Πολύ Κακό για το Τίποτα

by Joss Whedon. With Amy Acker, Alexis Denisof, Nathan Fillion, Clark Gregg, Reed Diamond, Fran Kranz, Sean Maher, Spencer Treat Clark, Riki Lindhome, Ashley Johnson


Υψηλές φιλοδοξίες από τον σύγχρονο Μίδα
του gaRis (@takisgaris)
If I was a big studio exec I might have very much called 2012 Josh Whedon’s year. The formerly known as the Buffy, the Vampire Slayer helmer, gave multiple nerdgasms this year with both hugely successful The Avengers and (as a writer of) The Cabin in the Woods. When you cross the $600M mark at the box office, what’s more natural than having Hollywood producers at your feet? Hence, while preparations for The Avengers 2 are underway, Whedon gathered his big companion from his aforementioned tv & film achievements (meaning the lesser known extras) in his LA mansion and shot his synecdoche of Bard’s of Avon Much Ado about Nothing in just 12 days. A slave to the vastly superior Kenneth Branagh’s version in 1993, this one is flirting with the 1960s mods style, swirling swings and bossa novas in black and white cinematography, you know, because it’s so cool and dandy. Suit & tie wooers, prudent maidens plus steamy sexual foreplay and the prose go on and on, rapidly vanishing behind the art deco mansion interiors. The pair Amy Acker – Alexis Denisov excels, while Nathan Fillion’s comedic turn as police officer Dogberry steals a couple scenes, yet, there is a numbing sense of Shakespearean maltreatment everywhere, because for Whedon the hipster generation should “read” the greater poet in modern context, like a tv episode of Beverly Hills 90210. Not exactly a first choice watch, just a ballsy and fear- defiant move on the part of Whedon, who certainly feels like having the Midas touch lately.

Αν είχα την δυνατότητα να ανακηρύξω την σημαντικότερη προσωπικότητα στον πλανήτη Χόλιγουντ κατά το 2012, δίχως δεύτερη σκέψη τον τίτλο αυτό θα τον έδινα στον Joss Whedon. Ο διάσημος μέχρι πρόσφατα ως ο εμπνευστής του τηλεοπτικού χιτ Buffy, The Vampire Slayer, κατάφερε να ικανοποιήσει μέχρι κεραίας τις τεράστιες απαιτήσεις των αμέτρητων φανατικών του κόμικ των The Avengers, προσθέτοντας παράλληλα - από την θέση του σεναριογράφου στο The Cabin in the Woods - μια δεύτερη σημαντική στιγμή στο παλμαρέ της ίδιας σεζόν. Όταν καταφέρνεις περισσότερα από 600 εκατομμύρια δολάρια στο box office, τι πιο φυσικό από το να έχεις όλους τους παραγωγούς της Μέκκας να παρακαλάνε στα πόδια σου. Λειτουργώντας εντελώς διαφορετικά από το αναμενόμενο όμως, ο σκηνοθέτης - κι ενώ οι προετοιμασίες για το δεύτερο επεισόδιο των Εκδικητών κρατούν καλά - συγκέντρωσε όλους τους παλιούς του συνεργάτες από τα τηλεοπτικά πλατό στην βίλα του Λος Άντζελες και μέσα σε δώδεκα μόλις ημέρες φιλμάρισε την συνεκδοχή του Much Ado About Nothing, του θρυλικού θεατρικού που ξεπήδησε από τον νου του Βάρδου του Έιβον. Εντελώς διαφορετική από την κατά πολύ ανώτερη παραγωγή του Branagh στα 1993, η παρούσα βερσιόν φλερτάρει με το στυλ της δεκαετίας του 1960, στροβιλίζοντας το στόρι σε ασπρόμαυρη φόρμα και στους ρυθμούς του σουίνγκ και της μπόσα νόβα, ένας ύφος που δεδομένα διαθέτει μια ξεχωριστή γοητεία. Κοστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι μορφονιοί, χαμηλοβλεπούσες παρθένες και καυτά ερωτικά παιχνίδια δίνουν τον αρχικό τόνο στην γνώριμη πεζογραφία πριν το θέμα μεταφερθεί πίσω από τους τοίχους της αρτ ντεκό έπαυλης. Το ζευγάρι της Amy Decker και του Alex Denisov υπερέχει, την ίδια στιγμή που η κωμική μορφή του Nathan Fillions, που υποδύεται τον τον αστυνομικό Ντογκμπερι, κλέβει την ματιά του θεατή. Την ίδια στιγμή όμως επικρατεί ένα μούδιασμα από την κακοποίηση του έργου του Shakespeare, γιατί όπως φαίνεται κατά τον Whedon, η γενιά των χίπστερ θα έπρεπε να αποκωδικοποιεί το έργο του διασημότερου ποιητή της ιστορίας, σαν ένα επεισόδιο του Beverly Hills 90210. Επιγραμματικά το φιλμ δεν ήταν και ότι καλύτερο έχω παρακολουθήσει, απλά το αντιμετώπισα σαν μια τολμηρά προκλητική κίνηση από πλευράς Whedon, που τελευταία αισθάνεται πως διαθέτει το άγγιγμα του Μίδα.






Στις δικές μας αίθουσες, ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική