Movies Ltd

του Tim Burton. Με τις φωνές των Charlie Tahan, Winona Ryder, Martin Landau, Catherine O'Hara, Martin Short, Atticus Shaffer

Μακρυά από τον καλό Burton

του gaRis (@takisgaris)

The ingenious Tim Burton is on that stage of his prolific cutesy-gothic film career where there are no surprises as it pertains to his thematic endeavours and conceptual visualisations. The point when all pathways seem contrived and walked on and the safest route is the signature homecoming. Objections of this singular aphophasis aside, Frankenweenie, this obvious homage from James Whale’s Frankenstein (1931) to Godzilla, King of Monsters (1956) is gleefully mingled with Burtonian Nightmare Before Christmas and Beetlejuice, that is essentially half of the master’s favorite filmography as a director/producer. What are the novelties here? You can count in the absence of Helena Bonham Carter (who committed her Corpse Bride persona to serve the latest The Great Expectations venture) and most notably so, his Johnny Depp alter ego who’s taking a needed break from bizarre fuelled roles after their sunk Dark Shadows farce. In contrast, it’s Wynona Ryder’s return from the…well, oblivion that marks her reunion with acclaimed director after more than two decades.

Frankenweenie signifies another attempt in reunion, mending the broken glass of the tormented Burton-Disney working relationship after the 1984 split, when the 29 min. short live action of the same name hit the test audiences and was ultimately shelved, on fears that was too dark and would alienate young audiences. Apparently this assumption was true so it took some thirty years for the now 90 min. black and white suburban Halloween feast to resonate with this era’s tweeners. Sparky is young Victor Frankenstein’s beloved but accidentally deceased canine, which the little sorcerer will repeatedly electro-reanimate simply because he can’t be in terms with death of a loved one. Likewise, Burton seems in denial with putting his looping revisit of overfamiliar visual and caricature territory to rest, holding his very own with stylistic flair, making a wise choice to tone down his sad-ridden emo- journey up to the boisterous third act, when one could not avoid puzzlement as to what really led Burton back to Disney’s arms if it’s plain to see what that compromise would have in store for us: A predictable happy-ending, a movie connections’ throwback and an oddity circus that, at least for my 5 y.o. who literally screamed “I need my mommy!” appeared a tad bit too scary and obnoxious to be embraced by the uninitiated.

The Ed Wood awarded star (as Dracula legend Bela Lugosi) Martin Landau provides ethereal gravity by voicing a science teacher by the unpronounceable name of Mr. Rzykruski and Tim’s old friends Martin Short and Catherine O’Hara are heard here in multiple roles, including Victor’s (Charlie Tahan) parents. At some point, Mr. Frankenstein is trying to sell his son the art of compromise as being an “everybody wins” panacea. Deplorably this very principle cannot be effectively applied to Frankenweenie, for it shows neither the edge nor the boldness to play along with past Burtonian freak shows that have become through the years the essential viewing of our beautifully nightmarish adolescence.

Ο δαιμόνιος Tim Burton μοιάζει σαν ακινητοποιημένος σε ένα τμήμα της ταγμένης στο χαριτωμένα γοτθικό στυλ καριέρας του, που δεν προσφέρει πια εκπλήξεις στις καινούργιες του σκηνοθετικές προσπάθειες. Νέες δημιουργίες που μοιάζουν να βαδίζουν στην ήδη γνώριμη πεπατημένη και θυμίζουν αναμασήματα ενός πανομοιότυπου στόρι. Σε αυτό ακριβώς το μονοπάτι κινείται και ο Frankenweenie, ένα ιδιότυπο αφιέρωμα στον μύθο του Frankenstein του John Wayle (1931), στον Godzilla, στο King Of Monsters (1956) πασπαλισμένο με ψήγματα από τα Burtonικά Nightmare Before Chsristmas και Beetlejuice, δίπτυχο που αποτελεί και το μισό της αγαπημένης φιλμογραφίας του σκηνοθέτη / παραγωγού. Ποιες καινοτομίες συναντάμε εδώ? Μετράμε πρωτίστως την ηχηρή απουσία από το καστ της Helena Bonham Carter που απαρνήθηκε την Corpse Bride περσόνα της για να αφιερωθεί στις απαιτήσεις του ρόλου της στο Great Expectation και κυρίως του Johnnie Depp, που αποφάσισε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τους παράξενους ρόλους του στο πλάι του Tim, κατόπιν και του καταποντισμού του φαρσικού Dark Shadows. Σε αντιδιαστολή των σημαντικών απουσιών, να σημειωθεί η επανεμφάνιση της Winona Ryder που επέστρεψε από την λήθη, για να συνεργαστεί με τον διάσημο δημιουργό, μετά από δύο δεκαετίες και βάλε.

Ο Frankeweenie σηματοδοτεί ακόμη μια προσπάθεια να κολλήσει το γυαλί στις σχέσεις Burton - Disney, που παραμένει ραγισμένο από το 1984, όταν ένα παρόμοιο πρότζεκτ βασισμένο πάνω στο 29λεπτο μικρού μήκους πρωτότυπο, είχε αναβληθεί από το στούντιο, με τον φόβο πως μπορεί να φανεί πολύ σκοτεινό στο νεανικό κοινό και να το αποξενώσει. Προφανώς αυτή η υπόθεση ήταν βάσιμη, γι αυτό και πήρε κοντά στα τριάντα χρόνια, στο ασπρόμαυρο Halloween παραμύθι να προσεγγίσει τους μοντέρνους σινεφίλ. Ο Σπάρκι είναι το αγαπημένο σκυλάκι του νεαρού Βίκτορ Φρανκενστάιν, το οποίο αιφνιδίως θα πέσει θύμα δυστυχήματος. Εκείνος αρνούμενος να συμβιβαστεί στην ιδέα του νεκρού λατρεμένου τετράποδους φίλου του, με την χρήση των μαγικών επιστημονικών του γνώσεων θα τον επαναφέρει στη ζωή. Ο Burton βρίσκεται σε άρνηση ως προς το να εγκαταλείψει την παντελώς γνώριμη προσκόλληση του στην καρικατουρέ εικονοκλασία, κρατώντας πάντως γερά τη στυλιστική του αίγλη και κάνοντας τη σοφή επιλογή να κρατήσει χαμηλόφωνα θλιμμένη τονικότητα στο συγκινησιακό του ταξίδι, ως την έξαλλη τελική πράξη, όπου κανείς απορεί τι στην ευχή οδήγησε τον Μπάρτονα πίσω στις αγκάλες της Disney, όταν είναι ξεκάθαρο πως το γεγονός αυτό αποτελεί καθαυτό προϊόν δημιουργικού συμβιβασμού που βγαίνει άμεσα στο πανί. Ένα προβλέψιμο χάπι εντ, μια ιστορική αναδρομή σε παρόμοιου ύφους φιλμς, μια ιδιορρυθμία πολύ τρομακτική, που στους αμύητους μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και αντιπαθής.

Ο βραβευμένος αστέρας του Ed Wood (υποδυόμενος τον θρυλικό Δράκουλα Bella Lugosi) Martin Landau, προσφέρει μια ιδιαίτερη βαρύτητα με την παρουσία του στο πλάνο, ως μέντορας επιστήμονας με το παράξενο επώνυμο, Δρ. Ρικρούσκι, ενώ οι παλιόφιλοι του Burton, Martin Short και Catherine O'Hara, ακούγονται σε πολλαπλούς ρόλους, συμπεριλαμβανόμενων και των γονιών του Βίκτορ (Charlie Tahan). Σε κάποιο σημείο ο Φρανκενστάιν Μπαμπάς επιχειρεί να περάσει στον γιο του το συμβιβαστικό δόγμα του "Όλοι Βγαίνουν Κερδισμένοι". Ατυχής εξέλιξη, διότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί αποτελεσματικά στον Frankenweenie, ένα φιλμ που δεν έχει ούτε την τόλμη, ούτε το σθένος να συναγωνιστεί το παρελθόν του σκηνοθέτη, που ορίζει τις πιο όμορφα εφιαλτικές φιλμικές στιγμές της νιότης μας.

Στις δικές μας αίθουσες, στις 22 Νοεμβρίου 2012 από την Feelgood