Η Αρπαγή 2
του Olivier Megaton. Με τους Liam Neeson, Maggie Grace, Famke Janssen, Rade Šerbedžija
Μες Στου Βοσπόρου τα Στενά
του zerVo
Ιδανικές οι συνθήκες για βόλτα σινεμά. Όπως παλιά, πριν πολλά χρόνια, που κινούσαμε για το γκισέ, που βρισκόταν κάτω από την θεόρατη αφίσα του Sly με το αγριεμένο βλέμμα, να μας καλεί για ένα ακόμη σίκουελ των χιλιοειπωμένων και πανομοιότυπων περιπετειών του. Πεντακόσια τα εκατό ξέραμε ακριβώς τι θα δούμε, χίλια τα εκατό όμως βγαίναμε από την αίθουσα ευχαριστημένοι. Μια χαρά τα κατάφερνε ο Ιταλιάνος κόντρα σε μια στρατιά οχτρούς, λέγαμε πιτσιρικάδες τότε και καμώναμε τα σκέρτσα του. Πάνε περάσαν όμως αυτές οι εποχές του adventure της υπερβολής. Τώρα όλα κινούνται με τους κανόνες του ορθολογισμού. Ευτυχώς που αραιά και που, ένας Φραντσέζος, πάμπλουτος, διαβόητος όσο και αγαπημένος, θιασώτης του είδους, προσφέρει με τις ιδέες του και καμιά τέτοια παλιομοδίτικη ξεφρενιά, που το σκάει από τον σωρό.
Ακριβώς την ημέρα της ταφής του μεγάλου του γιου και των ψυχοπαιδιών του, που έπεσαν θύματα της οργής του πρώην πράκτορα τω μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Μπράιαν Μιλλς, ο Μουράντ, Αλβανός βαρόνος του εγκλήματος, θα ορκιστεί εκδίκηση, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, στο πρόσωπο του κατασκόπου. Ευκαιρία που θα αδράξει αυτός και η συμμορία του, την στιγμή που ο Μιλλς, η σύζυγος του και η κόρη του, θα πατήσουν το πόδι τους για ολιγοήμερες διακοπές στην Κωνσταντινούπολη. Με αστραπιαίες κινήσεις και παρόλη την σθεναρή αντίσταση του βετεράνου κομάντο, θα καταφέρουν να τον πάρουν όμηρο, καθώς και την γυναίκα του, δεν θα πετύχουν όμως το ίδιο και με την μικρή, που καλείται εξ αποστάσεως, πλέον, να βάλει τα δυνατά της και να ελευθερώσει τους γονείς της.
Και κάπως έτσι παίρνει φωτιά το φιτίλι που ξετυλίγει μια ίντριγκα, λίγο - έως και πολύ - όμοια με της πρώτης φοράς, με ελάχιστες αποκλίσεις στην εξέλιξη της και ακόμη λιγότερες εκπλήξεις στο ξετύλιγμα της. Να σου δώσω έναν, δυο λόγους αυτή η κάπως σαν επανάληψη να μην σε νοιάζει? Πρώτον και κύριον που το στόρι λαμβάνει χώρα στην πιο λατρεμένη Πόλη της οικουμένης. Ακόμη κι αν η φρενήρης κάμερα του Megaton, μονταρισμένη σε 24 (διαφορετικά) καρέ το δευτερόλεπτο (οκ, υπερβολές) δεν ζουμάρει στα πιο διαφημισμένα κομμάτια, ούτε και από τις πιο τουριστικές της γωνιές, εντούτοις η Βασιλεύουσα ως φόντο της δράσης μοιάζει ιδανική. Στενά σοκάκια, η κλειστή αγορά, το λιμάνι, η γέφυρα του Μαρμαρά, φτιάχνουν ένα καταπληκτικό χάρτη στον νου του βασικού ήρωα, ώστε να τον χρησιμοποιήσει στον άρτιο GPS της σκέψης του και να οδηγήσει την θυγατέρα Maggie Grace στα χνάρια του. Το δεύτερο? Εντάξει, ας μην γελιόμαστε, δίχως τον Liam Neeson στο βολάν, κανένα Taken δεν θα είχε πετύχει όλο αυτό τον εμπορικό μύθο εδώ και μια μια τετραετία.
Για πες: Ο Βρετανός, ακόμη κι αν διακατέχεται ανά στιγμές από το σύνδρομο Harrison Ford (λέγε με και βαριεστημάρας) εξού και η πρώτη απόφαση του να μην συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη Αρπαγή 3, όπως το σενάριο καταδυκνείει, είναι όλα τα λεφτά. Στα εξήντα του, με άνεση φορά τον μανδύα του Μαγκάιβερ και την στολή του Ίθαν Χαντ, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό ένα ταχύτατο και νευρώδες - πλην απλοϊκό φιλμάκι, όχι μόνο να βρει τον δρόμο του, αλλά να σαρώσει και το διεθνές box office. Θα σταθεί ικανή αυτή η θερμότατη υποδοχή από το διψασμένο για δράση κοινό ικανή να πείσει τον Σίντλερ να επιστρέψει για ένα ακόμη chapter του Taken? Προσωπικά θα στοιχημάτιζα στο ναι, αν και την επόμενη φορά προβλέπω να μην έχει κάποιον δικό του να νοιαστεί, αφού θα τον έχει παρατήσει η κυρά, μην αντέχοντας τον συνταξιοδοτημένο συμβίο της, να τραβά περισσότερα δεινά από όταν βρισκόταν on duty...
Και κάπως έτσι παίρνει φωτιά το φιτίλι που ξετυλίγει μια ίντριγκα, λίγο - έως και πολύ - όμοια με της πρώτης φοράς, με ελάχιστες αποκλίσεις στην εξέλιξη της και ακόμη λιγότερες εκπλήξεις στο ξετύλιγμα της. Να σου δώσω έναν, δυο λόγους αυτή η κάπως σαν επανάληψη να μην σε νοιάζει? Πρώτον και κύριον που το στόρι λαμβάνει χώρα στην πιο λατρεμένη Πόλη της οικουμένης. Ακόμη κι αν η φρενήρης κάμερα του Megaton, μονταρισμένη σε 24 (διαφορετικά) καρέ το δευτερόλεπτο (οκ, υπερβολές) δεν ζουμάρει στα πιο διαφημισμένα κομμάτια, ούτε και από τις πιο τουριστικές της γωνιές, εντούτοις η Βασιλεύουσα ως φόντο της δράσης μοιάζει ιδανική. Στενά σοκάκια, η κλειστή αγορά, το λιμάνι, η γέφυρα του Μαρμαρά, φτιάχνουν ένα καταπληκτικό χάρτη στον νου του βασικού ήρωα, ώστε να τον χρησιμοποιήσει στον άρτιο GPS της σκέψης του και να οδηγήσει την θυγατέρα Maggie Grace στα χνάρια του. Το δεύτερο? Εντάξει, ας μην γελιόμαστε, δίχως τον Liam Neeson στο βολάν, κανένα Taken δεν θα είχε πετύχει όλο αυτό τον εμπορικό μύθο εδώ και μια μια τετραετία.
Για πες: Ο Βρετανός, ακόμη κι αν διακατέχεται ανά στιγμές από το σύνδρομο Harrison Ford (λέγε με και βαριεστημάρας) εξού και η πρώτη απόφαση του να μην συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη Αρπαγή 3, όπως το σενάριο καταδυκνείει, είναι όλα τα λεφτά. Στα εξήντα του, με άνεση φορά τον μανδύα του Μαγκάιβερ και την στολή του Ίθαν Χαντ, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό ένα ταχύτατο και νευρώδες - πλην απλοϊκό φιλμάκι, όχι μόνο να βρει τον δρόμο του, αλλά να σαρώσει και το διεθνές box office. Θα σταθεί ικανή αυτή η θερμότατη υποδοχή από το διψασμένο για δράση κοινό ικανή να πείσει τον Σίντλερ να επιστρέψει για ένα ακόμη chapter του Taken? Προσωπικά θα στοιχημάτιζα στο ναι, αν και την επόμενη φορά προβλέπω να μην έχει κάποιον δικό του να νοιαστεί, αφού θα τον έχει παρατήσει η κυρά, μην αντέχοντας τον συνταξιοδοτημένο συμβίο της, να τραβά περισσότερα δεινά από όταν βρισκόταν on duty...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Οκτωβρίου 2012 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική