Movies Ltd

του Gus Van Sant. Με τους Matt Damon, John Krasinski, Frances McDormand, Rosemarie DeWitt, Hal Holbrook, Scoot McNairy, Kiefer Sutherland, Meg Ryan

Can's Start the fire, without a Spark!

του zerVo (@moviesltd)

Καλό και άγιο το πράσινο, αντι-αστυφιλικό μανιφέστο. Πάμε στο παρασύνθημα τώρα. Ποια ακριβώς είναι η χρησιμότητα του, πέραν βεβαίως από το να περάσει κάποιος μαζί του δυο ευχάριστες ωρίτσες. Υπάρχει άραγε έστω ένας που να μην γνωρίζει τα όχι και τόσο φιλολαϊκά κίνητρα των μεγάλων ενεργειακών επιχειρήσεων, άσχετα αν το πρόσωπο που βγάζουν προς τα έξω, αναδύει ζωή, ζωντάνια και ευεξία? Υπάρχει έστω και ένας που να εκτιμά πως πίσω από ένα ντιλ που θα κλείσει μια εταιρία με τον οποιονδήποτε γαιοκτήμονα, είναι προς το συμφέρον του δεύτερου, που όσο καλά προετοιμασμένος κι αν εμφανιστεί στο τραπέζι των συνομιλιών, δεν γνωρίζει παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό του πλούτου που κρύβει η γης του? Υπάρχει τέλος έστω και ένας, που να θέλγεται πιότερο από την φασαρία, το νέφος και το τσιμέντο της μεγαλούπολης, από την φιλήσυχη και πολύ πιο ανέμελη καθημερινότητα της αγροτικής περιφέρειας? Οπότε τι καινούργιο μας είπατε στην ταινία σας Ξεχωριστέ Gus Van Sant?

Την βρώμικη δουλειά του κολοσσού των δέκα δις δολαρίων ετησίως της Global, κάνει ο Στιβ Μπάτλερ, ταξιδεύοντας διαρκώς σε επαρχιακούς προορισμούς με πλούσιο υπέδαφος και πείθοντας τους ντόπιους να δώσουν, έναντι μιας αξιόλογης ανταμοιβής, τις εκτάσεις τους προς εκμετάλλευση. Η φήμη που έχει κτίσει στους συνεργάτες του είναι εκείνη του αδιάλλακτου διαπραγματευτή, που πετυχαίνει τον σκοπό του με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για την εργοδοσία του και στην πιο συμφέρουσα τιμή. Η τελευταία του επίσκεψη, όμως, στην μικρή κωμόπολη του Μακ Κίνλει της Πενσιλβάνια, από τις πρώτες της στιγμές θα εξελιχθεί σε ιδιαίτερη, καθώς ενώ οι πολίτες δείχνουν αρχικά διατεθειμένοι να υποκύψουν στις προτάσεις του, η τοπική αυτοδιοίκηση συνεπικουρούμενη από τις γνώσεις ενός πρώην καθηγητή του ΜΙΤ και τα εμπόδια που θα σπείρει ένας νεαρός ακτιβιστής, δεν θα δείξει ιδιαίτερα θετική στο να πει το ναι. Τον λόγο έχει ο λαός, στις εκλογές που θα διεξαχθούν σε μόλις τρεις εβδομάδες...

Συνεπώς εδώ ο μονίμως φιλικός - βασικό ιδίωμα του χαρισματικού πωλητή - Στιβ, θα πρέπει να βάλει τα δυνατά του προκειμένου τόσο να πείσει την επιφυλακτική κοινωνία για το αγαθό των προθέσεων της Global, που επιθυμεί να σπείρει τρυπάνια σε όλη την περιοχή για να αντλήσει το φυσικό αέριο από τα έγκατα της, αλλά και για να εκτοπίσει τον εκνευριστικό τύπο, που εμφανίστηκε από το πουθενά και έχει γεμίσει τον τόπο με φυλλάδια, πόστερ και πικέτα που φέρουν το βαρύγδουπο σύνθημα Global Go Home! Μαθημένος να μην το βάζει ποτέ κάτω, ο νυν πρωτευουσιάνος, που έχει μεγαλώσει όμως σε αγροικία, θα παρασυρθεί από τον πολύ πιο ευχάριστο τρόπο ζωής της μικρής κοινωνίας του χωριού, αναπολώντας στιγμές της νιότης του και από τα γλυκά μάτια που θα του κάνει η ντόπια πεταχτούλα δασκαλίτσα και θα έρθει σε μια εσωτερική ρήξη με τα συμφέροντα που έχει έρθει να εκπροσωπήσει.

Το παλάντζο όμως παραμένει, υπέρ του τιτάνα που τον τρέφει, όσο και αν έλκεται εμφανώς από την ηρεμία και την γαλήνη της Promised Land. Πιθανότατα διότι και ο ίδιος είναι πεπεισμένος για τις αγαθές προθέσεις των αφεντικών του, αγνοώντας πως δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη πιόνι στην σκακιέρα που οι πανίσχυροι χρυσοθήρες ελέγχουν. Και τίποτα στην εξέλιξη της ίντριγκας δεν δείχνει ικανό να του ανατρέψει την μέχρι τελευταίας ρανίδος στήριξη του οράματος της απαιτητικής εταιρίας του. Τίποτα εκτός κι αν το σενάριο επιφυλάσσει μια ικανή ανατροπή στο φινάλε της, που είναι ικανή να αλλάξει τους συσχετισμούς. Μακάρι πάντως και η πραγματικότητα να ήταν τόσο απλοϊκή, ιδανική και ονειροπόλα. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας?

Λίγο πιο γλυκερός εμφανίζεται στην ματιά του ο αγαπημένος Gus Van Sant, που δεν χρησιμοποιεί σε κανένα σημείο της αφήγησης του το γνώριμα προκλητικό του ύφος, αντίθετα προτιμά να κυλίσει το στόρι του σε ένα πιο εύπεπτο και γλαφυρό ενίοτε τέμπο. Τα όμορφα πλάνα στις καταπράσινες πλαγιές, έρχονται σε άμεση αντιδιαστολή με την εικόνα εξαθλίωσης που κτίζει ο θεατής στο μυαλό του, από την στιγμή που θα πάρουν μπροστά οι μπουλντόζες, την ίδια ώρα που το μονότονο κάθε μέρα που βιώνουν οι υποτιθέμενοι βλάχοι της υπόθεσης, αντί να προκαλεί αρνητισμό στην ματιά του καλομαθημένου μεγαλουπολίτη, μάλλον του φαντάζει ελκυστικό και ευχάριστο, ακόμη κι αν καταλαβαίνει πως τα πάντα εξελίσσονται στην μία και μοναδική παμπ / καφετέρια / μπυραρία / ντίσκο / καραόκε κλαμπ της πόλης.

Για πες: Μετά από δεκαέξι χρόνια και τον καταπληκτικό Good Will Hunting, ο πολυβραβευμένος δημιουργός συνεργάζεται ξανά με τον Matt Damon, που το δικό του σενάριο τον οδήγησε στην μία εκ των δύο (η άλλη για το Milk) οσκαρικών υποψηφιοτήτων της πορείας του. Ο ικανός σταρ, εδώ και πάλι δεν κρατά μόνο την συγγραφική πένα - συντροφιά με τον επίσης ταλαντούχο John Krasinski, που υποδύεται και τον ανιδιοτελή οικολόγο του στόρι - αλλά παίρνει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του έντονα προβληματισμένου εκπροσώπου των αρπακτικών, τον οποίο και φέρνει με χαρακτηριστική άνεση εις πέρας, απλά και μόνο με την εμπειρία του. Αλλά και την υποστήριξη των δύο εξαιρετικών κυριών στο πλάι του, της Frances McDormand που υποδύεται την μοναχική, όσο και εξίσου ζορισμένη με τον τρόπο ζωής της στενή του συνεργάτιδα και της Rosemarie DeWitt, που ως η δασκαλίτσα μορφονιά, αποδεικνύει πως αν στα χωριά επέστρεφαν δυο, τρεις, πέντε, δέκα, γλυκούλες σαν κι εκείνη, θα είχαν πειστεί και πιο πολλά παλικάρια να πάρουν τον δρόμο του γυρισμού στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Φεβρουαρίου 2013 από την Odeon