Κίλερ Τζο

του William Friedkin. Με τους Matthew McConaughey, Emile Hirsch, Juno Temple, Gina Gershon, Thomas Haden Church


In the Lone...KFC State
του zerVo
Δεν ξέρω αν πρόκειται για γενικότερη αντίληψη, μα έχω την εντύπωση πως πλανιέται στον αέρα μια αντιπαθητική αύρα κάθε φορά που ένα (όχι μιούζικαλ, λαμπερό και φωτεινό, αλλά ένα μουντό δραματικό) θεατρικό, μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη. Απαιτεί μαεστρία και μοντέρνα προοπτική για να μετατραπεί το πανί σε σανίδι. Φέρνοντας κατά νου την λιγότερο ελκυστική τέτοια περίπτωση των τελευταίων χρόνων, εκείνη του ιδιόμορφα κλειστοφοβικού Bug, του αξιόλογου συγγραφέα Tracy Letts και σκεπτόμενος πως ο φιλμικός δημιουργός του έχει φορτώσει ακόμη οκτώ χρόνια στην πλάτη του, γίνεται αντιληπτό πως η προδιάθεση μου για το Killer Joe - όπου σεναριογράφος και σκηνοθέτης κλείνουν ξανά ραντεβού - δεν ήταν και η θετικότερη.

Μικροαπατεώνας πιτσιρικάς σε επαρχιακή Τεξανή κωμόπολη, αντιλαμβανόμενος πως η εθισμένη στις ουσίες μητέρα του, ξάφρισε το απόθεμα των προς πώληση ναρκωτικών του, θα βρεθεί σε απόγνωση, καλούμενος να πληρώσει ένα σεβαστό ποσό στους ντόπιους βαρόνους της ηρωίνης. Μοναδική λύση που θα περάσει από το διαβρωμένο μυαλό του, να βγάλει από την μέση την γυναίκα που τον έφερε στον κόσμο, προκειμένου να εισπράξει τα 50 χιλιάρικα της ιδιωτικής της ασφάλισης. Φονικό πλάνο που βρίσκει σύμφωνο και τον λοιπό κακόψυχο και μίζερο περίγυρο της κατακερματισμένης φαμίλιας.

Για την εκπλήρωση του σκοπού του, ο δίχως ιερό και όσιο νεαρός, θα επιλέξει τον ντόπιο διεφθαρμένο μπάτσο Τζο, που ενίοτε αναλαμβάνει και χρέη πληρωμένου δολοφόνου. Πρόβλημα οι απαιτήσεις του! Τα λεφτά μισά μισά και όλα μπροστά. Αλλιώς είτε η συνεργασία δεν προχωρά, είτε θα πάρει σαν αμανάτι την μικρούλα αδερφή του πνιγμένου στα χρέη Κρις, μέχρι την αποπληρωμή όλου του ποσού. Για να προχωρήσει η ίντριγκα όμως και για να τσαφάρει η (στα λόγια και μόνο μαύρη κομεντί - βαριά κουβέντα για να την σηκώσει κανείς) χρειάζεται να πάρει μπρος ο νόμος του Μέρφι. Ναι μεν η τζάνκι μάμα θα αποδημήσει (κατ ευχήν) εις κύριον, τα φράγκα θα τραβήξουν όμως άλλο δρόμο, όπως και η καρδιά του σαδιστή, βίαιου, εξτρεμιστικών μεθόδων δολοφόνου, που θα θρέψει μύχιες σκέψεις για την (και καλά) παρθενο-Λολίτα, που εδώ την φωνάζουν Ντότι.

Η εξιστόρηση από την ματιά του 77χρονου πια Friedkin, διακατέχεται από στοιχεία που η πείρα του γνωρίζει καλά (κτίσιμο θαμπής ατμόσφαιρας redneck Νότου, τέμπο που αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο μέχρι το θορυβώδες και αιματηρό φινάλε) αλλά και από έλλειψη φρέσκων ιδεών και επιμονής στα χιλιοειπωμένα κλισέ (με κυρίαρχο το γκροπλανάρισμα των απόκρυφων - σιγά - σημείων της 50 Μαΐων Gershon) που προδίδουν την καλλιτεχνική του ηλικία. Οι χαρακτήρες στον κλώνο του παραμυθιού του Στάινμπεκ, διαθέτουν εκείνο το απαιτούμενο τρανσφορμάρισμα, που ποικίλει ανάλογα με το προσωπικό συμφέρον του καθενός, αποδίδονται άνισα όμως από τους συμμετέχοντες στο καστ.

Για πες:Κάτι αναμενόμενο άλλωστε από τον Emile Hirsch (ασημένιο μετάλλιο πιο αχώνευτου ζεν πρεμιέ, ολυμπιονίκης παραμένει ο Jim Sturgess) που υπερεκτίθεται και πάλι, δίχως λόγο παρασύροντας και τον βρώμικης ψυχής πατέρα του Hayden Church, σε αντίθεση με την βρετανιδούλα Juno Temple, που εδώ δείχνει μια ενδιαφέρουσα ηλικιακή ασυνέχεια, αλλά κρατά με στσθερότητα το τιμόνι του ρόλου κλειδί της υπόθεσης και φυσικά τον McConaughey, που κερδίζει όλο το παλαμάκι, όχι πετώντας επιδεικτικά το φανελάκι του (που το πράττει) αλλά τσαλακώνοντας την rom com εικόνα του, ίσως στην ποιοτικότερη παρουσία της μέχρι τώρα πορείας του, ως ψυχωσικός πιστολέρο. Από εγκυκλοπαιδικό και μόνον ενδιαφέρον, πάντως, έριξα μια ματιά στον χάρτη της αμερικάνικης επικράτειας και παρόλο που ο mr Exorcist επιθυμούσε διακαώς να με πείσει πως το Fargo ανήκει στην Πολιτεία του Lone Star, εντέλει βρίσκεται πολύ πολύ μακρύτερα, στο βόρειο άκρο της χώρας στην Μινεσότα...






Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Σεπτεμβρίου 2012 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική