Ο Έρωτας της Βασίλισσας
του Nikolaj Arcel. Με τους Alicia Vikander, Mads Mikkelsen, Mikkel Boe Følsgaard, Trine Dyrholm
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας
του zerVo (@moviesltd) 
Στα τέλη του 1700 ο ένας μετά τον άλλο οι ευρωπαϊκοί λαοί αρχίζουν να συνέρχονται από την μεσαιωνική σκοτοδίνη, με τους σπόρους των πρωτοπόρων του φιλελεύθερου κινήματος, Τζον Λοκ, Μπαρούχ Σπινόζα, Ισαάκ Νεύτων, να έχουν ανθίσει και να δίνουν έναν άλλο ανανεωτικό αέρα στην συλλογιστική της Γηραιάς Ηπείρου. Είναι οι ώρες που οι δεισιδαιμονίες, οι φονταμενταλιστικές εμμονές και οι οπισθοδρομικές παραδοσιακές τάσεις δίνουν την σκυτάλη στις διαφωτιστικές απόψεις του Βολταίρου, του Ρουσώ, του Ντοντερό και της προοδευτικής Εγκυκλοπαίδειας του. Κάποιες χώρες ακόμη δεν έχουν αποδεχτεί τις τάσεις του Νέου Κύματος, επιμένοντας στην στείρα σκιώδη αλήθεια. Κοπεγχάγη 1769...
Αφήνοντας πίσω της τα αγαπημένα της πρόσωπα, η νεαρή και συνεσταλμένη πριγκίπισσα της Αγγλίας Καρολίνα, θα αποδεχτεί την πρόταση του βασιλιά της Δανίας και θα τον παντρευτεί, δίχως να γνωρίζει πως καθήμενη στον θρόνο δίπλα του, αυτομάτως βάζει τέλος στις όποιες νεανικές της φιλοδοξίες. Ο παλιμπαιδίζων μονάρχης Κρίστιαν ο Έβδομος, προτιμά να ξοδεύει τον χρόνο του μπεκροπίνοντας στα πορνεία της πρωτεύουσας και να επιδίδεται σε ασωτίες, παρά να δίνει σημασία στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός του, που υποφέρει κάτω από τις ελέω Θεού προσταγές της πουριτανής Κυβέρνησης. Έχοντας φτάσει στα όρια της φρενίτιδας, κατά την διάρκεια ταξιδιού του στο εξωτερικό, ο Βασιλιάς θα δεχτεί να προσλάβει ως προσωπικό του γιατρό, τον Γερμανό Δόκτορα Γιόχαν Φρίτριχ Στρούνσε, ένα πρόσωπο που μυστικά έχουν επιλέξει οι ριζοσπάστες, προκειμένου να βρεθεί δίπλα στον αχυρένιο ηγεμόνα και να τον ποτίσει με τις αρχές του Διαφωτισμού.
Και πράγματι, πολύ σύντομα ο Στρούνσε, με την πανίσχυρη προσωπικότητα του, θα κερδίσει την εκτίμηση του αλλοπρόσαλλου εστεμμένου, με συνέπεια να τον πείθει να προωθεί διαρκώς νομοσχέδια που βελτιώνουν τις συνθήκες διαβίωσης του λαού και που στερούν εξουσίες από τους συνεχιστές των μακάβριων αντιλήψεων της Ιεράς Συνόδου. Γεγονός που δεν θα αργήσει να προκαλέσει την μήνη των συντηρητικών, που θα αναζητήσουν την αχίλλειο πτέρνα του - με υπογεγραμμένο από το Στέμμα διάταγμα - Αντιβασιλέως και δεν θα δυσκολευτούν να την εντοπίσουν στην κρυφή, παράνομη ερωτική σχέση που διατηρεί με την πανέμορφη και απογοητευμένη από τις πομπές του συζύγου της, Βασίλισσα.
Ένα χρονικό ταξίδι διάρκειας περίπου δύο δεκαετιών, σε άγνωστε πτυχές της ιστορίας της Σκανδιναβικής χώρας είναι το A Royal Affair, που αναδεικνύει σε όλο της το εύρος την άριστη γνώση των κτυπημάτων κάτω από το τραπέζι, των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης και της διατήρησης των προνομίων της ολιγαρχίας. Τρεις οι πυλώνες πάνω στους οποίους κτίζει ο σκηνοθέτης Nikolaj Arcel, την ίντριγκα του, όσα ακριβώς είναι και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του πλοτ. Ισχυρότερος όλων, ο πανέξυπνος γιατρός, που εισβάλλει με ορμή στο παλάτι και παρακινούμενος από τις Βολτέριες συγγραφές παίρνει απ ώμου την διακυβέρνηση, φροντίζωντας να πείσει τον εκκεντρικών συνηθειών Μονάρχη, πως εκείνος ο ένας και μοναδικός που κρατά τις τύχες του βασιλείου στα χέρια του. Η μέθοδος του απλή και ευρηματική. Να είναι ο εαυτός του, ακόμη κι όταν παίρνει σημαντικότατες αποφάσεις, που του έχουν βεβαίως προδιατυπωθεί, άσχετα αν ο μισοτρελός βασιλιάς εκτιμά πως τις έχει ο ίδιος διανοηθεί.
Συνδετικός κρίκος των δύο αντρών, η Ντάμα Καρολίνα, που επιχειρεί την μεγάλη της επανάσταση πίσω από τους χαμηλόφωτους τοίχους του ανακτόρου, αγκαλιάζοντας με θέρμη τον φιλόδοξο Γερμανό, που την έχει γοητεύσει σφόδρα και κάνοντας πέρα τον βδελυρό και ανάξιο για οτιδήποτε σοβαρό άντρα της. Το ειδύλλιο όπως το αποτυπώνει ο Δανός, δεν εξιδανικεύει το ρομάντσο, εφόσον δεν αγιοποιεί τους μοιραίους εραστές, όπως θα έπραττε κάποιος άλλος στην θέση του, που θα ωραιοποιούσε το παραμύθι. Αντίθετα, στα αρνητικά στοιχεία του φιλμ, καταχωρώ πως καθώς ο πραγματικός χρόνος της εξέλιξης κυλά ταχύτατα και δίχως να καταλάβει ο θεατής το πραγματικό του μέγεθος, δεν καταφέρνει ο δημιουργός να πείσει για το ανιδιοτελές των πράξεων του Δόκτορος Στρούνσε, που ανά στιγμές μοιάζει με άνθρωπο γοητευμένο από την ισχύ της εξουσίας. Ενέργειες που έρχονται σε αντιδιαστολή με τις νόρμες του Διαφωτισμού και που λογικά στο (αναμενόμενα πικρό) φινάλε ο Ξένος τις πληρώνει ακριβά.
Για πες: Πρωταγωνιστής του έργου δεν είναι άλλος από την οργάνωση του Production, που πλουσιότατο, πανάκριβο και με εμμονή στην αρτιότητα, βάζει τα γυαλιά σε κάτι δευτεράντζες τύπου Σμαραγδή, που αυτοαποκαλούνται υπερπαραγωγές. Πέραν των φυσικών και τεχνητών σκηνικών, των μελετημένων κοστουμιών, των απεριόριστων κομπάρσων, είναι εμφανές πως ο Mads Mikkelsen με την χολιγουντιανή του αύρα πια, εκτός από την εμπιστοσύνη του ηλιθίου Κρίστιαν κερδίζει και το περισσότερο χειροκρότημα του κοινού, την στιγμή που άξια στέκεται δίπλα του ο Mikkel Folsgaard υποδυόμενος με επιδεξιότητα τον βασιλιά. Δεν θα έλεγα όμως το ίδιο για την εντυπωσιακής ομορφιάς Alicia Vikander (θυμίζω η Μις Κίτι στην πρόσφατη Anna Karenina) που δρέπει απλώς τις δάφνες της εκθαμβωτικής ενζενί, από το να φροντίσει να ανεβάσει με τον αβανταδόρικο ρόλο της την δραματουργία, στερώντας από την ταινία την δυνατότητα να αναδειχτεί ως μια από τις καλύτερες, αποκαλούμενες εποχής, των τελευταίων ετών.
Και πράγματι, πολύ σύντομα ο Στρούνσε, με την πανίσχυρη προσωπικότητα του, θα κερδίσει την εκτίμηση του αλλοπρόσαλλου εστεμμένου, με συνέπεια να τον πείθει να προωθεί διαρκώς νομοσχέδια που βελτιώνουν τις συνθήκες διαβίωσης του λαού και που στερούν εξουσίες από τους συνεχιστές των μακάβριων αντιλήψεων της Ιεράς Συνόδου. Γεγονός που δεν θα αργήσει να προκαλέσει την μήνη των συντηρητικών, που θα αναζητήσουν την αχίλλειο πτέρνα του - με υπογεγραμμένο από το Στέμμα διάταγμα - Αντιβασιλέως και δεν θα δυσκολευτούν να την εντοπίσουν στην κρυφή, παράνομη ερωτική σχέση που διατηρεί με την πανέμορφη και απογοητευμένη από τις πομπές του συζύγου της, Βασίλισσα.
Ένα χρονικό ταξίδι διάρκειας περίπου δύο δεκαετιών, σε άγνωστε πτυχές της ιστορίας της Σκανδιναβικής χώρας είναι το A Royal Affair, που αναδεικνύει σε όλο της το εύρος την άριστη γνώση των κτυπημάτων κάτω από το τραπέζι, των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης και της διατήρησης των προνομίων της ολιγαρχίας. Τρεις οι πυλώνες πάνω στους οποίους κτίζει ο σκηνοθέτης Nikolaj Arcel, την ίντριγκα του, όσα ακριβώς είναι και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του πλοτ. Ισχυρότερος όλων, ο πανέξυπνος γιατρός, που εισβάλλει με ορμή στο παλάτι και παρακινούμενος από τις Βολτέριες συγγραφές παίρνει απ ώμου την διακυβέρνηση, φροντίζωντας να πείσει τον εκκεντρικών συνηθειών Μονάρχη, πως εκείνος ο ένας και μοναδικός που κρατά τις τύχες του βασιλείου στα χέρια του. Η μέθοδος του απλή και ευρηματική. Να είναι ο εαυτός του, ακόμη κι όταν παίρνει σημαντικότατες αποφάσεις, που του έχουν βεβαίως προδιατυπωθεί, άσχετα αν ο μισοτρελός βασιλιάς εκτιμά πως τις έχει ο ίδιος διανοηθεί.
Συνδετικός κρίκος των δύο αντρών, η Ντάμα Καρολίνα, που επιχειρεί την μεγάλη της επανάσταση πίσω από τους χαμηλόφωτους τοίχους του ανακτόρου, αγκαλιάζοντας με θέρμη τον φιλόδοξο Γερμανό, που την έχει γοητεύσει σφόδρα και κάνοντας πέρα τον βδελυρό και ανάξιο για οτιδήποτε σοβαρό άντρα της. Το ειδύλλιο όπως το αποτυπώνει ο Δανός, δεν εξιδανικεύει το ρομάντσο, εφόσον δεν αγιοποιεί τους μοιραίους εραστές, όπως θα έπραττε κάποιος άλλος στην θέση του, που θα ωραιοποιούσε το παραμύθι. Αντίθετα, στα αρνητικά στοιχεία του φιλμ, καταχωρώ πως καθώς ο πραγματικός χρόνος της εξέλιξης κυλά ταχύτατα και δίχως να καταλάβει ο θεατής το πραγματικό του μέγεθος, δεν καταφέρνει ο δημιουργός να πείσει για το ανιδιοτελές των πράξεων του Δόκτορος Στρούνσε, που ανά στιγμές μοιάζει με άνθρωπο γοητευμένο από την ισχύ της εξουσίας. Ενέργειες που έρχονται σε αντιδιαστολή με τις νόρμες του Διαφωτισμού και που λογικά στο (αναμενόμενα πικρό) φινάλε ο Ξένος τις πληρώνει ακριβά.
Για πες: Πρωταγωνιστής του έργου δεν είναι άλλος από την οργάνωση του Production, που πλουσιότατο, πανάκριβο και με εμμονή στην αρτιότητα, βάζει τα γυαλιά σε κάτι δευτεράντζες τύπου Σμαραγδή, που αυτοαποκαλούνται υπερπαραγωγές. Πέραν των φυσικών και τεχνητών σκηνικών, των μελετημένων κοστουμιών, των απεριόριστων κομπάρσων, είναι εμφανές πως ο Mads Mikkelsen με την χολιγουντιανή του αύρα πια, εκτός από την εμπιστοσύνη του ηλιθίου Κρίστιαν κερδίζει και το περισσότερο χειροκρότημα του κοινού, την στιγμή που άξια στέκεται δίπλα του ο Mikkel Folsgaard υποδυόμενος με επιδεξιότητα τον βασιλιά. Δεν θα έλεγα όμως το ίδιο για την εντυπωσιακής ομορφιάς Alicia Vikander (θυμίζω η Μις Κίτι στην πρόσφατη Anna Karenina) που δρέπει απλώς τις δάφνες της εκθαμβωτικής ενζενί, από το να φροντίσει να ανεβάσει με τον αβανταδόρικο ρόλο της την δραματουργία, στερώντας από την ταινία την δυνατότητα να αναδειχτεί ως μια από τις καλύτερες, αποκαλούμενες εποχής, των τελευταίων ετών.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Φεβρουαρίου 2013 από την Hollywood Entertainment
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική