Εξωγήινο Hangover
του Jon Wright. Με τους Richard Coyle, Ruth Bradley, Russell Tovey, Lalor Roddy, David Pearse
Stay Away! This Is Ireland!
του zerVo
Περήφανη ράτσα οι Ιρλανδοί. Και μαχητές και επαναστάτες και δίνουν και την ζωή τους για τον τόπο τους. Το έχουν αποδείξει στο παρελθόν με τους πολύχρονους αιματηρούς αγώνες τους ενάντια στον κατακτητικό εγγλέζικο ζυγό, το αποδεικνύουν και σήμερα με την μάχη που δίνουν - ως χώρα της ευρωζώνης, κατώτερου επιπέδου - για την δύσκολη επιβίωση. Και σε κάθε γίγαντα ξένο που ζυγώνει τα καταπράσινα μέρη τους για να τους ρουφήξει το αίμα ορθώνουν ανάστημα και δηλώνουν πανέτοιμοι να τον αντιμετωπίσουν στα ίσα. Κι αφού νικήσουν, να το γιορτάσουν με τον πατροπαράδοτο τρόπο: Κέρνα ένα ουισκάκι Πάντι!
Παράξενα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα στις ακτές του απομονωμένου Ιρλανδέζικου νησιού Έριν. Στην αρχή τα σώματα νεκρών φαλαινών ανησύχησαν τους ντόπιους, μα κατοπινά το ζήτημα πήρε σοβαρότερες διαστάσεις, όταν ανθρώπινα απομεινάρια κατέστησαν σαφές πως μια φονική οντότητα έχει κάνει την εμφάνιση της, για να διαλύσει την ηρεμία των κατοίκων. Πρόβλημα που καλείται να λύσει το αστυνομικό δίδυμο της τοπικής Γκάρντα, ο μονίμως πιωμένος όφισερ Ο'Σι και η νεαρή και πάντα χαμογελαστή συνεργάτιδα του Νόλαν, που μετράει μόλις λίγες ώρες παρουσίας στην καινούργια της υπηρεσία.
Ένα από τα γραφικότερα μέλη της μικρής τοπικής κοινωνίας, προειδοποίησε πάντως, πως πρόκειται για επίθεση όντων από άλλο πλανήτη, που τους αποκαλεί Άρπαγες (νά'το το Grabbers του τίτλου) και που έχουν σκοπό να ξεζουμίσουν οτιδήποτε ανθρώπινο βρεθεί στο διάβα τους, για να επιβιώσουν και να γιγαντωθούν ακόμη περισσότερο. Ποιος το πιστεύει όμως, όταν διαρκώς βρίσκεται με μια Guiness στο χέρι και άπαντες πιστεύουν πως το αλκοόλ του έχει καταστρέψει το μυαλό? Όταν όλοι αντιληφθούν πως ο επί 24ώρου σουρωμένος, λέει αλήθεια - αποκαλύπτοντας με την ιδιότητα του και τον λόγο που ακόμη είναι ζωντανός - τότε θα ανασυντάξουν δυνάμεις προκειμένου να δώσουν την τελική μάχη, ενάντια στα αιμοδιψή σάρλακ!
Για πες: Μπορεί το στόρι να ακούγεται ανατριχιαστικό, στην πραγματικότητα όμως το φιλμ του Jon Wright είναι μια σπαρταριστή μαύρη κομεντί, που μέσα στην (λογική) φτώχεια της παραγωγής της, χρησιμοποιεί την έμπνευση, προκειμένου να καλύψει τα δεδομένα κενά των ειδικών εφέ. Και τον σκοπό της τον πετυχαίνει μέχρι ενός σημείου, ορίζοντας μέσα από τις πασιφανείς αλληγορίες, το σύνθημα αντεπίθεσης του ευλογημένου από τον Άγιο Πατρίκιο λαού, ενάντια στους βρικόλακες δανειστές, που έχουν στήσει την νησιωτική χώρα στον τοίχο του ΔΝΤ. Το κέφι και η μπυροποσία ξεχειλίζουν σε κάθε πλάνο, ακόμη και σε εκείνα των δολοφονικών δαγκωματιών των Άλιενς, ακολουθώντας κινηματογραφικά την ανατρεπτική λογική των Gremlins, έχοντας σε δεύτερο φόντο την ειδυλλιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο ντουέτο των χωροφυλάκων, δηλαδή την ομορφούλα Ruth Bradley και τον πιο έμπειρο Richard Coyle που το συνθέτουν.
Ένα από τα γραφικότερα μέλη της μικρής τοπικής κοινωνίας, προειδοποίησε πάντως, πως πρόκειται για επίθεση όντων από άλλο πλανήτη, που τους αποκαλεί Άρπαγες (νά'το το Grabbers του τίτλου) και που έχουν σκοπό να ξεζουμίσουν οτιδήποτε ανθρώπινο βρεθεί στο διάβα τους, για να επιβιώσουν και να γιγαντωθούν ακόμη περισσότερο. Ποιος το πιστεύει όμως, όταν διαρκώς βρίσκεται με μια Guiness στο χέρι και άπαντες πιστεύουν πως το αλκοόλ του έχει καταστρέψει το μυαλό? Όταν όλοι αντιληφθούν πως ο επί 24ώρου σουρωμένος, λέει αλήθεια - αποκαλύπτοντας με την ιδιότητα του και τον λόγο που ακόμη είναι ζωντανός - τότε θα ανασυντάξουν δυνάμεις προκειμένου να δώσουν την τελική μάχη, ενάντια στα αιμοδιψή σάρλακ!
Για πες: Μπορεί το στόρι να ακούγεται ανατριχιαστικό, στην πραγματικότητα όμως το φιλμ του Jon Wright είναι μια σπαρταριστή μαύρη κομεντί, που μέσα στην (λογική) φτώχεια της παραγωγής της, χρησιμοποιεί την έμπνευση, προκειμένου να καλύψει τα δεδομένα κενά των ειδικών εφέ. Και τον σκοπό της τον πετυχαίνει μέχρι ενός σημείου, ορίζοντας μέσα από τις πασιφανείς αλληγορίες, το σύνθημα αντεπίθεσης του ευλογημένου από τον Άγιο Πατρίκιο λαού, ενάντια στους βρικόλακες δανειστές, που έχουν στήσει την νησιωτική χώρα στον τοίχο του ΔΝΤ. Το κέφι και η μπυροποσία ξεχειλίζουν σε κάθε πλάνο, ακόμη και σε εκείνα των δολοφονικών δαγκωματιών των Άλιενς, ακολουθώντας κινηματογραφικά την ανατρεπτική λογική των Gremlins, έχοντας σε δεύτερο φόντο την ειδυλλιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο ντουέτο των χωροφυλάκων, δηλαδή την ομορφούλα Ruth Bradley και τον πιο έμπειρο Richard Coyle που το συνθέτουν.
Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική