Άλλη μια Νύχτα
του Paul Weitz. Με τους Paul Dano, Robert De Niro, Olivia Thirlby, Lily Taylor, Julianne Moore
Το αμάρτημα του πατρός μου
του zerVo
Παράξενη και ιδιόμορφη η σχέση που αναπτύσσεται πάντοτε ανάμεσα στο αγόρι και τον πατέρα του. Μέχρι εκείνο να σταθεροποιήσει και να ισορροπήσει τον χαρακτήρα του, συμβάν που πιθανόν μπορεί να λάβει χώρα ακόμη και πολλά χρόνια μετά την ενηλικίωση του, η πατρική φιγούρα, απούσε τε και παρούσα, ενάρετη ή πνιγμένη στην απατεωνιά, αποτελεί πάντοτε το υπόδειγμα για την μετέπειτα πορεία του τέκνου, που πετυχαίνει να εντοπίσει θετικές Αρχές, βγαλμένες από την ψυχή αυτού που το έφερε στον κόσμο, ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Οι ανταγωνιστικές τάσεις πάντα υποβόσκουν αποφεύγοντας προσεκτικά να αναδυθούν στην επιφάνεια, με τον νεότερο διαρκώς να βάζει τον πήχη ψηλότερα από εκεί που τον έθεσε ο γονιός και τον γηραιότερο μονίμως να δείχνει εντέχνως πως δυσανασχετεί με την ανέλιξη του σπλάχνου του, μουρμούρα στημένη, φτιαχτή, που υπέχει καθοδηγητικού και συμβουλευτικού ρόλου για την μετέπειτα πορεία του. Εντάξει υπάρχουν και οι ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως εκείνη που αφηγείται το Being Flynn.
Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια έχουν να συναντηθούν πατέρας και γιος Φλιν. Ο πρεσβύτερος, 65άρης, μετά από θητεία σε σωφρονιστικό ίδρυμα, κατηγορούμενος για τραπεζικές απάτες, γυροφέρνει άφραγκος και κουρελής στους δρόμους της Νέας Υόρκης, θεωρόντας εαυτόν τον κορυφαίο συγγραφέα της Αμερικής, πιστεύοντας πως κάποιοι οίκοι θα χρυσοπληρώσουν για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του Ομηρικού πονήματος του. Ο νεότερος, τριαντάρης, δίχως συγκεκριμένα πλάνα για το μέλλον και με απογοητευτικό παρόν, βγάζει τα προς το ζην εργαζόμενος στην στέγη απόρων της πόλης, προσέχοντας τους πνιγμένους στην ανέχεια φουκαράδες. Όταν η ρότα της κακομοιριάς οδηγήσει τον φουκαρά απόμαχο Τζόναθαν στο φτωχοκομείο, ο δρόμος του με το χαμένο του βλαστάρι θα διασταυρωθεί και πάλι…
Και πάνω που ο ταλαιπωρημένης εφηβείας Νίκολας, έχει εντοπίσει ένα κάποιο ενδιαφέρον στην ζωή του, απασχολούμενος βοηθώντας τους αστέγους, η συνάντηση του με τον πατέρα που ποτέ του δεν γνώρισε, θα τσακίσει την συνέπεια του, οδηγώντας τον σε ανάλογους αυτοκαταστροφικούς κύκλους με εκείνον του ιδιότροπου απόμαχου. Αυτό το έντονα συγκινησιακά φορτισμένο, κατά τόπους, πινγκ πονγκ χαρακτήρων, ορίζει την θεματική της νέας ταινίας του αξιόλογου σκηνοθέτη Paul Weitz (About A Boy) η οποία βασίζεται στην αυτοβιογραφική νουβέλα του αναγνωρισμένου πλέον Nick Flynn, όπως την συνέγραψε τον καιρό της προσωπικής του κακουχίας. Υπάρχουν στιγμές που η έμπνευση του αμερικάνου δημιουργού ανεβάζει δραματικές στροφές, ειδικά όταν στο εκράν παίζει η παιδική μορφή του μελαγχολικού, ελέω της πατρικής απουσίας, Νίκολας. Όταν όμως κατόπιν του μέσου της χρονικής διάρκειας, ανακατώνεται ο αλκολισμός, η ναρκομανία, η αυτοκτονία και η ψυχική συντριβή, το ανεξάρτητης γραφής φιλμ, βαραίνει την ματιά και τα βαθιά νοήματα δεν αποκωδικοποιούνται σε όλο τους το εύρος.
Για πες:Μπορεί να ακούγεται εκτός κινηματογραφικής λογικής, αλλά αν κάποιος δίνει από τους πρωταγωνιστές τον δικό του, προσωπικό τόνο στην αισθητική του φιλμ, αυτός δεν είναι ο βετεράνος πια De Niro, μα ο πιτσιρικάς Paul Dano, που αυτή την χλωμή κι ανέκφραστη περσόνα την έχει επαναλάβει πολλάκις στο ερμηνευτικό του παρελθόν. Αυτό το αδιόρατο χαμόγελο του νεαρού, που γνωρίσαμε και στο L.I.E. και στον Extra Man, κτίζει πόντο πόντο το κλίμα αισιοδοξίας, που λογικά καταφτάνει στο φινάλε, συνεπικουρούμενος από την μορφή του Μεγάλου Bob, που επανερχόμενος πίσω από το βολάν του ταξιτζή, καταφέρνει να μοιράσει δάκρυα με τον πόνο που βιώνει στους πιο ευαίσθητους των θεατών, υποδυόμενος τον πιο ανθρώπινο και ζεστό του ρόλο από τον καιρό του Everybody’s Fine.
Και πάνω που ο ταλαιπωρημένης εφηβείας Νίκολας, έχει εντοπίσει ένα κάποιο ενδιαφέρον στην ζωή του, απασχολούμενος βοηθώντας τους αστέγους, η συνάντηση του με τον πατέρα που ποτέ του δεν γνώρισε, θα τσακίσει την συνέπεια του, οδηγώντας τον σε ανάλογους αυτοκαταστροφικούς κύκλους με εκείνον του ιδιότροπου απόμαχου. Αυτό το έντονα συγκινησιακά φορτισμένο, κατά τόπους, πινγκ πονγκ χαρακτήρων, ορίζει την θεματική της νέας ταινίας του αξιόλογου σκηνοθέτη Paul Weitz (About A Boy) η οποία βασίζεται στην αυτοβιογραφική νουβέλα του αναγνωρισμένου πλέον Nick Flynn, όπως την συνέγραψε τον καιρό της προσωπικής του κακουχίας. Υπάρχουν στιγμές που η έμπνευση του αμερικάνου δημιουργού ανεβάζει δραματικές στροφές, ειδικά όταν στο εκράν παίζει η παιδική μορφή του μελαγχολικού, ελέω της πατρικής απουσίας, Νίκολας. Όταν όμως κατόπιν του μέσου της χρονικής διάρκειας, ανακατώνεται ο αλκολισμός, η ναρκομανία, η αυτοκτονία και η ψυχική συντριβή, το ανεξάρτητης γραφής φιλμ, βαραίνει την ματιά και τα βαθιά νοήματα δεν αποκωδικοποιούνται σε όλο τους το εύρος.
Για πες:Μπορεί να ακούγεται εκτός κινηματογραφικής λογικής, αλλά αν κάποιος δίνει από τους πρωταγωνιστές τον δικό του, προσωπικό τόνο στην αισθητική του φιλμ, αυτός δεν είναι ο βετεράνος πια De Niro, μα ο πιτσιρικάς Paul Dano, που αυτή την χλωμή κι ανέκφραστη περσόνα την έχει επαναλάβει πολλάκις στο ερμηνευτικό του παρελθόν. Αυτό το αδιόρατο χαμόγελο του νεαρού, που γνωρίσαμε και στο L.I.E. και στον Extra Man, κτίζει πόντο πόντο το κλίμα αισιοδοξίας, που λογικά καταφτάνει στο φινάλε, συνεπικουρούμενος από την μορφή του Μεγάλου Bob, που επανερχόμενος πίσω από το βολάν του ταξιτζή, καταφέρνει να μοιράσει δάκρυα με τον πόνο που βιώνει στους πιο ευαίσθητους των θεατών, υποδυόμενος τον πιο ανθρώπινο και ζεστό του ρόλο από τον καιρό του Everybody’s Fine.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Αυγούστου 2012 από την Odeon
