του Jay Roach. Με τους Will Ferrell, Zach Galifianakis, Jason Sudeikis, Katherine LaNasa, Dylan McDermott, John Lithgow, Dan Aykroyd, Brian Cox
Bring your brooms ‘cause it’s a mess!
του gaRis (@takisgaris)
Little more than a month before 2012 US Election day, the campaign frenzy is in full display. The “American dream” and “God bless America” references are not just ephemeral slogans, but predominantly a manifestation of a by-the-numbers, painstakingly calculative crusade to the White House which nonetheless leaves humongous room for satire by all players involved, media and Hollywood alike. The classic Will Ferrell skits on SNL as President George Bush Jr. inherently make him the perfect candidate for yet another stab at raunchy, silly and loud political comedy that far from echoes the unsurpassed Stanley Kubrick’s “Dr. Strangelove”. Director Jay Roach, helmer of the two big comedy franchises, Meet The Parents and Austin Powers, is no stranger on field; Evidence is supported by his two HBO films, Recount and the latest Game Changes. Alas, despite a deliriously funny turn by Zach Galifianakis who ingeniously stretches his Hangover and Due Date persona to North Carolina’s Hammond County territory, spicing up the accent and sprawling into effeminate mannerisms, The Campaign never really gets the electoral majority vote.
You can easily suspect that cast & crew (that have already co-existed in as many projects so that they could legitimately now call themselves a fraternity of sort) had a jolly good fun during filming, although it’s the script that essentially stinks instead of sting. The perennial rivalry between political enemies addressed so many times, is no Mr. Smith Goes to Washington. In fact how could that be, when a main gag here, showcased already in the trailer, presents Ferrell punching a baby; this is the definition of lame comedic stretch, this coming from a guy that absolutely adored Borat and enjoyed The Dictator quite a bit too. An interesting plot device however, reminiscent of Trading Places to the point that it could be considered an homage, is about the Motch Brothers (Dan Ackroyd and John Lithgow), who in a nutshell strive to realise the middle class American voter’s worst nightmare, that is to practically sell out the North Carolina industry to Chinese entrepreneurs who will play as their puppets, essentially handing absolute power over to the Motches.
What I really found intriguing there was the fact that both Cam Brady (Ferrell) and Marty Huggins (Galifianakis) are presented as effectively operating as the tycoons’ long hand, only interchangeably, mirroring the bitter truth in global politics since well, times immemorial. Dylan Mc Dermot (Tim Wattley) excels as the gun-for-hire campaign manager whereas Jason Sudeikis whom I was really fascinated to watch in last year’s best comedy (Horrible Bosses), is merely confined to the stereotypical role of Cam Brady’s right hand. During The Campaign you will laugh sporadically through the cliché it-all-ends-well and justice-for-all ending but considering the talent involved you will feel let down and maybe even cheated. In other words, feels exactly like the regretful voter-syndrome after Election Day.
You can easily suspect that cast & crew (that have already co-existed in as many projects so that they could legitimately now call themselves a fraternity of sort) had a jolly good fun during filming, although it’s the script that essentially stinks instead of sting. The perennial rivalry between political enemies addressed so many times, is no Mr. Smith Goes to Washington. In fact how could that be, when a main gag here, showcased already in the trailer, presents Ferrell punching a baby; this is the definition of lame comedic stretch, this coming from a guy that absolutely adored Borat and enjoyed The Dictator quite a bit too. An interesting plot device however, reminiscent of Trading Places to the point that it could be considered an homage, is about the Motch Brothers (Dan Ackroyd and John Lithgow), who in a nutshell strive to realise the middle class American voter’s worst nightmare, that is to practically sell out the North Carolina industry to Chinese entrepreneurs who will play as their puppets, essentially handing absolute power over to the Motches.
What I really found intriguing there was the fact that both Cam Brady (Ferrell) and Marty Huggins (Galifianakis) are presented as effectively operating as the tycoons’ long hand, only interchangeably, mirroring the bitter truth in global politics since well, times immemorial. Dylan Mc Dermot (Tim Wattley) excels as the gun-for-hire campaign manager whereas Jason Sudeikis whom I was really fascinated to watch in last year’s best comedy (Horrible Bosses), is merely confined to the stereotypical role of Cam Brady’s right hand. During The Campaign you will laugh sporadically through the cliché it-all-ends-well and justice-for-all ending but considering the talent involved you will feel let down and maybe even cheated. In other words, feels exactly like the regretful voter-syndrome after Election Day.
Ένα μήνα και κάτι πριν την διεξαγωγή των Προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ 2012 η φρενίτιδα της εκστρατείας βρίσκεται στο απόγειο της. Τα πολυφορεμένα συνθήματα God Bless America και American Dream, δεν είναι απλώς κοινότυπα ξεσηκωτικά σλόγκαν, αλλά αποτελούν μέρος της μαθηματικά μελετημένης σταυροφορίας, που θα οδηγήσει τον εκλεκτό της χώρας στον Λευκό Οίκο. Σε αυτό το πεδίο δράσης των δύο αντιμαχομένων πάντοτε υπάρχει απεριόριστος χώρος για σάτιρα, από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, τα μίντια και βεβαίως το Χόλιγουντ. Το κλασσικό σκετς του Saturday Night Live κατά το οποίο ο Will Ferrell υποδύθηκε με το γνώριμο κέφι και μπρίο του τον Μπους υιό, αυτομάτως τον καθιστά σαν τον κύριο πρωταγωνιστή μιας ακόμη φανφαρόνικης και φωνακλάδικης πολιτικής σάτιρας, που κινείται όμως μακριά από τα πανύψηλα επίπεδα του αξεπέραστου Πεντάγωνο καλεί Μόσχα του Kubrick. Ο σκηνοθέτης Jay Roach, βασικός υπεύθυνος των πολύπτυχων επιτυχιών Austin Powers και Meet The Parents, δεν είναι ξένος στο συγκεκριμένο θέμα, εφόσον έχει παρουσιάσει δύο τηλεταινίες αναλόγου πλοκής στο HBO, το Recount και το πρόσφατο Game Changes. Δυστυχώς, παρά την ντελιριώδη παρουσία του Zach Galifianakis, που έξυπνα εφαρμόζει την Hangover και Due Date περσόνα του, στην φιγούρα του υποψηφίου από το Χάμοντ Κάουντυ της Βόρειας Καρολίνα, αποδίδοντας την με μια πιπεράτη τοπική προφορά, αλλά και με μια ελαφρώς θηλυπρεπή ιδιομορφία, το The Campaign δεν καταφέρνει να αποσπάσει την εκλογική πλειοψηφία του σινεφίλ κοινού.
Εύκολα μπορείς να υποψιαστείς πως τα μέλη του καστ και του συνεργείου, έχοντας συνυπάρξει σε αμέτρητες φιλμικές παραγωγές κατά το παρελθόν, μπορούν να ορίσουν μια μικρή αδελφότητα του είδους, που το διασκεδάζει αφάνταστα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, αν και είναι σαφές πως το σενάριο που καλούνται να αποδώσουν, περισσότερο κουράζει παρά προβοκάρει. Η προαιώνια αντιπαλότητα μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων, εδώ δεν εμφανίζεται στην ανάλαφρη και ευγενική φόρμα του Mr Smith Goes To Washington. Και πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό, όταν σε ένα από κυρίαρχα γκαγκς της ίντριγκας, όπως αποκαλύπτει και το τρέιλερ, παρουσιάζεται ο χαρακτήρας του Ferrell να γρονθοκοπεί ένα μωρό? Ουσιαστικά εδώ έχουμε μια παρατραβηγμένη, μια ξεχειλωμένη κωμωδία, δοσμένη από την ματιά ενός κινηματογραφιστή που λατρεύει την εξτρεμιστική λογική του Borat και του The Dictator. Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της υπόθεσης πάντως, που πιθανότατα αποτελεί και φόρο τιμής στο Πολυθρόνα για Δύο, οι εκκεντρικοί αδελφοί Μοτς (Dan Aycroyd και John Lithgow) που ορίζουν τον χειρότερο εφιάλτη του μέσου Αμερικάνου ψηφοφόρου, σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τους πολιτικούς σαν μαριονέτες προκειμένου να επιτύχουν να πουλήσουν την βιομηχανική ζώνη της Πολιτείας σε Κινέζους επιχειρηματίες.
Το στοιχείο που φαντάζει ενδιαφέρον, είναι πως αμφότεροι Οι Υποψήφιοι, τόσο ο Καμ Μπρέιντι (Ferrell) όσο και ο Μάρτι Χάγκινς (Galifianakis) παρουσιάζονται σαν λειτουργικά πιόνια, στις ορέξεις των μεγιστάνων, αντικατοπτρίζοντας έτσι την πικρή αλήθεια που κρύβεται πίσω από την λαμπερή πολιτική βιτρίνα της πολιτικής, από αμνημονεύτων χρόνων. Ο Dylan McDermott (Τιμ Γουότλευ) διαπρέπει ως παντοδύναμος μάνατζερ της εκστρατείας, ενώ ο Jason Sudeikis, που με είχε καταγοητεύσει στην καλύτερη κομεντί της περσινής σεζόν (Horrible Bosses) περιορίζεται στην στερεότυπη παρουσία του δεξιού χεριού του Μπρέιντι. Κατά την διάρκεια του Campaign και πριν φτάσουμε στο θετικό φινάλε, όπου βασιλεύει η αίσθηση του Justice For All, υπάρχουν σποραδικά αστείες στιγμές που πετυχαίνουν να κάνουν το χειλάκι να σκάσει. Λαμβάνοντας υπόψιν όμως το απίθανο εύρος των κωμικών ταλέντων που συμμετέχουν στο φιλμ, είναι πιθανόν να νιώσει ο θεατής ριγμένος, ίσως και εξαπατημένος. Με άλλα λόγια το σύνδρομο ακριβώς που αισθάνεται ο ψηφοφόρος, την επαύριο της Ημέρας των Εκλογών...
Εύκολα μπορείς να υποψιαστείς πως τα μέλη του καστ και του συνεργείου, έχοντας συνυπάρξει σε αμέτρητες φιλμικές παραγωγές κατά το παρελθόν, μπορούν να ορίσουν μια μικρή αδελφότητα του είδους, που το διασκεδάζει αφάνταστα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, αν και είναι σαφές πως το σενάριο που καλούνται να αποδώσουν, περισσότερο κουράζει παρά προβοκάρει. Η προαιώνια αντιπαλότητα μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων, εδώ δεν εμφανίζεται στην ανάλαφρη και ευγενική φόρμα του Mr Smith Goes To Washington. Και πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό, όταν σε ένα από κυρίαρχα γκαγκς της ίντριγκας, όπως αποκαλύπτει και το τρέιλερ, παρουσιάζεται ο χαρακτήρας του Ferrell να γρονθοκοπεί ένα μωρό? Ουσιαστικά εδώ έχουμε μια παρατραβηγμένη, μια ξεχειλωμένη κωμωδία, δοσμένη από την ματιά ενός κινηματογραφιστή που λατρεύει την εξτρεμιστική λογική του Borat και του The Dictator. Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της υπόθεσης πάντως, που πιθανότατα αποτελεί και φόρο τιμής στο Πολυθρόνα για Δύο, οι εκκεντρικοί αδελφοί Μοτς (Dan Aycroyd και John Lithgow) που ορίζουν τον χειρότερο εφιάλτη του μέσου Αμερικάνου ψηφοφόρου, σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τους πολιτικούς σαν μαριονέτες προκειμένου να επιτύχουν να πουλήσουν την βιομηχανική ζώνη της Πολιτείας σε Κινέζους επιχειρηματίες.
Το στοιχείο που φαντάζει ενδιαφέρον, είναι πως αμφότεροι Οι Υποψήφιοι, τόσο ο Καμ Μπρέιντι (Ferrell) όσο και ο Μάρτι Χάγκινς (Galifianakis) παρουσιάζονται σαν λειτουργικά πιόνια, στις ορέξεις των μεγιστάνων, αντικατοπτρίζοντας έτσι την πικρή αλήθεια που κρύβεται πίσω από την λαμπερή πολιτική βιτρίνα της πολιτικής, από αμνημονεύτων χρόνων. Ο Dylan McDermott (Τιμ Γουότλευ) διαπρέπει ως παντοδύναμος μάνατζερ της εκστρατείας, ενώ ο Jason Sudeikis, που με είχε καταγοητεύσει στην καλύτερη κομεντί της περσινής σεζόν (Horrible Bosses) περιορίζεται στην στερεότυπη παρουσία του δεξιού χεριού του Μπρέιντι. Κατά την διάρκεια του Campaign και πριν φτάσουμε στο θετικό φινάλε, όπου βασιλεύει η αίσθηση του Justice For All, υπάρχουν σποραδικά αστείες στιγμές που πετυχαίνουν να κάνουν το χειλάκι να σκάσει. Λαμβάνοντας υπόψιν όμως το απίθανο εύρος των κωμικών ταλέντων που συμμετέχουν στο φιλμ, είναι πιθανόν να νιώσει ο θεατής ριγμένος, ίσως και εξαπατημένος. Με άλλα λόγια το σύνδρομο ακριβώς που αισθάνεται ο ψηφοφόρος, την επαύριο της Ημέρας των Εκλογών...
Στις δικές μας αίθουσες, στις 11 Οκτωβρίου από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική