Παράδεισος του Έρωτα
του Ulrich Seidl. Με τους Margarethe Tiesel, Peter Kazungu, Inge Maux
Hakuna Matata!
του zerVo (@moviesltd) 
Είναι η πολλοστή φορά που φέτος η κινηματογραφική κάμερα εστιάζει πάνω σε πρόσωπα μοναχικά, διστακτικά, που η μοίρα τα έχει θέσει τρόπον τινά στο περιθώριο της στείρας και δίχως το παραμικρό συναίσθημα καθημερινότητας, τα οποία αναζητούν ένα χάδι, μια ζεστή αγκαλιά στον αγοραίο έρωτα. Κι αν στις πιο πρόσφατες εξ αυτών, στο Like Someone In Love ή στο Teddy Bear, το προνόμιο έδειχνε να αποτελεί αποκλειστικά αντρική - κι ανεξαρτήτου μάλιστα ηλικίας - υπόθεση, στο Paradise: Love, το φαινόμενο μεταφέρεται στο τερέν του άλλου φύλου, του γυναικείου. Λογικό θα έλεγα, μιας και η απαίτηση για λίγη αγάπη δεν χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους σεξουαλικές διαφορές. Όσο κι αν ισχύει όμως το θεώρημα της ισότητας, το ωραίο των φύλων, δεν παύει να είναι και το πιο αδύναμο, αν βρεθεί σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αλλά και το πιο επιρρεπές στα λάθη.
Έχοντας φροντίσει προηγουμένως η έφηβη κόρη της να μείνει σε καλά χέρια κατά το διάστημα της απουσίας της, η πενηντάχρονη Τερέζα, θα ξεκινήσει μόνη ένα ταξίδι αναψυχής, από την μουντή Αυστρία προς την ηλιόλουστη και τροπική Κένυα, αναζητώντας καινούργιες παρέες, αλλά και όμορφες εμπειρίες. Παρακινούμενη από μια συνομήλικη της συμπατριώτισσα, η συνεσταλμένη μεσήλικας, θα θελήσει να δοκιμάσει τις ερωτικές παροχές των γυμνασμένων ντόπιων μπιτς μπόις, πιστεύοντας πως πέρα από τα οικονομικά ανταλλάγματα που ζητούν, νιώθουν και μια πραγματική έλξη, μια αληθινή επιθυμία και για εκείνη. Δυστυχώς το ρομαντικό όνειρο της Τερέζας, πλάι στην ακτή του επίγειου Παραδείσου, δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό.
Έχοντας παρασυρθεί από τις υποχρεώσεις της, πίσω στην πατρίδα η όχι ιδιαίτερα εκδηλωτική γυναίκα, παραμέλησε τόσο τον εαυτό της, όσο και την κάλυψη των συναισθηματικών της αναγκών, με συνέπεια η δίψα της για να βιώσει έστω κι ένα ψεύτικο ρομάντζο, δεν έχει πλέον όρια. Όσο πέφτει μέρα με την ημέρα στην παγίδα των ηδονικών παιχνιδιών των χαρισματικών Κενυατών, άλλο τόσο αντιλαμβάνεται πως δεν την συντροφεύουν παρά μόνο επειδή το πορτοφόλι της είναι φουσκωμένο με δολάρια.
Διπλού κοινωνικού προβληματισμού είναι το πρώτο φιλμ της τριλογίας του Παραδείσου, που σκηνοθετικά και σεναριακά επιβλέπει ο Βιεννέζος Ulrich Seidl, που δεν καρφώνει την ματιά του αποκλειστικά και μόνο στην κατάντια εξαθλιωμένων ψυχικά προσωπικοτήτων, που πληρώνουν για μια σπιθαμή έρωτα, αλλά και στην αντίπερα όχθη, εκείνων των εξαθλιωμένων οικονομικά ζητιάνων, που την παρέχουν. Περισσότερο ντοκιμαντερίστικης υφής, είδος που αποτελεί και το δυνατό στοιχείο του πολυβραβευμένου δημιουργού του Import / Export, είναι το φιλμ, που χρησιμοποιεί διαρκώς κινούμενη κάμερα και χοντρό κόκκο, για να αναδείξει την αληθινότητα του.
Για πες: Ένα στοιχείο που τονίζεται πολύ περισσότερο από την εκφραστική παρουσία της Margarete Tiesel, η οποία περικυκλωμένη από δεκάδες ερασιτέχνες ηθοποιούς που ερμηνεύουν τους εραστές της παραλίας, εκτοξεύει της δραματουργία, αλλά και το μελαγχολικό feeling της πλατείας με την άλλοτε αφελή και άλλοτε σκυθρωπή συμπεριφορά του χαρακτήρα που υποδύεται. Με λίγο περισσότερη προσοχή στο μέτρο, αφού το φιλμ ξεπερνά αναίτια το δίωρο, αλλά και με την αποφυγή κάποιων πλάνων χοντροειδούς αναπαράστασης παιχνιδιών σεξ, το Paradise: Love είμαι βέβαιος πως θα είχε πετύχει πολύ πιο ευθύβολα τον σκοπό του, από το να βολοδέρνει πολυλογόντας και επαναλαμβάνοντας τις ίδιες σεκάνς, για να γίνει, όπως πιστεύει, πιο πειστικό.
Έχοντας παρασυρθεί από τις υποχρεώσεις της, πίσω στην πατρίδα η όχι ιδιαίτερα εκδηλωτική γυναίκα, παραμέλησε τόσο τον εαυτό της, όσο και την κάλυψη των συναισθηματικών της αναγκών, με συνέπεια η δίψα της για να βιώσει έστω κι ένα ψεύτικο ρομάντζο, δεν έχει πλέον όρια. Όσο πέφτει μέρα με την ημέρα στην παγίδα των ηδονικών παιχνιδιών των χαρισματικών Κενυατών, άλλο τόσο αντιλαμβάνεται πως δεν την συντροφεύουν παρά μόνο επειδή το πορτοφόλι της είναι φουσκωμένο με δολάρια.
Διπλού κοινωνικού προβληματισμού είναι το πρώτο φιλμ της τριλογίας του Παραδείσου, που σκηνοθετικά και σεναριακά επιβλέπει ο Βιεννέζος Ulrich Seidl, που δεν καρφώνει την ματιά του αποκλειστικά και μόνο στην κατάντια εξαθλιωμένων ψυχικά προσωπικοτήτων, που πληρώνουν για μια σπιθαμή έρωτα, αλλά και στην αντίπερα όχθη, εκείνων των εξαθλιωμένων οικονομικά ζητιάνων, που την παρέχουν. Περισσότερο ντοκιμαντερίστικης υφής, είδος που αποτελεί και το δυνατό στοιχείο του πολυβραβευμένου δημιουργού του Import / Export, είναι το φιλμ, που χρησιμοποιεί διαρκώς κινούμενη κάμερα και χοντρό κόκκο, για να αναδείξει την αληθινότητα του.
Για πες: Ένα στοιχείο που τονίζεται πολύ περισσότερο από την εκφραστική παρουσία της Margarete Tiesel, η οποία περικυκλωμένη από δεκάδες ερασιτέχνες ηθοποιούς που ερμηνεύουν τους εραστές της παραλίας, εκτοξεύει της δραματουργία, αλλά και το μελαγχολικό feeling της πλατείας με την άλλοτε αφελή και άλλοτε σκυθρωπή συμπεριφορά του χαρακτήρα που υποδύεται. Με λίγο περισσότερη προσοχή στο μέτρο, αφού το φιλμ ξεπερνά αναίτια το δίωρο, αλλά και με την αποφυγή κάποιων πλάνων χοντροειδούς αναπαράστασης παιχνιδιών σεξ, το Paradise: Love είμαι βέβαιος πως θα είχε πετύχει πολύ πιο ευθύβολα τον σκοπό του, από το να βολοδέρνει πολυλογόντας και επαναλαμβάνοντας τις ίδιες σεκάνς, για να γίνει, όπως πιστεύει, πιο πειστικό.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Φεβρουαρίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική