Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Το πρώτο στάδιο στην διαδικασία παραγωγής ουίσκι είναι η πολτοποίηση, όταν στα τεράστια καζάνια, τόνοι βύνης κριθαριού ανακατεύονται με μεγάλες ποσότητες καυτού νερού. Στο ζουμί προστίθεται μαγιά και το μείγμα αφού ζυμωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, φιλτράρεται και το αλκοόλ που προκύπτει με την μέθοδο της απόσταξης τοποθετείται για (δέκα, είκοσι, ακόμη και τριάντα) χρόνια σε δρύινα βαρέλια ώστε να ωριμάσει. Όταν το προϊόν κριθεί πως είναι έτοιμο και ο περιέκτης με παραδοσιακό τρόπο ξεσφραγιστεί, το εξατμισμένο οινόπνευμα - περίπου 2 τοις εκατό του συνόλου - θα χαθεί μονομιάς στον αέρα. Αυτό ακριβώς το χάσιμο, είναι γνωστό και ως το "μερίδιο των Αγγέλων"...

Αδιόρθωτος αλήτης, περιθωριακός χούλιγκαν, συνηθισμένος στις ακρότητες μονομάχος των δρόμων, ένας ανεύθυνος άεργος, δίχως το παραμικρό όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Αυτός είναι ο Ρόμπι, ένα ρεμάλι, που συνηθίζει μεθυσμένος να ξεσπά την οργή του, συμμετέχοντας διαρκώς σε συμπλοκές, στους φτωχικούς δρόμους της Γλασκόβης. Εξαιτίας της συμπεριφοράς του, θα τιμωρηθεί από το δικαστήριο να εκτίσει ποινή τριακοσίων ωρών κοινωνικής εργασίας, εκεί που θα γνωρίσει έναν συνετό επιστάτη, που οι ευγενικοί του τρόποι θα ξυπνήσουν τις ευαισθησίες που κρύβει μέσα του. Με την μνηστή του, μάλιστα, να έχει φέρει μόλις στον κόσμο το παιδί τους, θα αντιληφθεί πως αν δεν αλλάξει σύντομα χαρακτήρα, το μέλλον της ανυπόστατης φαμίλιας του, εμφανίζεται κάτι περισσότερο από δυσοίωνο...

Η επίσκεψη του, μαζί με τρεις ακόμη ακόμη κακότροπους συνομίληκους συμπολίτες του, κατόπιν προτροπής του κοινωνικού λειτουργού - μέντορά του στις εγκαταστάσεις ενός αποστακτηρίου ουίσκι, θα αποτελέσει τον καταλύτη που θα επιδράσει ακαριαία στην ψυχή του επαγγελματία κανάγια. Η ευκαιρία που πάντοτε ζητούσε, μόλις εμφανίστηκε στον ορίζοντα, αντιλαμβανόμενος πως διαθέτει μια εξαιρετική ικανότητα γευσιγνωσίας των γλυκόπιοτων malt. Μια έξυπνη ιδέα χρειάζεται πλέον να γεννήσει, ώστε η δεύτερη αυτή ευκαιρία ζωής να μην πάει χαμένη.

Ο πιο κόκκινος των Ευρωπαίων (πολύ μεγάλων) σκηνοθετών, Ken Loach, έχοντας μας συνηθίσει σε διαρκή ανεβοκατεβάσματα του συναισθηματικού τέμπο μεταξύ των δημιουργιών του, εδώ επιχειρεί την ίδια ζεστή - κρύα - ζεστή κυματομορφή εικόνων, εναλλάσσοντας ανά πεντάλεπτα το feeling της πλατείας. Κάτι που για να επιτευχθεί σωστά και να μην εκτραχυνθεί το αποτέλεσμα είτε σε γλυκερό μελόδραμα είτε ακόμη χειρότερα σε γελοία γλαφυρότητα, απαιτείται ο οτέρ να ισορροπήσει επιδέξια στο τεντωμένο σκοινί, κάτι ο Βρετανός με άνεση πετυχαίνει χάρη στην ρεαλιστική ζεστασιά της κάμερας του. Το The Angel's Share, από σοσιαλιστική κραυγή αγωνίας - μέρος που διαθέτει και την καθηλωτική σεκάνες του τετ α τετ του πανκ, με ένα από τα αθώα θύματα του - αλλάζει προσωπείο στην δεύτερη πράξη σε ευαίσθητο δράμα καθημερινότητας, για να εξελιχθεί στο φινάλε σε μια πιο άνετη και ανάλαφρη hesit movie, με τον Loach να σκορπίζει ξανά τόνους αισιοδοξίας πάνω από το κοινό του, αλλά και με την διδαχή πως για να υπάρξει αύριο, πρέπει πρωτίστως να αναγνωριστούν τα (ακόμη και μοιραία) λάθη.

Για Πες: Στο φόντο της ιστορίας, το μουντό και πάμφτωχο κομμάτι της πρωτεύουσας των Προτεσταντών, φαντάζει ιδανικό για την ανάπτυξη του σεναρίου στην λυπητερή μεριά του, με τα καταπράσινα και εντυπωσιακά Χάιλαντς προς το τέλος, να αλλάζουν την διάθεση - λογικά - των προβληματικών, όσο και γοητευτικά αφελών χαρακτήρων. Που αποδίδονται με έκδηλη αληθινότητα από άγνωστους ερμηνευτές κατά τέτοιο τρόπο, που νομίζεις πως ο σκηνοθέτης τους μάζεψε από μια παμπ του Γκλάσγκοου και τους πέταξε στο σετ να ερμηνεύσουν τους εαυτούς τους: Τους δύσμοιρους Αγγέλους, που περιμένουν με αδημονία κάποια στιγμή να γραπώσουν την δική τους ευκαιρία μόλις εμφανιστεί. Ένα ελάχιστο μερίδιο τύχης, που ακόμη και οι πιο κοινωνικά απόκληροι δικαιούνται σε κάποια στιγμή της ζωής τους.