων, διότι όπως υποστηρίζει στα production notes, η ψυχή της υποκριτικής είναι ο λόγος. Δεν θα συμφωνήσω. Το πλάνο του στον εικαστικό σχεδιασμό του έργου του, αγγίζει για τα δεδομένα μιας μικρής παραγωγής το άριστο, η ηχητική αυτή ιδιαιτερότητα όμως, καθιστά το συνολικό αποτέλεσμα πολύ πιο ψεύτικο από όσο του πρέπει. Γιατί κάθε νουάρ που σέβεται τον εαυτό του, βασίζεται κατά πολλοίς και δεδομένα σε μια πιο unreal και καρτουνίστικη απεικόνιση.
Για πες: Εκείνο που σε γενικές γραμμές κατόρθωσε πάντως το Μπιγκ Χιτ, είναι να προσφέρει μια ολοκληρωμένη ξεχωριστή σινεφιλική πρόταση, που ξεπερνά τα στενά σύνορα της γαλανόλευκης κινηματογραφίας, η οποία παρακολουθείται ευχάριστα - έστω και με εκφράσεις απορίας - από τον σύγχρονο θεατή. Ερμηνευτικά απουσιάζουν τα πολύ μεγάλα ονόματα της πρωταγωνιστικής σκηνής - ο εξαιρετικός ρολίστας Μελέτης Γεωργιάδης κάνει δικό του τον ρόλο του μοναχικού καβαλάρη, σε τέτοιο βαθμό που πλέον δύσκολα δεν θα τον αποκαλώ Κορμά - ένα στοιχείο όμως που λειτουργεί υπέρ του συνόλου, που τελικά μοιάζει ως μια ξένη παραγωγή, η οποία τυγχάνει να μιλεί την ελληνική. Με τον Ζωναρά να κάνει πάντως άλματα προόδου από την προηγούμενη ταινία του, τον Γιο του Τσάρλι, εκτιμώ πως ο πήχης για το επόμενο πρότζεκτ του έχει ανέβει σημαντικά ψηλά, ώστε να με ωθεί να του ευχηθώ να το παλέψει - ει δυνατόν, ικανότητες διαθέτει - να φιλμάρει και μια made in Greece, Αμαρτωλή Πόλη...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαρτίου 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική