Movies Ltd

του Richard Linklater. Με τους Jack Black, Shirley MacLaine, Matthew McConaughey

The Old Ladies Man

του gaRis (@takisgaris)

Moving full throttle to year end awards consideration realm, this piece is to bear witness to a significant omission ready to happen; Bernie is that rare film that defies Hollywood studios logic, mixing dexterously documentary and dramedy, showcasing a brilliant performance by heavy weight comedian Jack Black that catapults him in post Eternal Sunshine for the Spotless Mind Jim Carrey stratosphere. It’s a true crime story which shook up Carthage TX (population: 7,000) fifteen years ago, reported by co-screenwriter Skip Hollandsworth in a Texas Monthly article that caught the versatile filmmaker Richard Linklater’s attention and has been developed through the years, always keeping in mind Jack Black (remember his breakthrough role in Linklater’s School of Rock) and legendary actress Shirley McLaine for the protagonist duo.

The happy mortician, assistant director of Hawthorn Funeral Home Bernie Tiede is a well adored member of the local community. He’s an unparalleled professional who can make any corpse look awesome for burial, an apt choir singer and an amusing stage player in local youth cultural programs. Bernie is also a philanthropist of ambiguous sex fame, clashing between gerontophilia and closeted homosexuality. He is Carthage’s patron saint and a bundle of joy for its people, as this is attested across the board by the real town residents, in hilarious Midwestern dialect & idioms, perfectly nuanced by Tex-bred Linklater. When Bernie met widow Marjorie Nugent (MacLaine, so believable in a role she can go through sleepwalking) the sparkle ignited a fatal attraction of increasing interdependency that inevitably led to sweet Bernie shooting Marjorie four times with her armadillo hunting rifle, then putting her in the freezer for nine months while he was spending her fortune on trivialities, giving Carthage’s people tattoo smiles to the point that, when his crime was uncovered by deadpan district attorney Danny Buck Davidson (the again stupefying good as much as unrecognizable Matt McConaughey) everyone started coming up with the most risible reasons to justify his crime that led him serving for life in Telford State Unit Prison.

Local notoriety was Bernie’s drug and Jack Black excels at downplaying this with sympathy and surgical precision. Linklater has him on the leash and this is a huge pay off for a movie that could go entirely south, by slapstick direction and hysterical overacting. In a way, Black’s dramatic turn plays like the flipside of Zach Galifianakis stretched arc of parody in The Campaign. Difference is, Black rings absolutely true, funnily darkish and awkwardly lovable. This is the kind of acting that should not go unnoticed, distinguished Academy members. As it pertains to McConaughey, what a year is having for real! A show stealing (most probably to be nominated for supporting) performance in otherwise ludicrous Magic Mike and then, Killer Joe, The Paperboy and the upcoming Jeff Nichol’s Mud, I mean excuse me but, this guy has to be recognized somehow.

Φτάνοντας με πατημένο το γκάζι στο τέλος της χρονιάς, περίοδο που ο Οσκαρικός πυρετός λογικά ανεβαίνει, βρέθηκα μπροστά σε ένα μικρό διαμαντάκι, που δεν του έχει δοθεί η προσοχή που του πρέπει. Ο Bernie ανήκει στην σπάνια εκείνη κατηγορία ταινιών που αψηφούν την λογική των Χολιγουντιανών στούντιος, εφόσον μιξάρει αδιακρίτως ντοκιμαντέρ και δραματουργία, προβάλλοντας μια εξαιρετική ερμηνεία από τον καταπληκτικό κωμικό Jack Black που τον εκτοξεύει πλέον σε στρατοσφαιρικά επίπεδα αξίας ενός Jim Carrey από το Eternal Sunshine Of A Spotless Mind. Πρόκειται για μια πραγματική crime story, που συγκλόνισε την μικρή κοινωνία της Καρθαγένας του Τέξας (με πληθυσμό μόλις 7.000 ψυχές) δεκαπέντε χρόνια πριν, που αποδόθηκε στην τοπική μηνιαία επιθεώρηση από τον (συν-σεναριογράφο) Skip Hollandsworth και υπέπεσε της αντίληψης του ευέλικτου δημιουργού Richard Linklater, ο οποίος την οργάνωνε όλο αυτό τον καιρό, έχοντας κατά νου τον Jack Black - έχει ήδη υπάρξει μία προηγούμενη συνεργασία τους στο School Of Rock - και την θρυλική Shirley McLaine για το πρωταγωνιστικό ντουέτο.

Ο ευτυχής εργολάβος κηδειών, βοηθός διευθυντή του γραφείου τελετών Χόθορν, Μπέρνι Τιντ, είναι ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας. Είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, που πετυχαίνει πάντοτε το πτώμα να φαίνεται πανέτοιμο για να οδηγηθεί στην ταφή, ένας χαρισματικός τραγουδιστής της χορωδίας κι ένας διασκεδαστικός θεατρίνος που πάντα συμμετέχει στα έργα που ανεβάζει η νεολαία της κωμόπολης. Ο Μπέρνι επίσης είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε διάφορα ειδικά ζητήματα που αφορούν τους συμπολίτες του. Γι αυτό λοιπόν για εκείνους είναι κάτι περισσότερο από πολιούχος, είναι μια κινούμενη ελπιδοφόρα αχτίδα φωτός, όπως το πιστοποιούν διαρκώς με την ιδιαίτερη, ξεκαρδιστική διάλεκτο που χαρακτηρίζει τους κατοίκους των Μεσοδυτικών Πολιτειών. Όταν ο Μπέρνι θα συναντήσει την χήρα Μάρτζορι Νάτζεντ (η Shirley McLaine σε έναν ρόλο που τον παίζει στα δάκτυλα της) η σπίθα θα πυροδοτήσει μια μοιραία σχέση αυξανόμενης αλληλοεξάρτησης, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει τον γλυκύτατο Μπέρνι στο να πυροβολήσει τέσσερις φορές την πλούσια κυρά, με την κυνηγετική της καραμπίνα. κατοπινά όμως να την διατηρήσει στο ψυγείο νεκρή για εννέα ολόκληρους μήνες, ξοδεύοντας συνάμα την περιουσία της σε ασημαντότητες, που γέμισαν χαμόγελα τους κατοίκους της Καρθαγένας, μέχρι την στιγμή που ο άτεγκτος και ανέκφραστος εισαγγελέας Ντάνι Μπακ Ντέιβιντσον (ο και πάλι καλός, όσο και αγνώριστος Matthew McConaughey) θα αποκαλύψει το φονικό και όλοι τους θα αρχίσουν να βρίσκουν ακόμη και τους πιο αστείους λόγους, για να δικαιολογήσουν τα αίτια που τον οδήγησαν στο έγκλημα και τον έστειλαν να εκτίσει ισόβια κάθειρξη στο κελί της Φυλακής του Τέλφορντ Στέιτ.

Αυτή η φήμη που τον καθιστούσε ως τον κορυφαίο στον τόπο του, υπήρξε για τον Μπέρνι το ναρκωτικό του και αυτό ακριβώς το συναίσθημα το αποδίδει ο Jack Black με αριστοτεχνικό τρόπο. Υπαίτιος γι αυτό είναι και ο καθοδηγητής Linklater, που κρατά γερά τα γκέμια, αφού υπό άλλες συνθήκες ο χαρακτήρας θα μπορούσε να οδηγηθεί στο ξέφρενο σλάπστικ και στην υστερική υπερέκθεση. Κατά κάποιο τρόπο οι δραματικές στροφές του Black μοιάζουν με φλιπ σάιντ των παρατραβηγμένων παρωδιών του Galifianakis στο The Campaign  Η ειδοποιός διαφορά είναι πως εδώ ο Black φαντάζει απόλυτα αληθινός, αστεία σκοτεινός και αξιαγάπητα αστείος. Και αυτό το είδος της υποκριτικής δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο αγαπητά μέλη της Ακαδημίας. Στοιχείο που ισχύει και στην περίπτωση του McConaughey, που έχει διανύσει μια συγκλονιστική χρονιά, αρχικά κλέβοντας την παράσταση στο - κατά τα άλλα γελοίο - Magic Mike και συνεχίζεται στα Killer Joe  The Paperboy και στο επερχόμενο The Mud, που αν μη τι άλλο, τουλάχιστον με μια υποψηφιότητα στα υποστηρικτικά, πρέπει να ανταμειφθεί.

Στις δικές μας αίθουσες, ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί