Movies Ltd

by Lee Daniels. With Matthew McConaughey, Zac Efron, John Cusack, Nicole Kidman, David Oyelowo, Macy Gray, Scott Glenn

Επικίνδυνα προκλητικό!

του gaRis (@takisgaris)

Here’s comes the Cannes kinky shocker of a hot ‘n’ swampy Louisiana movie, by Precious director Lee Daniels. This sophomore effort is a spiced up adaptation of Peter Dexter’s (Deadwood) homonym 1995 novel, for Daniels, an openly gay black director, has put forth both plot points, offering a different angle of the book, toning up the vibrations of an already thickened script as it pertains to protagonists’ hardships. Casting this sexually charged film, fuelled by arresting (homo)erotic innuendo, Oedipus complex and imploding criminality is a mission aptly executed, with Nicole Kidman as palpably erogenous blond slut with a thing for death row murderers of the like of John Cusack who is believably creepy as much as reliable Matt McConaughey proves to be, in the role of the closeted crime investigating reporter whose brother, the paperboy (Zac Efron), has the hots for our milf Nicole. And yes, she’s sizzling and strikingly provocative; an old school femme fatale without the class or the education, but the street smarts, so to speak, you dig? The camp levels are high around these parts; Daniels is totally absorbed by his down and dirty mannerism, to borderline exhibitionist effect. Where a Steve McQueen for instance would demonstrate cold, neutral naturalism as his emblematic sexual statement (see Shame), Lee Daniels, throws upon it anything he can get a handle on, gritty, blurry, nauseating cinematography, split screen and jump cuts, to create an overdose of emotional distress with mixed results. The Paperboy is a terribly uneven film, wildly provocative and in love with its characterisation. It’s the guilty-as-charged pleasure of this year’s TIFF, though not recommended for the easily grossed-out..

Πρόκειται για το φιλμ που σόκαρε ελαφρώς τις Κάννες τον περασμένο Μάη που πρωτοπροβλήθηκε, από τον σκηνοθέτη της Precious, Lee Daniels. Αυτή η δεύτερη δημιουργική προσπάθεια του (δεδηλωμένου γκέι) Νεοϋορκέζου σκηνοθέτη, αποτελεί μια πιο πιπεράτη σεναριακή προσαρμογή από τον Peter Dexter του Deadwood, της ομώνυμης νουβέλας του 1995, που προσφέρει μια διαφορετική ματιά του πρωτότυπου, τονίζοντας τις κορυφώσεις ενός πυκνογραμμένου στόρι, που δυσκολεύτηκε να αποδοθεί από το πρωταγωνιστικό τιμ. Η επιλογή των προσώπων του καστ, για μια ίντριγκα που περιέχει από (ομοφυλοφιλικά) ερωτικά ινουέντο μέχρι οιδιπόδεια συμπλέγματα και φουλάρει από εγκληματικότητα, είναι μια αποστολή που εκτελέστηκε εύστοχα από την παραγωγή. Η Nicole Kidman πείθει ως έκδηλα ερωτογενής τσούλα, που τρέφει ενδιαφέρον για έναν θανατοποινίτη εγκληματία σαν τον ανατριχιαστικό John Cusack, την στιγμή που ο εκφραστικός Matthew McConaughey είναι ο ρεπόρτερ που αναζητά καινούργια στοιχεία για την υπόθεση και ο The Paperboy αδελφός του (Zac Efron) τρέφει ερωτικές ελπίδες για την milfy προαναφερόμενη ξανθιά. Η οποία είναι εντυπωσιακά προκλητική σαν παλιομοδίτικη μοιραία γυναίκα, που δεν διαθέτει την παραμικρή εκπαίδευση και επίπεδο, έχει την πείρα όμως της λογικής του δρόμου που της δίνει το αβαντάζ. Ο Daniels απορροφήθηκε εξ ολοκλήρου στο κτίσιμο της γνώριμης - από την πρώτη φορά -μανιέρας, αγγίζοντας πολλές φορές και τα όρια του επιδειξία. Εκεί δηλαδή που ο Steve McQueen θα απέδιδε το θέμα με ψυχρότητα και ουδέτερο νατουραλισμό - βλέπε Shame - ο Daniels πράττει το ακριβώς αντίθετο με την μονίμως κινούμενη κάμερα να προκαλεί ναυτία, με τα θολά πλάνα, με τις διαιρούμενες στα τέσσερα εικόνες, με τις παράξενες εμβόλιμες σκηνές, για να προσφέρει μια γερή δόση συναισθηματικής δυσφορίας, με ανάμεικτα πάντως αποτελέσματα. Το Paperboy ένα απίστευτα άνισο φιλμ και λίαν επιεικώς εξωφρενικά προβοκατόρικο, αποτελεί την ένοχη απόλαυση του φεστιβάλ, με τις σοκαριστικές του εκφάνσεις.

Στις δικές μας αίθουσες, δεν έχει προγραμματιστεί...