Άνεμος Ψυχής
του Benedek Fliegauf. Με τους Katalin Toldi, Gyöngyi Lendvai, Lajos Sárkány, György Toldi
Ρατσιστική Παράνοια
του zerVo (@moviesltd) 
Τα δύο καλοκαίρια του 2008 και του 2009, στην Ουγγρική ύπαιθρο, μια ομάδα βαριά αρματωμένων συμμοριτών, οδηγήθηκε σε πράξεις ανείπωτης βίας, σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο στους φτωχούς Ρομά. Δεκαέξι οικογένειες δέχτηκαν τις βάναυσες επιθέσεις των παρανοϊκών, αρχικά με αυτοσχέδιες βόμβες Μολότοφ και κατοπινά με καραμπίνες και αυτόματα όπλα. Περισσότεροι από εξήντα άνθρωποι πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ σε αυτό το ανεξήγητο λουτρό αίματος, με τους πέντε να οδηγούνται βαρύτατα τραυματισμένοι στο νοσοκομείο, ενώ έξι εξ αυτών έχασαν την ζωή τους, μεταξύ των οποίων και μικρά αβοήθητα νήπια. Οι ύποπτοι των φονικών, ακόμη δεν έχουν καταδικαστεί από τις Αρχές της χώρας...
Ο αφανισμός μια ολάκερης οικογένειας, από τα πυρά αγνώστων, έχει σκορπίσει τον πανικό στον καταυλισμό των φιλήσυχων τσιγγάνων, που φοβούνται ενδεχόμενη γενίκευση του φαινομένου. Ένας λόγος παραπάνω για την τρομοκρατημένη Μαρί, που για να βγάλει τα προς το ζην, καθαρίζει ολημερίς σκάλες και τουαλέτες, να φοβάται για τις ζωές των δυο ανήλικων παιδιών της και του ανήμπορου πατέρα της, είναι η απουσία του συζύγου της στον μακρινό Καναδά, εκεί που έχει μεταναστεύσει αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα βρεθούν και πάλι όλοι μαζί. Καθώς πέφτει η νύχτα, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής μέσα στο φτωχικό καλύβι...
...και το μόνο που όλοι προσεύχονται είναι να τους βρει ζωντανούς το καινούργιο ξημέρωμα. Ακόμη κι αν αυτή η απύθμενη φοβία δεν εμφανίζεται διαρκώς στα πλάνα της ταινίας του ταλαντούχου Ούγγρου σκηνοθέτη Benedek Flieghauf, εντούτοις ο θεατής είναι υποψιασμένος από την μέθοδο που ακολουθεί στην μελέτη των τριών βασικών χαρακτήρων της ιστορίας του, πως το φινάλε δεν θα είναι αίσιο. Τρεις διαφορετικές και παράλληλες ράγες, πάνω στις οποίες κινείται η κάμερα από την αυγή έως το σούρουπο, παίρνοντας στο κατόπι την μελαγχολική καθαρίστρια, με την διαλυμένη ψυχή, που η αδικία την έχει οδηγήσει στο να χάσει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, την έφηβη κόρη της Άννα, στο σχολείο με τα επαναλαμβανόμενα βίαια περιστατικά αλλά και στο λιβάδι που ανέμελη χαίρεται την ζωή και τον μικρούλη Ρίο, που έχει κτίσει το δικό του καταφύγιο σε ένα ερημικό χάλασμα και απολαμβάνει τα μικροπράγματα που ξαφρίζει από τα σπίτια που εισβάλλει.
Στα χαρακτηριστικά της κινηματογράφησης του Just The Wind, ο χαμηλός φωτισμός και ο έντονος κόκκος, για να προβληθούν οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης των Ρομά, στις δίχως ηλεκτρικό και ανέσεις παράγκες, φακός που διαρκώς κινείται για να αποκτήσει το δράμα μια πιο ντοκιμαντεριστική διάθεση και να αναδείξει το πραγματικό γεγονός, αλλά κυρίως έντονο συναίσθημα για τις φυλές εκείνες που έχουν μάθει να επιβιώνουν ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, ακόμη κι αν η λευκή κοινωνία στο πλάι τους, τις θεωρεί κατωτέρου επιπέδου.
Για πες: Οι αληθινές ερμηνείες των άγνωστων στο ευρύ κοινό ερμηνευτών, τονίζουν ακόμη περισσότερο το ρεαλιστικό μιας υπόθεσης, που για ενενήντα λεπτά προετοιμάζει με ανατριχιαστικά αργό τέμπο την ματιά για το μακελειό του τέλους. Δείχνοντας ακόμη και στον πιο αδαή να καταλάβει, πως πέρα από το σκούρο δέρμα τους, τον ιδιαίτερο και απελευθερωμένο τρόπο ζωής τους και τις τάσεις παραβατικότητας που τους χαρακτηρίζει, οι Ρομά είναι κι εκείνοι άνθρωποι. Έστω και βγαλμένοι από την κοιλιά, ενός πολύ κατώτερου Θεού...
...και το μόνο που όλοι προσεύχονται είναι να τους βρει ζωντανούς το καινούργιο ξημέρωμα. Ακόμη κι αν αυτή η απύθμενη φοβία δεν εμφανίζεται διαρκώς στα πλάνα της ταινίας του ταλαντούχου Ούγγρου σκηνοθέτη Benedek Flieghauf, εντούτοις ο θεατής είναι υποψιασμένος από την μέθοδο που ακολουθεί στην μελέτη των τριών βασικών χαρακτήρων της ιστορίας του, πως το φινάλε δεν θα είναι αίσιο. Τρεις διαφορετικές και παράλληλες ράγες, πάνω στις οποίες κινείται η κάμερα από την αυγή έως το σούρουπο, παίρνοντας στο κατόπι την μελαγχολική καθαρίστρια, με την διαλυμένη ψυχή, που η αδικία την έχει οδηγήσει στο να χάσει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, την έφηβη κόρη της Άννα, στο σχολείο με τα επαναλαμβανόμενα βίαια περιστατικά αλλά και στο λιβάδι που ανέμελη χαίρεται την ζωή και τον μικρούλη Ρίο, που έχει κτίσει το δικό του καταφύγιο σε ένα ερημικό χάλασμα και απολαμβάνει τα μικροπράγματα που ξαφρίζει από τα σπίτια που εισβάλλει.
Στα χαρακτηριστικά της κινηματογράφησης του Just The Wind, ο χαμηλός φωτισμός και ο έντονος κόκκος, για να προβληθούν οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης των Ρομά, στις δίχως ηλεκτρικό και ανέσεις παράγκες, φακός που διαρκώς κινείται για να αποκτήσει το δράμα μια πιο ντοκιμαντεριστική διάθεση και να αναδείξει το πραγματικό γεγονός, αλλά κυρίως έντονο συναίσθημα για τις φυλές εκείνες που έχουν μάθει να επιβιώνουν ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, ακόμη κι αν η λευκή κοινωνία στο πλάι τους, τις θεωρεί κατωτέρου επιπέδου.
Για πες: Οι αληθινές ερμηνείες των άγνωστων στο ευρύ κοινό ερμηνευτών, τονίζουν ακόμη περισσότερο το ρεαλιστικό μιας υπόθεσης, που για ενενήντα λεπτά προετοιμάζει με ανατριχιαστικά αργό τέμπο την ματιά για το μακελειό του τέλους. Δείχνοντας ακόμη και στον πιο αδαή να καταλάβει, πως πέρα από το σκούρο δέρμα τους, τον ιδιαίτερο και απελευθερωμένο τρόπο ζωής τους και τις τάσεις παραβατικότητας που τους χαρακτηρίζει, οι Ρομά είναι κι εκείνοι άνθρωποι. Έστω και βγαλμένοι από την κοιλιά, ενός πολύ κατώτερου Θεού...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαρτίου 2013 από την AMA Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική