Μη μου Χαλάς τη Μέρα
του Jee-Woon Kim. Με τους Arnold Schwarzenegger, Johnny Knoxville, Luis Guzman, Forest Whitaker, Eduardo Noriega, Peter Stormare, John Patrick Amedori, Genesis Rodriguez
Arnie's Back!
του zerVo (@moviesltd) 
Κάπως έτσι το περίμενα το μεγάλο come back του 65χρονου πια Arnie στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, τους οποίους εγκατέλειψε μέσα σε μια νύχτα το 2003, προκειμένου να ασχοληθεί με την άλλη μεγάλη του αγάπη, την πολιτική. Δυναμικό, εντυπωσιακό, ενθουσιώδες κατά περιόδους, που να πηγάζει την σοφία των χρόνων που πλέον βαραίνουν την πλάτη του Terminator, με γερές δόσεις αδρεναλίνης και άλλες τόσες χιούμορ, που πάντοτε αποτελούσαν ένα από τα σήματα κατατεθέντα του Αυστριακού με την παράξενη προφορά. Ίσως μάλιστα αν ο Κορεάτης, που εδώ έχει το γενικό πρόσταγμα και στο βιογραφικό του περιέχεται η καλύτερη made in Asia κινηματογραφική crime story της τελευταίας δεκαετίας, δεν έδειχνε σε τόσο υπερβολικό βαθμό τον σεβασμό του στο τοτέμ των action movies και κοίταζε να κάνει με πιότερη έμπνευση την δουλειά του, είμαι βέβαιος πως το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο!
Κατά την διάρκεια της μεταγωγής του, ο θανατοποινίτης Γκάμπριελ Κορτέζ, ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες, θα καταφέρει, με την βοήθεια μιας καλά οργανωμένης ομάδας συνεργών, να σπάσει τα μέτρα ασφαλείας του FBI και να αποδράσει, βάζοντας σκοπό του να περάσει τα νότια σύνορα της χώρας και να διαφύγει στο Μεξικό. Μοναδική δίοδος για να επιτύχει τον στόχο του, μια εγκαταλελειμμένη και αφύλαχτη γέφυρα στην ερημιά της Αριζόνα, που ενώνει τα δύο κράτη, μέρος που οι συμμορίτες του Κορτέζ, έχουν αναλάβει ήδη να καθαρίσουν, ώστε να μην βρεθεί κανένα εμπόδιο στο διάβα του. Ο βετεράνος σερίφης της παραμεθόριου περιοχής του Σόμερτον, Ρέι Όοουενς, έμπειρος από τέτοιου είδους μάχες, έχοντας ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, κυνηγώντας παρανόμους στο LA, είναι εκείνος που θα πει την τελευταία λέξη!
Με την Υπηρεσία να δείχνει εντελώς ανήμπορη να εντοπίσει τα ίχνη του δραπέτη, που έχει εξαφανιστεί στους long and winding δρόμους του Νότου οδηγώντας μια ταχύτατη κούρσα, δεν φαίνεται με ποιον τρόπο μπορεί να σταματήσει η ξέφρενη κούρσα του προς την ελευθερία. Κάποια μυστηριώδη φαινόμενα που θα διαταράξουν την απόλυτη νηνεμία της καθημερινότητας στην επαρχιακή κωμόπολη, θα υποπέσουν στην αντίληψη του πολύπειρου Ρέιντζερ, που βλέπει την απειλή πίσω από το προκάλυμμα καπνού. Ακόμη κι αν δεν έχει στην διάθεση του όλα εκείνα τα όπλα που θα τον βοηθήσουν να αντεπεξέλθει στην πρόκληση, θα δημιουργήσει μια ετερόκλητη και ασύνταχτη ομάδα στιγμιαίων υπαρχηγών, δίνοντας τους ρόλους που θα τρενάρουν την ορμή του παρανόμου και της φράξιας του, μέχρι να πάρει θέση για την τελική μονομαχία στο...Ελ Πάσο!
Διόλου τυχαία βεβαίως η αναφορά στο θρυλικό έργο του Leone, μιας και το The Last Stand ουσιαστικά είναι ένα μεταμοντέρνο έως και πολύ πειραγμένο γουέστερν, που ακολουθεί πιστά τις προσταγές του genre, με την μόνη διαφορά πως δεν εκτυλίσσεται στο σκονισμένο τότε, μα στο πολύ ηλεκτρονικότερο και φασαριόζικο σήμερα. Και σερίφηδες και σαλούν και αλλοπρόσαλλους deputies και ομορφοκόριτσα και καπνισμένες κάννες έχει στο πρόγραμμα του ο κολλημένος με το είδος Kim Jee Woon, αν κρίνω πως είναι η δεύτερη συνεχόμενη απόπειρα του να το αναπαραστήσει μετά το The Good, The Bad And The Weird και η πρώτη αγγλόφωνη και με χολιγουντιανή υποστήριξη. Φυσικά στην εξέλιξη του θέματος του, ο Απωανατολίτης βάζει στοιχεία της ιδιαίτερης συλλογιστικής του, οδηγώντας την ίντριγκα στα άκρα, δεν βοηθιέται όμως σε ικανό βαθμό από ένα σενάριο γεμάτο απιθανότητες, που μπάζει νερά από παντού.
Για πες: Για το ποια θα είναι η έκβαση της αιματηρής κόντρας που η μοίρα έχει ορίσει να λάβει χώρα στην μικρή κουκκίδα του χάρτη, λίγο πριν το τέλος της αμερικάνικης επικράτειας, φυσικά και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, όταν στην μια άκρη του ρινγκ βρίσκεται ο γιγάντιος Terminator και τέως Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Arnold Schwarzenegger. Άνετος έστω και με τόσες δεκαετίες να βαραίνουν την πλάτη του, με κυνική όσο και γλαφυρή διάθεση να εκστομίσει τις γνώριμες ατάκες του που γράφουν ιστορία - ξεχώρισα το "Ι Saw Enough Blood and Death...I Know What Is Coming" - ο Arnie παίζει για πλάκα έναν ρόλο που έχει υποδυθεί πολλάκις στο παρελθόν και σε πιο απαιτητικές περιπτώσεις. Πόσο μάλλον όταν ο κύριος αντίπαλος του εδώ είναι ένας ανύπαρκτος Noriega - κρίμα για το ταλέντο του Ισπανού - που πάνω του δεν εντόπισα ούτε ένα θετικό στοιχείο άξιο αναφοράς στην απόδοση του κακού της ιστορίας. Εκεί που τα καταφέρνει πολύ καλύτερα ως βαλτός απαλλοτριωτής ο Peter Stormare αντιμετωπίζοντας στην υποιστορία τα funny partners πρωτοπαλίκαρα του Schwartz, δηλαδή τον μέτριο Santoro, τον αστείο Guzman και τον τρεις λαλούν όπως συνήθως Knoxville. Έστω κι έτσι πάντως, ακόμη κι αν το φιλμ δεν άγγιξε ποιοτικά τα επίπεδα των προσδοκιών των φανς, το γεγονός παραμένει πως ο Arnie Is Back και ελπίζω η μεγάλη του αυτή επιστροφή να είναι For Good!
Με την Υπηρεσία να δείχνει εντελώς ανήμπορη να εντοπίσει τα ίχνη του δραπέτη, που έχει εξαφανιστεί στους long and winding δρόμους του Νότου οδηγώντας μια ταχύτατη κούρσα, δεν φαίνεται με ποιον τρόπο μπορεί να σταματήσει η ξέφρενη κούρσα του προς την ελευθερία. Κάποια μυστηριώδη φαινόμενα που θα διαταράξουν την απόλυτη νηνεμία της καθημερινότητας στην επαρχιακή κωμόπολη, θα υποπέσουν στην αντίληψη του πολύπειρου Ρέιντζερ, που βλέπει την απειλή πίσω από το προκάλυμμα καπνού. Ακόμη κι αν δεν έχει στην διάθεση του όλα εκείνα τα όπλα που θα τον βοηθήσουν να αντεπεξέλθει στην πρόκληση, θα δημιουργήσει μια ετερόκλητη και ασύνταχτη ομάδα στιγμιαίων υπαρχηγών, δίνοντας τους ρόλους που θα τρενάρουν την ορμή του παρανόμου και της φράξιας του, μέχρι να πάρει θέση για την τελική μονομαχία στο...Ελ Πάσο!
Διόλου τυχαία βεβαίως η αναφορά στο θρυλικό έργο του Leone, μιας και το The Last Stand ουσιαστικά είναι ένα μεταμοντέρνο έως και πολύ πειραγμένο γουέστερν, που ακολουθεί πιστά τις προσταγές του genre, με την μόνη διαφορά πως δεν εκτυλίσσεται στο σκονισμένο τότε, μα στο πολύ ηλεκτρονικότερο και φασαριόζικο σήμερα. Και σερίφηδες και σαλούν και αλλοπρόσαλλους deputies και ομορφοκόριτσα και καπνισμένες κάννες έχει στο πρόγραμμα του ο κολλημένος με το είδος Kim Jee Woon, αν κρίνω πως είναι η δεύτερη συνεχόμενη απόπειρα του να το αναπαραστήσει μετά το The Good, The Bad And The Weird και η πρώτη αγγλόφωνη και με χολιγουντιανή υποστήριξη. Φυσικά στην εξέλιξη του θέματος του, ο Απωανατολίτης βάζει στοιχεία της ιδιαίτερης συλλογιστικής του, οδηγώντας την ίντριγκα στα άκρα, δεν βοηθιέται όμως σε ικανό βαθμό από ένα σενάριο γεμάτο απιθανότητες, που μπάζει νερά από παντού.
Για πες: Για το ποια θα είναι η έκβαση της αιματηρής κόντρας που η μοίρα έχει ορίσει να λάβει χώρα στην μικρή κουκκίδα του χάρτη, λίγο πριν το τέλος της αμερικάνικης επικράτειας, φυσικά και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, όταν στην μια άκρη του ρινγκ βρίσκεται ο γιγάντιος Terminator και τέως Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Arnold Schwarzenegger. Άνετος έστω και με τόσες δεκαετίες να βαραίνουν την πλάτη του, με κυνική όσο και γλαφυρή διάθεση να εκστομίσει τις γνώριμες ατάκες του που γράφουν ιστορία - ξεχώρισα το "Ι Saw Enough Blood and Death...I Know What Is Coming" - ο Arnie παίζει για πλάκα έναν ρόλο που έχει υποδυθεί πολλάκις στο παρελθόν και σε πιο απαιτητικές περιπτώσεις. Πόσο μάλλον όταν ο κύριος αντίπαλος του εδώ είναι ένας ανύπαρκτος Noriega - κρίμα για το ταλέντο του Ισπανού - που πάνω του δεν εντόπισα ούτε ένα θετικό στοιχείο άξιο αναφοράς στην απόδοση του κακού της ιστορίας. Εκεί που τα καταφέρνει πολύ καλύτερα ως βαλτός απαλλοτριωτής ο Peter Stormare αντιμετωπίζοντας στην υποιστορία τα funny partners πρωτοπαλίκαρα του Schwartz, δηλαδή τον μέτριο Santoro, τον αστείο Guzman και τον τρεις λαλούν όπως συνήθως Knoxville. Έστω κι έτσι πάντως, ακόμη κι αν το φιλμ δεν άγγιξε ποιοτικά τα επίπεδα των προσδοκιών των φανς, το γεγονός παραμένει πως ο Arnie Is Back και ελπίζω η μεγάλη του αυτή επιστροφή να είναι For Good!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Φεβρουαρίου 2013 από την Odeon
2 σχόλια:
Ποια είναιη καλύτερη made in Asia κινηματογραφική crime story της τελευταίας δεκαετίας που αναφέρετε?
αγαπητέ φίλε, αν και θα μπορούσα να διαλέξω τουλάχιστον είκοσι άλλες για την θέση της καλύτερης, μιας και το συγκεκριμένο είδος παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον και εξέλιξη, εκτιμώ πως το a bittersweet life δεν συγκρίνεται με καμία τους, σε όλους τους τομείς.
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική