Movies Ltd

by Ben Affleck. With Ben Affleck, Bryan Cranston,Alan Arkin, John Goodman, Tate Donovan, Clea DuVall, Christopher Denham, Scoot McNairy, Kerry Bishé, Rory Cochrane

Αργώ, φτιαγμένη για μακρύ ταξίδι

του gaRis (@takisgaris)

Are you superstitious? It has so happened twice in the last couple of years here at TIFF, that a film which premieres on the first Friday of the festival goes all the way to win oscar gold. The King’s Speech was first and then came The Artist. Guess what; Ben Affleck’s third film after Gone Baby Gone & The Town, named by the ancient greek ship Argo, has just started Friday its award-race sail, getting an enthusiastic reception by critics and audience alike. The main ingredients that make for this early kick- start are:

 Based on a real story: The US-Iranian 1979-1981 crisis that peaked with the Iran hostage incident, where a US embassy personnel of 6, found refuge at the house of the Canadian (humble brag) ambassador. With a little help of Hollywood, CIA staged project – Argo, a sci fi fake production, gave those people a free passage as film crew.
 Ben Affleck is already an oscar winner (shared it with friend Matt Damon for the Good Will Hunting screenplay), mediocre actor (not even counting his invisible turn at Malick’s To The Wonder), but a particularly solid filmmaker who exhibits continuous improvement. This is the so called The Clint factor, a term quite explanatory in itself. Or, to be exact…
 The Clooney factor which sits a level (or two) before the above. It should be duly noted that Clooney shares producing credits here.
 Argo is getting a release in the heart of the presidential campaign, it can be construed as the perfectly patriotic movie, in support of the good old “evil arab” stereotype, in times when the ever present militarist lobby in US, pushes for an escalated conflict with Iran.
 The Wag The Dog script (found here in reverse) is always alluring for Hollywood insiders, plus it provides limitless opportunity for caustic satire.

Furthermore, Affleck’s team in the technical unit(s) has been attentive to historical detail, despite the distasteful hair jobs and excessive use of real footage of the era and taken into account that, obviously Iranians would not fall for the same prank twice in 30 years. On a personal note, the shot in Constantinople’s (Istanbul) Agia Sophia cathedral made my heart shrink to the size of a pine seed. Ben himself shouldn’t reserve the lead (the CIA agent/ARGO mission head that saves the day) for himself but at least we are generously compensated in the supporting roles department, from scene-stealer Alan Arkin (sure nomination) as the old timer director, to “Breaking Bad’’ sensation Bryan Cranston as Affleck’s boss at CIA. Nonetheless, it’s always a thrill to have John Goodman aboard, as the oscar- winning (wink-wink) make- up artist for The Planet of The Apes, even though he could have a meatier role. Argo plays well by all oscar friendly rules, never goes astray and that’s its main issue with me. The final scene as much as the closing credits aim to an overly crowd-pleasing effect and I sense that Affleck should (and he shows almost ready to) step up, so that he’ll eventually reach A’ list directorial status. Plus, just for the record, there was another film that opened same day in TIFF12, with definitely more grandiose status: It was The Master by P.T. Anderson.

Είσαι προληπτικός? Αν ναι, να σου θυμίσω πως τα τελευταία δύο χρόνια, πως μια ταινία που έχει κάνει πρεμιέρα την πρώτη Παρασκευή του φεστιβάλ του Τορόντο, τραβά όλο τον χρυσό δρόμο μέχρι το τέλος της Οσκαρικής καταξίωσης. Έτσι συνέβη πρόπερσι με τον King's Speech, έτσι επαναλήφθηκε και δώδεκα μήνες πριν με τον The Artist. Μαντέψτε λοιπόν. Το τρίτο σκηνοθετικό βήμα του Ben Affleck, κατόπιν των Gone Baby Gone και The Town, που δανείστηκε τον τίτλο της από το φημισμένο σκάφος της Ελληνικής Μυθολογίας, προβλήθηκε στο πρόγραμμα της συγκεκριμένη ημέρα και έτυχε ενθουσιώδης υποδοχής και από τους κριτικούς και από το κοινό. Πέραν των προλήψεων όμως, το Argo διαθέτει ακόμη μερικά συστατικά που προβλέπουν επιτυχία:

 Βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Η κρίση στις διμερείς σχέσεις Ιράν - ΗΠΑ (1979 - 1981) που κορυφώθηκε με το περιστατικό ομηρείας στην Βαγδάτη, όταν έξι από τους εργαζόμενους διπλωμάτες στην αμερικάνικη πρεσβεία, βρήκαν καταφύγιο στην οικία του Καναδού (εδώ καυχιέμαι) επιτετραμμένου. Με λίγη βοήθεια από την παραγωγή του Χόλιγουντ, η CIA διοργάνωσε τα γυρίσματα μιας ντεμέκ ταινίας επιστημονικής φαντασίας στα περίχωρα της Περσικής πρωτεύουσας, δίνοντας την δυνατότητα στους πράκτορες της να βρεθούν στο επίκεντρο, με την ιδιότητα των μελών του κινηματογραφικού συνεργείου.
 Ο Ben Affleck είναι ήδη κάτοχος χρυσού αγαλματιδίου - θυμίζω ως το μοιράζεται με τον κολλητό του Matt Damon, για το πρωτότυπο σενάριο του The Good Will Hunting - μα έστω κι αν υποκριτικά ακόμη δεν έχει πείσει για την αξία του (προσμετρώ και την μέτρια εμφάνιση του στο πολύ πρόσφατο To The Wonder του Malick) σκηνοθετικά η ματιά του εμφανίζει διαρκή βελτίωση. Φαινόμενο που αποκαλείται Παράγοντας Clint και αυτονόητα δεν απαιτεί περαιτέρω επεξηγήσεις.
 Ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο, που ονομάζεται Παράγοντας Clooney, ποιότητος και αξίας ενός - τουλάχιστον - επιπέδου παραπάνω, εδώ σε όχι λίγα σημεία κάνει την εμφάνιση του.
 Το Argo θα κάνει την επίσημη εμφάνιση του στις αίθουσες στην καρδιά της προεκλογικής εκστρατείας, μπορεί να θεωρηθεί η τέλεια πατριωτική ταινία, υποστηρίζει το"παλιό καλό" σατανικό Αραβικό στερεότυπο, σε στιγμές που το μιλιταριστικό λόμπι των γερακιών, πιέζει για μια κλιμακούμενη σύγκρουση με το Ιράν.
 Το σενάριο του Wag The Dog, που εδώ αναπτύσσεται από την ανάποδη, είναι πάντα δελεαστικό στους κύκλους του Χόλιγουντ, δεδομένου ότι αφήνει και αμέτρητα περιθώρια για καυστική σάτιρα.

Επιπλέον η δημιουργική ομάδα που συγκέντρωσε ο Affleck, έχει επιδείξει τεράστια προσοχή στην ιστορική λεπτομέρεια, με εξαίρεση την μέτρια δουλειά που έχει γίνει στις κομμώσεις της δεκαετίας του 70, αλλά και στην αδυναμία απεικόνισης των πραγματικών σκηνικών που έλαβαν χώρα τα περιστατικά. Θα ήταν άλλωστε απίθανο οι Ιρανοί να πέσουν στην ίδια παγίδα δυο φορές μέσα σε τριάντα χρόνια. Επί προσωπικού πάντως το πλάνο που γυρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό - σύμβολο της Αγίας (του Θεού) Σοφίας, συρρίκνωσε την καρδιά μου σαν κουκουνάρι. Πιστεύω πως ο Ben δεν θα έπρεπε να κρατήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του βασικού κατασκόπου που έφερε εις πέρας την ριψοκίνδυνη αποστολή, για τον εαυτό, αλλά πέρα της συγκεκριμένης αστοχίας, αποζημιωνόμαστε από το περιφερειακό καστ, που συνθέτουν ρολίστες του επιπέδου του Alan Arkin (κλέβει την παράσταση, σίγουρη υποψηφιότητα στους υποστηρικτικούς) ως ο σκηνοθέτης του ψευδοφίλμ και του απολαυστικού Bryan Cranston, που υποδύεται το αφεντικό του Affleck στην Υπηρεσία. Πέραν αυτών είναι πάντα συγκινητικό να συνυπάρχει στο τιμ ο John Goodman, υποδυόμενος τον πολυβραβευμένο make up artist του Πλανήτη των Πιθήκων, συμβολισμός που μπορεί να σημαίνει και πολλά, άσχετα αν θα μπορούσε να παίξει έναν χαρακτήρα με πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή. Το Argo σίγουρα παίζει με ικανότητα τους κανόνες του Οσκαρικού παιχνιδιού, δεν παρεκκλίνει στιγμή αυτής της ρότας που τράβηξε αποξαρχής και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Η τελική σεκάνς, συνδυασμένη με τους τίτλους τέλους, έχουν σκοπό να συγκινήσουν το κοινό κι έχω την αίσθηση πως θα το πετύχουν. Από την μεριά του ο Affleck, θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος από το αποτέλεσμα, που είναι πιθανόν να τον ανεβάσει στο πάνω ράφι των σύγχρονων Αμερικάνων σκηνοθετών. Απλά για την ιστορία, η Αργώ, άνοιξε στο Τορόντο την ίδια Παρασκευή με το The Master του Paul Thomas Anderson...

Στις δικές μας αίθουσες, στις 10 Ιανουαρίου 2013 από την Village