Επιχείρηση: Argo
του Ben Affleck. Με τους Ben Affleck, Bryan Cranston, Alan Arkin, John Goodman, Tate Donovan, Clea DuVall, Christopher Denham, Scoot McNairy, Kerry Bishé, Rory Cochrane
Στο σανίδι της πολιτικής
του zerVo (@moviesltd) 
Θέατρο είναι η πολιτική. Θέατρο και μάλιστα μεγαλειώδους καλλιτεχνικής σύλληψης και συνεπώς εμπορικής απήχησης. Που τα ευφυέστατα κείμενα των σεναρίων στα κατά τόπους σανίδια, κάτω από την μελετημένη προς αποφυγήν λαθών σκηνοθεσία των μυστικών υπηρεσιών, αποδίδουν με μοναδική υποκριτική ικανότητα, πρωταγωνιστές, που απλώς σε βάθος χρόνου εναλλάσσουν μουτσούνες, ώστε να μην γίνονται βαρετοί στα κοινά τους. Κοινά που ορίζουν από την μεριά τους τηλεκατευθυνόμενοι όχλοι, τοποθετημένοι σε απέραντα στασίδια για να παρακολουθούν από πρώτη θέση τα τεκταινόμενα στην πίστα, που συμμετέχουν στο θεατρικό παιχνίδι ενεργά όπως νομίζουν, χύνοντας αίμα στις πολεμικές - συνήθως - περιπέτειες που ανεβάζει ο θεατρώνης, βάφοντας πολλές φορές κατακόκκινη την πλατεία, πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο το αντίτιμο του εισιτηρίου τους. Σημειωτέον είναι και το μόνο θέατρο που καμία Δευτέρα δεν αργεί...
1979. Η ένταση στις σχέσεις ανάμεσα στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, όπως προσφάτως την έχει ανακηρύξει ο Ιμάμης Χομεινί και στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρίσκεται στο απόγειο της, από την στιγμή που η Carterική Ουάσιγκτον, περιθάλπει στην αγκάλη της τον επί δεκαετίες δυνάστη της Περσίας, Σάχη Παχλεβί. Με την Τεχεράνη να βράζει, ζητώντας το κεφάλι του Μονάρχη επί πίνακι και τους διπλωμάτες να αδυνατούν να δώσουν λύση στο φλέγον ζήτημα, οι βαριά οπλισμένοι διαδηλωτές, με την σύμφωνη κατευθυντήρια γνώμη του Θεού, θα καταλάβουν πανεύκολα την αμερικάνικη πρεσβεία στην Ιρανική πρωτεύουσα, θέτοντας σε καθεστώς ομηρείας τους 58 υπαλλήλους της. Έξι εξ αυτών, εκμεταλλευόμενοι τον αναβρασμό, θα αποδράσουν από το κτίριο και θα ζητήσουν φοβισμένοι, άτυπα, άσυλο στην οικία του Καναδού πρέσβη.
Δύο μήνες κατοπινά, με την διαμάχη να έχει κλιμακωθεί και με τον κίνδυνο ορατό να αποκαλυφθεί η ταυτότητα τους - αλλά και ο τόπος που κρύβονται - στους αντάρτες, οι πολιορκημένοι νιώθουν τον κλοιό γύρω τους ολοένα και να σφίγγει περισσότερο. Είναι η στιγμή που την κατάσταση θα κληθεί να πάρει στα χέρια της η CIA, προκειμένου να εκπονήσει σχέδιο σωτηρίας τους. Κάτω από το προκάλυμμα του (όχι εφάμιλλα εχθρικού στους στασιαστές) καναδέζικου διαβατηρίου, ο πράκτορας Τόνι Μέντεζ, θα οργανώσει μια τεράστια - όσο και παραμυθένια - κινηματογραφική υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας, με τον τίτλο Argo, που αναζητά τα φυσικά της σκηνικά στην πολύβουη Τεχεράνη των 4 εκατομμυρίων κατοίκων. Και μέσα από την διαδικασία του στησίματος του Pre-production, θα παλέψει ενάντια στις αντιξοότητες, προκειμένου να μεταφέρει πίσω στον τόπο τους, σώους και αβλαβείς τους συμπατριώτες του.
Αν δεν ήταν καταχωρημένη στα επίσημα έγγραφα του State Department, αυτή η πραγματικά απίθανη υπόθεση απελευθέρωσης ομήρων, δύσκολα θα μπορούσε να γίνει πιστευτή. Κατόπιν της δημοσιοποίησης των αρχείων, τριάντα χρόνια μετά την περίοδο που έλαβαν χώρα τα περιστατικά, πιθανόν και με ένα σπρώξιμο όπως εκτιμώ, από Λευκό Οίκο μεριά, τώρα που οι διμερείς σχέσεις αντιμετωπίζουν και πάλι σημαντικά ζόρια, η περίπτωση της φυγής των 6 από την κόλαση, αποτελούσε μιας πρώτης τάξης θεματική βάση, για ένα εκρηκτικό πολιτικό θρίλερ. Το ζήτημα είναι αν και κατά πόσο το σενάριο του ταλαντούχου Chris Terrio και η κατεύθυνση της κάμερας από τον ολοένα και πιο αποτελεσματικό Ben Affleck, θα ήταν ικανά να ισορροπήσουν στην τεντωμένη κλωστή της ουδέτερης αφήγησης, δίχως να βουτήξουν είτε στην πλευρά της προπαγάνδας των Γερακιών, είτε σε εκείνη της φαιδρής επιδεικτικής αναπαράστασης. Σύμφωνοι, σε κάποια σημεία του ριψοκίνδυνου ταξιδιού, φάνηκε πως το φιλμ θα γκρεμοτσακιστεί.
Κάτι η επιμονή στην απεικόνιση των Περσών ως αγρίων φονταμενταλιστών, που για χάρη του Κορανιού δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη υπόσταση των εχθρών, κάτι οι σκηνές απόλυτου σοκ, με τους κρεμασμένους προδότες της επανάστασης στους δρόμους της Τεχεράνης, πιθανολογούν μια χειραγώγηση του θεατή υπέρ των δυτικών απόψεων. Όσο η ίντριγκα όμως πλησιάσει στο φινάλε της και στο παιχνίδι μπαίνουν οι άψυχοι υψηλόβαθμοι της κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και των συνεργαζόμενων Υπουργείων, καταλαβαίνεις πως ο πάλαι ποτέ σούπερ σταρ και αγαπημένο παιδί κάθε ακριβού μπλοκμπάστερ, που έχει εδώ και καιρό αποτινάξει από πάνω του αυτή την μαρκίζα, έχει στόχο να κάνει γνωστά και τα κακώς κείμενα της δικής του παράταξης.
Οκ, Spielberg δεν είναι, όπως κανείς άλλος δεν είναι άλλωστε, για να επιτύχει το απαύγασμα της ουδετερότητας και να καθηλώσει την πλατεία του, όπως το πέτυχε ο The Beard μέσα από τις εικόνες του Munich. Ο Affleck ακολουθώντας πιστά τους κανόνες της ρεαλιστικής κινηματογράφησης, με την πλούσια κόκκου κάμερα στο χέρι, τα μελετημένα ντεκόρ και κοστούμια εποχής και τα δραματικά ζουμ στα φοβισμένα πρόσωπα των ηρώων του, εκτοξεύει τα επίπεδα της έντασης και της αγωνίας, ακόμη κι αν η θετική απόληξη της ιστορίας που περιγράφει είναι γνωστή στους περισσότερους. Ίσως μάλιστα, αν το μίνι βαν με τους έξι φυγάδες, είχε διαφορετική τύχη, όπως φερειπείν εκείνο το άμοιρο ελικόπτερο με την ομάδα των Ισραηλινών αθλητών του Μονάχου, ο δημιουργός να διέθετε μεγαλύτερο - και τραγικότερο - πεδίο ανάπτυξης του προβληματισμού και της κεντρικής του ιδέας: Όλα θέατρο είναι...
Για πες: Ίσως θα έπρεπε μάλιστα να σκεφτεί μήπως και δώσει σε κάποιον άλλο τον κεντρικό ρόλο του στόρι, αντί να τον αναλάβει ο ίδιος, προκειμένου να αφοσιωθεί ακόμη περισσότερο στην μελέτη των προοπτικών του. Όχι πως δεν είναι πειστικός ο Ben, το αντίθετο θα έλεγα, μάλλον αν δεν είχε αυτή την διπλή ιδιότητα, όμως, θα διέθετε και τον χρόνο να επιδείξει λίγο παραπάνω ζήλο στην απόδοση των περιφερειακών του ρόλων (αναφέρομαι κατά βάση στην εν ομηρία εξάδα) που σε κάποια σημεία μοιάζουν ξεκομμένοι από το αληθινό στυλ της επιχείρησης. Κάτι που δεν ισχύει για το τόσο έμπειρο δίδυμο των Goodman και Arkin, που μέσα από κάποιες καυστικές κι ευθύβολες ατάκες που ξεστομίζουν οι θεμελιωμένοι χαρακτήρες τους, ορίζουν την αμφίδρομη σχέση του γενικού συμπεράσματος. Και το θέατρο (ή το σινεμά εν προκειμένω) πολιτική είναι!
Δύο μήνες κατοπινά, με την διαμάχη να έχει κλιμακωθεί και με τον κίνδυνο ορατό να αποκαλυφθεί η ταυτότητα τους - αλλά και ο τόπος που κρύβονται - στους αντάρτες, οι πολιορκημένοι νιώθουν τον κλοιό γύρω τους ολοένα και να σφίγγει περισσότερο. Είναι η στιγμή που την κατάσταση θα κληθεί να πάρει στα χέρια της η CIA, προκειμένου να εκπονήσει σχέδιο σωτηρίας τους. Κάτω από το προκάλυμμα του (όχι εφάμιλλα εχθρικού στους στασιαστές) καναδέζικου διαβατηρίου, ο πράκτορας Τόνι Μέντεζ, θα οργανώσει μια τεράστια - όσο και παραμυθένια - κινηματογραφική υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας, με τον τίτλο Argo, που αναζητά τα φυσικά της σκηνικά στην πολύβουη Τεχεράνη των 4 εκατομμυρίων κατοίκων. Και μέσα από την διαδικασία του στησίματος του Pre-production, θα παλέψει ενάντια στις αντιξοότητες, προκειμένου να μεταφέρει πίσω στον τόπο τους, σώους και αβλαβείς τους συμπατριώτες του.
Αν δεν ήταν καταχωρημένη στα επίσημα έγγραφα του State Department, αυτή η πραγματικά απίθανη υπόθεση απελευθέρωσης ομήρων, δύσκολα θα μπορούσε να γίνει πιστευτή. Κατόπιν της δημοσιοποίησης των αρχείων, τριάντα χρόνια μετά την περίοδο που έλαβαν χώρα τα περιστατικά, πιθανόν και με ένα σπρώξιμο όπως εκτιμώ, από Λευκό Οίκο μεριά, τώρα που οι διμερείς σχέσεις αντιμετωπίζουν και πάλι σημαντικά ζόρια, η περίπτωση της φυγής των 6 από την κόλαση, αποτελούσε μιας πρώτης τάξης θεματική βάση, για ένα εκρηκτικό πολιτικό θρίλερ. Το ζήτημα είναι αν και κατά πόσο το σενάριο του ταλαντούχου Chris Terrio και η κατεύθυνση της κάμερας από τον ολοένα και πιο αποτελεσματικό Ben Affleck, θα ήταν ικανά να ισορροπήσουν στην τεντωμένη κλωστή της ουδέτερης αφήγησης, δίχως να βουτήξουν είτε στην πλευρά της προπαγάνδας των Γερακιών, είτε σε εκείνη της φαιδρής επιδεικτικής αναπαράστασης. Σύμφωνοι, σε κάποια σημεία του ριψοκίνδυνου ταξιδιού, φάνηκε πως το φιλμ θα γκρεμοτσακιστεί.
Κάτι η επιμονή στην απεικόνιση των Περσών ως αγρίων φονταμενταλιστών, που για χάρη του Κορανιού δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη υπόσταση των εχθρών, κάτι οι σκηνές απόλυτου σοκ, με τους κρεμασμένους προδότες της επανάστασης στους δρόμους της Τεχεράνης, πιθανολογούν μια χειραγώγηση του θεατή υπέρ των δυτικών απόψεων. Όσο η ίντριγκα όμως πλησιάσει στο φινάλε της και στο παιχνίδι μπαίνουν οι άψυχοι υψηλόβαθμοι της κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και των συνεργαζόμενων Υπουργείων, καταλαβαίνεις πως ο πάλαι ποτέ σούπερ σταρ και αγαπημένο παιδί κάθε ακριβού μπλοκμπάστερ, που έχει εδώ και καιρό αποτινάξει από πάνω του αυτή την μαρκίζα, έχει στόχο να κάνει γνωστά και τα κακώς κείμενα της δικής του παράταξης.
Οκ, Spielberg δεν είναι, όπως κανείς άλλος δεν είναι άλλωστε, για να επιτύχει το απαύγασμα της ουδετερότητας και να καθηλώσει την πλατεία του, όπως το πέτυχε ο The Beard μέσα από τις εικόνες του Munich. Ο Affleck ακολουθώντας πιστά τους κανόνες της ρεαλιστικής κινηματογράφησης, με την πλούσια κόκκου κάμερα στο χέρι, τα μελετημένα ντεκόρ και κοστούμια εποχής και τα δραματικά ζουμ στα φοβισμένα πρόσωπα των ηρώων του, εκτοξεύει τα επίπεδα της έντασης και της αγωνίας, ακόμη κι αν η θετική απόληξη της ιστορίας που περιγράφει είναι γνωστή στους περισσότερους. Ίσως μάλιστα, αν το μίνι βαν με τους έξι φυγάδες, είχε διαφορετική τύχη, όπως φερειπείν εκείνο το άμοιρο ελικόπτερο με την ομάδα των Ισραηλινών αθλητών του Μονάχου, ο δημιουργός να διέθετε μεγαλύτερο - και τραγικότερο - πεδίο ανάπτυξης του προβληματισμού και της κεντρικής του ιδέας: Όλα θέατρο είναι...
Για πες: Ίσως θα έπρεπε μάλιστα να σκεφτεί μήπως και δώσει σε κάποιον άλλο τον κεντρικό ρόλο του στόρι, αντί να τον αναλάβει ο ίδιος, προκειμένου να αφοσιωθεί ακόμη περισσότερο στην μελέτη των προοπτικών του. Όχι πως δεν είναι πειστικός ο Ben, το αντίθετο θα έλεγα, μάλλον αν δεν είχε αυτή την διπλή ιδιότητα, όμως, θα διέθετε και τον χρόνο να επιδείξει λίγο παραπάνω ζήλο στην απόδοση των περιφερειακών του ρόλων (αναφέρομαι κατά βάση στην εν ομηρία εξάδα) που σε κάποια σημεία μοιάζουν ξεκομμένοι από το αληθινό στυλ της επιχείρησης. Κάτι που δεν ισχύει για το τόσο έμπειρο δίδυμο των Goodman και Arkin, που μέσα από κάποιες καυστικές κι ευθύβολες ατάκες που ξεστομίζουν οι θεμελιωμένοι χαρακτήρες τους, ορίζουν την αμφίδρομη σχέση του γενικού συμπεράσματος. Και το θέατρο (ή το σινεμά εν προκειμένω) πολιτική είναι!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιανουαρίου 2013 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική