Movies Ltd

των Lana Wachowski, Tom Tykwer, Andy Wachowski. Με τους Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugo Weaving, Jim Sturgess, Doona Bae, Ben Whishaw, James D'Arcy, Zhou Xun, Keith David, David Gyasi, Susan Sarandon, Hugh Grant

Τολμηρή ιδέα, φιλμικό συνοθύλευμα

του gaRis (@takisgaris)

I am severely torn about this one. The good news about me is that I could feel much worse, considering that Cloud Atlas is a minced, botched patchwork of a total number of 7 films into one (lost count in the meanwhile), falling hard from the grace of its own preposterous ambition. My generation grew up with The Matrix, even this TIFF’s opening gala premiere (and best sci fi of late years) Looper shares a common trait with that legendary Wachowskis’ (Lana & Andy) break through. As for Tom Tykwer, it was just…Run Lola Run (followed by sympathetic Heaven, scripted by the immortal Kieslowski) and then, not so much. So reality is, the three musketeers need a strong comeback, which theoretically has me from hello, but, filming with two different units, throwing a bunch of male/female roles here and there to each member of the A’ list principal cast (Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugo Weaving, accompanied by Jim Sturgess and Bae Doo Na) is definitely a bold, earth shuttering if you will but ultimately a horrible idea. This is officially the flagship of the mish-mash movies.

Lana Wachowski has adapted for the screen (Tykwer brought this grudge to this department too) the bestselling novel by David Mitchell. I am not going to spoil it for you; the main idea being a journey of souls that spans centuries, continents and civilizations between 19th - 25th centuries. A fascinating premise in theory, a convoluted wreck in execution. The disastrous editing turns almost every emotional scene to flakes, thinking too high of itself or maybe having too little faith in the viewer. The score is divine; make-up is working overtime with brilliant results. There are glimpses, fractions of running time that one can feel that the Trio possesses charisma, vision and flair. The downside remains though that Cloud Atlas is virtually unwatchable from head to toe, in regard of cohesion, structure, evolution of characters, elaboration on motives and perspective. I could see, toward the earned conclusion, fireworks of reflection, yet not the grander scheme of things. All actors are showing energy and belief in their multiplicity, my personal favourite being Jim Broadbent, who at least functions as a lightning rod of humour, for all Atlas’s opaqueness. A twisted thought urges me to see this lost bet as the first 21st century cult sci fi hit, in the footprints of Flash Gordon. I can feel the nerd gangsters unleashing their unprecedented fury upon me but, frankly I don’t mind, because I mean well. The Matrix still rules.

Είμαι σοβαρά διχασμένος. Τα πραγματικά καλά μαντάτα, είναι πως θα μπορούσα να αισθανθώ πολύ χειρότερα. αν λάβω υπόψιν πως το Cloud Atlas δεν είναι παρά ένας κακότεχνα συρραμμένος αχταρμάς επτά ταινιών σε μία (κάπου έχασα και το μέτρημα στο μεταξύ) που έπεσε θύμα της ίδιας της παράλογης φιλοδοξίας του. Για την γενιά που μεγάλωσε με το Matrix, ακόμη κι αυτή δυνατή πρεμιέρα εδώ στο Τορόντο του Looper - η καλύτερη sci fi ταινία εδώ και πολύ καιρό - είναι γεμάτη με στοιχεία παρμένα από την θρυλική πρωτοπορία της Lana και του Andy Wachowski. Όσο για τον Tom Tykwer, η συμπάθεια μου σταματά στο Run Lola Run, άντε και μέχρι το Heaven (σε σενάριο του αθάνατου Kieslowski) και από εκεί και πέρα λίγα πράγματα. Στην πραγματικότητα οι Τρεις Σωματοφύλακες χρειάζονται ένα ισχυρό come back στην καριέρα τους κι αυτό επιχείρησαν εδώ με την κινηματογράφησης του θέματος τους από δύο διαφορετικές μονάδες λήψης, σκορπώντας εδώ κι εκεί μια ομάδα ανδρικών και γυναικείων χαρακτήρων που τους υποδύονται διάσημοι χολιγουντιανοί αστέρες - Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugo Weaving συνοδευόμενοι από τους Jim Sturgess και Doona Bae - σε μια τολμηρή κι εκτός καλουπιών απόπειρα, που στην πραγματικότητα όμως αποδείχτηκε μια φρικτή ιδέα. Ουσιαστικά το Cloud Atlas αποτελεί πλέον την ναυαρχίδα των φιλμικών συνοθυλευμάτων.

Η Lana Wachowski ανέλαβε την διασκευή για την μεγάλη οθόνη - κάτι που ο Tykwer έφερε πολύ βαρέως - το εμπορικά επιτυχημένο μυθιστόρημα του David Mitchell. Δεν θα προβώ σε αποκαλύψεις. Η βασική ιδέα περιστρέφεται γύρω από το ταξίδεμα την ψυχής σε ένα χρονικό εύρος μεγαλύτερο της μισής χιλιετίας (από τον 19ο έως και τον 25ο αιώνα. Θεωρητικά μιλάμε για μια συναρπαστική υπόθεση, που εξελίσσεται όμως σε ναυάγιο στην εκτέλεση της. Το καταστροφικό μοντάζ, κονιορτοποιεί κάθε δυνατή συναισθηματικά σκηνή, επιθυμώντας να δώσει έτοιμα τα συμπεράσματα, δίχως να εμπιστεύεται την κρίση και την άποψη του θεατή. Η μουσική επένδυση είναι θεϊκή και οι υπέυθυνοι του μέικ απ είναι εμφανές πως δούλεψαν υπερωρίες με καταπληκτικά αποτελέσματα. Και υπάρχουν κάποιες αναλαμπές που διαφαίνεται πως το Τρίο διαθέτει και χάρισμα και όραμα και ταλέντο. Το μεγάλο μειονέκτημα όμως είναι πως το φιλμ είναι δύσκολο έως αδύνατο να παρακολουθηθεί, αφού στερείται συνοχής, δομής, εξέλιξης χαρακτήρων, επεξεργασίας και προβολής των κινήτρων και προοπτικής. Όλοι οι συμμετέχοντες στο καστ βγάζουν μια ενέργεια, δείχνοντας πίστη στην ερμηνεία των πολύπλοκων χαρακτήρων που καλούνται να υποδυθούν, ο δικός μου αγαπημένος όμως είναι ο Jim Broadbent, που λειτουργεί ως αλεξικέραυνο του χιούμορ σε αυτή την αδιαφάνεια του Atlas. Σε μια εναλλακτική άποψη πάντως θα μπορούσα να δω αυτό το χαμένο στοίχημα, σαν την πρώτη μεγάλη καλτ sci fi στιγμή του Μιλένιουμ, που κινείται στα χνάρια του Flash Gordon. Αισθάνομαι ήδη τις ορδές των φανς να ξεσπούν πάνω μου για όσα λέω, μα πιστέψτε με ειλικρινά δεν με μέλλει διόλου και ο λόγος είναι ένας και πολύ απλός: Το Matrix ζει και βασιλεύει!

Στις δικές μας αίθουσες, στις 22 Νοεμβρίου 2012 από την Odeon