Κορώνα Γράμματα
του Stephen Frears. Με τους Bruce Willis, Rebecca Hall, Catherine Zeta-Jones, Joshua Jackson, Vince Vaughn
Εκ προοιμίου, αουτσάιντερ!
του zerVo (@moviesltd) 
Έτσι συμβαίνει συνήθως με τους πολυπράγμονες κινηματογραφιστές, που δεν ειδικεύονται σε ένα και μόνο φιλμικό είδος και πετάγονται με ταχύτατους ρυθμούς από την μια θεματική στην άλλη, δίχως να παρουσιάζουν ισορροπημένης αξίας πονήματα. Βασιλιάς της συγκεκριμένης κατηγορίας δημιουργών, λόγω κυρίως των 2-3 φιλμς που προσφέρει ετησίως, είναι ο Soderbergh, που την ώρα που εντέχνως δομεί την καταστροφή της ανθρωπότητας από έναν φονικό ιό, στήνει καρτέρι θανάτου από μια πρώην επαγγελματία παλαιστή για να καταλήξει την κάμερα του στην πίστα των ημίγυμνων Chippendales. Με αυτή την συνθήκη, πάντως, ως αντιβασιλέας του Steven ορίζεται ο Stephen Frears, που την ίδια στιγμή που επεξεργάζεται την διαδρομή του ιερού τοτέμ της Βρετανικής πολιτείας ή παρουσιάζει την πιο μοντέρνα εκδοχή του κλασσικού στόρι του Βαλμόντ, ταξιδεύει και μέχρι την Νεβάδα για να παρουσιάσει τις αδιάφορες περιπετειούλες μιας πιτσιρίκας μπουκ! Ανισότης, ανισοτήτων!
Επιθυμώντας να αφήσει πίσω τις δυσκολίες της καριέρας της στριπτιζέζ, η ομορφούλα Μπεθ, συντροφιά με τον αχώριστο σκύλο της, θα ταξιδέψει στο Λας Βέγκας, προκειμένου να ρίξει την καλή ζαριά στο μέλλον της. Εξάρες και ταμείο, από την πρώτη κιόλας ημέρα, αφού για καλή της τύχη θα την προσλάβει ένας χαρισματικός τζογαδόρος, ο Ντινκ, που ολημερίς ποντάρει από ιπποδρομίες και ποδόσφαιρο, μέχρι καλλιστεία και τηλεοπτικούς διαγωνισμούς βγάζοντας χιλιάδες δολάρια μεροκάματο, ο οποίος αποξαρχής θα την θεωρήσει ως το γούρι που θα του αποφέρει ακόμη περισσότερα κέρδη. Ατυχώς για εκείνη, η στρυφνή και ζηλιάρα σύζυγος του, θα κάνει τα πάντα για να μην παραμείνει στην δούλεψη του. Και θα τα καταφέρει...
Κι έτσι το Αμερικάνικο Όνειρο, για την κουκλίνα από το Μιντγουέστ, που το βρήκε στην πρωτεύουσα του τζόγου, πολύ σύντομα θα τρεμοσβήσει και από εκεί που νυχθημερόν μύριζε το χρώμα του χρήματος, θα βρεθεί ολομόναχη και πάλι, δίχως δουλειά στην αφιλόξενη μεγαλούπολη. Κι αν στηριζόταν στις δικές της δυνάμεις και εκμεταλλευόταν όλα όσα διδάχθηκε έστω και σε μικρό χρονικό διάστημα, στο πλάι του κορυφαίου μπουκμέικερ (ο Bruce Willis με το μονίμως βαριεστημένο κυνικό χαμόγελο είναι αυτός) της Δύσης? Μήπως χρειάζεται να ρισκάρει και λίγο παραπάνω, για να κερδίσει το στοίχημα μιας ολόκληρης ζωής? Εντάξει πέραν τούτου του βασικού ερωτηματικού, που αφορά στο μέλλον μιας 30χρονης - που είναι και πραγματικότητα και βασίζεται στα απομνημονεύματα της, που μάλλον δεν ενδιαφέρουν κανέναν - ο Frears μάλλον μας κάνει πλάκα, είτε υπογράφοντας μια ταινία που δεν είναι δικιά του, είτε στέλνοντας στα μέρη του Caesars Palace και του Montecito κάποιον συνώνυμο του για να την φιλμάρει. Digital φωτογραφία κάτω από τον καυτό ήλιο της Μοχάβης που δεν συγκινεί την ματιά, προοπτικές λήψης μαθητικού επιπέδου, ανέκδοτα και αστεία που δεν θα γελάσει ούτε Αμερικάνος, πλοκή τραβηγμένη από τα μαλλιά και απίστευτη, έστω κι αν...based on a true story. Οπότε τι απομένει?
Για πες: Να επιβεβαιωθεί για ακόμη μια φορά, πως γυναίκα δίμετρη, που φοράει καυτό σορτς, τοπάκι με ραντάκι για να τονίζονται τα μεμέ και καμπόηκες μπότες, είναι ότι πιο επιθυμητό μπορεί να φανταστεί ο αντρικός νους να περπατάει μπρος του με καμάρι! Και σε αυτό το κομμάτι η Rebecca Hall - που δεν περιαυτολογώ, αλλά πάντα πίστευα πως το έχει - σκίζει, άσχετα αν το συνεσταλμένο κορίτσι του Vicky Cristina Barcelona του The Town και του Please Give, επί μιάμιση ώρα στροβιλίζει μπούκλα και μασάει τσίχλα σαν τσακλοκούδουνο, δείχνοντας την άλλη όψη του (αναγνωρισμένου) τάλαντου της. Παίρνοντας έτσι την σκυτάλη από την ανάλογης σεξουαλικότητος και πανομοιότυπης εμφάνισης Gemma Arterton, πρωταγωνίστριας του Frears στο προηγούμενο του, Tamara Drewe, δίνοντας μου την ελπίδα πως ο εβδομηντάχρονος σκηνοθέτης από το Λέστερ, θα ολοκληρώσει στο επόμενο φιλμάκι του την τριλογία του "τζιν σορτ", με πρωταγωνίστρια - fingers crossed - την Amber Heard, ας πούμε...
Κι έτσι το Αμερικάνικο Όνειρο, για την κουκλίνα από το Μιντγουέστ, που το βρήκε στην πρωτεύουσα του τζόγου, πολύ σύντομα θα τρεμοσβήσει και από εκεί που νυχθημερόν μύριζε το χρώμα του χρήματος, θα βρεθεί ολομόναχη και πάλι, δίχως δουλειά στην αφιλόξενη μεγαλούπολη. Κι αν στηριζόταν στις δικές της δυνάμεις και εκμεταλλευόταν όλα όσα διδάχθηκε έστω και σε μικρό χρονικό διάστημα, στο πλάι του κορυφαίου μπουκμέικερ (ο Bruce Willis με το μονίμως βαριεστημένο κυνικό χαμόγελο είναι αυτός) της Δύσης? Μήπως χρειάζεται να ρισκάρει και λίγο παραπάνω, για να κερδίσει το στοίχημα μιας ολόκληρης ζωής? Εντάξει πέραν τούτου του βασικού ερωτηματικού, που αφορά στο μέλλον μιας 30χρονης - που είναι και πραγματικότητα και βασίζεται στα απομνημονεύματα της, που μάλλον δεν ενδιαφέρουν κανέναν - ο Frears μάλλον μας κάνει πλάκα, είτε υπογράφοντας μια ταινία που δεν είναι δικιά του, είτε στέλνοντας στα μέρη του Caesars Palace και του Montecito κάποιον συνώνυμο του για να την φιλμάρει. Digital φωτογραφία κάτω από τον καυτό ήλιο της Μοχάβης που δεν συγκινεί την ματιά, προοπτικές λήψης μαθητικού επιπέδου, ανέκδοτα και αστεία που δεν θα γελάσει ούτε Αμερικάνος, πλοκή τραβηγμένη από τα μαλλιά και απίστευτη, έστω κι αν...based on a true story. Οπότε τι απομένει?
Για πες: Να επιβεβαιωθεί για ακόμη μια φορά, πως γυναίκα δίμετρη, που φοράει καυτό σορτς, τοπάκι με ραντάκι για να τονίζονται τα μεμέ και καμπόηκες μπότες, είναι ότι πιο επιθυμητό μπορεί να φανταστεί ο αντρικός νους να περπατάει μπρος του με καμάρι! Και σε αυτό το κομμάτι η Rebecca Hall - που δεν περιαυτολογώ, αλλά πάντα πίστευα πως το έχει - σκίζει, άσχετα αν το συνεσταλμένο κορίτσι του Vicky Cristina Barcelona του The Town και του Please Give, επί μιάμιση ώρα στροβιλίζει μπούκλα και μασάει τσίχλα σαν τσακλοκούδουνο, δείχνοντας την άλλη όψη του (αναγνωρισμένου) τάλαντου της. Παίρνοντας έτσι την σκυτάλη από την ανάλογης σεξουαλικότητος και πανομοιότυπης εμφάνισης Gemma Arterton, πρωταγωνίστριας του Frears στο προηγούμενο του, Tamara Drewe, δίνοντας μου την ελπίδα πως ο εβδομηντάχρονος σκηνοθέτης από το Λέστερ, θα ολοκληρώσει στο επόμενο φιλμάκι του την τριλογία του "τζιν σορτ", με πρωταγωνίστρια - fingers crossed - την Amber Heard, ας πούμε...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2013 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική