Bachelorette
της Leslye Headland. Με τους Kirsten Dunst, Isla Fisher, Lizzy Caplan, James Marsden, Kyle Bornheimer, Rebel Wilson, Adam Scott
Παράνυφες να σου πετύχουν!
του zerVo
Άντε τώρα να παρευρεθώ ξανά σε γαμήλιο γλέντι και κοιτώντας όλα αυτά τα κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά, που έχουν φορέσει τις καλές τους αμπιγιέ τουαλέτες, ζητώντας να κλέψουν λίγη από την λάμψη της τιμώμενης ασπροντυμένης με τα τούλια και χοροπηδούν γεμάτες έκδηλη αθωότητα στην πίστα, να μην μου περάσει από το μυαλό το τι διαβολικό μπορεί να έχουν ζήσει την νύχτα που έχει προηγηθεί. Ναι αυτή την ξενόφερτη συνήθεια που μοιράζει τις παρέες των αρρένων και των θηλέων στα δυο, σε μια ξέφρενη μπάτσελορ βραδιά - και καλά - την τελευταία εργένικη της ζωής των μελλόνυμφων.
Σαν βόμβα θα σκάσει στα αυτιά της τριπλέτας των μεγαλοκοπέλων, που έχει διατηρήσει μια δεκαετία και βάλε μετά την σχολική αποφοίτηση το κολλητηλίκι, πως η τέταρτη και εμφανώς λιγότερο όμορφη της τότε παρέας, οσονούπω πρόκειται να ντυθεί νυφούλα, απαντώντας θετικά, στην πρόταση γάμου ενός από τους πλέον διαλεχτούς γαμπρούς της πόλης. Μία μόλις ημέρα πριν την με κάθε επισημότητα τέλεση του μυστηρίου, κι ενώ το πάρτι που είχε η ζηλόφθονη τριάδα προετοιμάσει, για να διασκεδάσουν την νύφη, απέτυχε οικτρά, θα έλθει η ολοκληρωτική καταστροφή, όταν οι υπό την επήρεια ενός βουνού κοκαΐνης φιλενάδες, σκίσουν το νυφικό φόρεμα. Ζημιά που πρέπει οπωσδήποτε να διορθώσουν μέσα στις λίγες ώρες που απομένουν, πριν ξεκινήσει η τελετή...
Και σιγά μην έχουν το καθαρό μυαλό να ασχοληθούν με την φορεσιά της χοντρομούρας (πλην αγαθιάρας) Μπέκι, που είχε την τύχη την καλή, σε αντίθεση εκείνες τις πεντάμορφες (πλην bitches) που πέραν της μιας βραδιάς δεν γυρίζει να τις κοιτάξει κανείς. Άσε που καθεμιά έχει και την δική της προσωπική εκκρεμότητα να κοιτάξει να λύσει, με συνέπεια το κατεστραμμένο ρούχο που ζητά μαντάρισμα. να περνά διαρκώς σε δεύτερη μοίρα. Το όχι απλώς πιπεράτο, αλλά μέχρι και ακατάλληλο για ανήλικους χιούμορ παίζει σε πρώτο φόντο στην φρενήρη περιπέτεια που θα ζήσουν οι τριαντάχρονες ξενύχτισσες, κουβαλώντας παραμάσχαλα το προς μεταποίηση γιορτινό φόρεμα σε μπαράκια, κλαμπάκια και στριπτιζάδικα.
Ότι έναν παλμό, η ευχάριστη διασκευή του indie θεατρικού έργου της Leslye Headland, τον διαθέτει, ώστε να την κατατάσσει στους αξιόλογους κλώνους των παρεΐστικων σεξοκωμωδιών του Todd Phillips και του Apatow, είναι γεγονός πως τον διαθέτει. Πέρα όμως του βασικού σπινθήρα που κινεί την ίντριγκα, οι υποϊστορίες δεν μοιάζουν ικανές να κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό μέχρι το φινάλε και κάπου εκεί στην τρίτη πράξη που παίρνει μπροστά - λογικά - το νευρώδες σλάπστικ, το πράγμα ξεφουσκώνει και χάνει το κέφι του. Συν τοις άλλοις ποτέ το θέμα δεν προκαλεί θετικά συναισθήματα για τις τρεις νάγιες - κουμπαρομπεμπέκες, τόσο πολύ ώστε και να αποτύχουν στο πλάνο σωτηρίας του νυφικού, μάλλον θα ευχαριστηθεί ο θεατής για το πάθημα τους.
Για πες: Δεν λέω, απαιτεί ερμηνευτική ικανότητα να υποδύεσαι επί ώρα τον αχώνευτο και αυτό οι τρεις χάριτες του Bachelorette το πετυχαίνουν μια χαρά. Παρότι μάλιστα δεν το περίμενα η Isla Fisher βγάζει μετά από καιρό την ενέργεια που την είχε κάνει γνωστή στους Wedding Crashers, έχοντας και την πιο καυτή παρουσία σε σχέση με την ασπρουλιάρα με τα πόδια - καλαμάκια Kirsten Dunst, που μοιάζει να αναρρώνει από τις "Μελαγχολίες" της και κυρίως με την Lizzy Caplan, που γίνεται αντιπαθέστερη και από εκείνη την κοκαλιάρα του εγχώριου τηλεοπτικού Singles, η οποία θέλει άλλον άντρα για το πρωί, άλλον για το μεσημέρι και άλλον για το βράδυ της. Εμ, έτσι συμβαίνει, όταν τα σερνικά παίζουν τόσο πεινασμένα, άβουλα, καρικατουράκια σαν και δώθε, αυτά είναι τα αποτελέσματα...
Και σιγά μην έχουν το καθαρό μυαλό να ασχοληθούν με την φορεσιά της χοντρομούρας (πλην αγαθιάρας) Μπέκι, που είχε την τύχη την καλή, σε αντίθεση εκείνες τις πεντάμορφες (πλην bitches) που πέραν της μιας βραδιάς δεν γυρίζει να τις κοιτάξει κανείς. Άσε που καθεμιά έχει και την δική της προσωπική εκκρεμότητα να κοιτάξει να λύσει, με συνέπεια το κατεστραμμένο ρούχο που ζητά μαντάρισμα. να περνά διαρκώς σε δεύτερη μοίρα. Το όχι απλώς πιπεράτο, αλλά μέχρι και ακατάλληλο για ανήλικους χιούμορ παίζει σε πρώτο φόντο στην φρενήρη περιπέτεια που θα ζήσουν οι τριαντάχρονες ξενύχτισσες, κουβαλώντας παραμάσχαλα το προς μεταποίηση γιορτινό φόρεμα σε μπαράκια, κλαμπάκια και στριπτιζάδικα.
Ότι έναν παλμό, η ευχάριστη διασκευή του indie θεατρικού έργου της Leslye Headland, τον διαθέτει, ώστε να την κατατάσσει στους αξιόλογους κλώνους των παρεΐστικων σεξοκωμωδιών του Todd Phillips και του Apatow, είναι γεγονός πως τον διαθέτει. Πέρα όμως του βασικού σπινθήρα που κινεί την ίντριγκα, οι υποϊστορίες δεν μοιάζουν ικανές να κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό μέχρι το φινάλε και κάπου εκεί στην τρίτη πράξη που παίρνει μπροστά - λογικά - το νευρώδες σλάπστικ, το πράγμα ξεφουσκώνει και χάνει το κέφι του. Συν τοις άλλοις ποτέ το θέμα δεν προκαλεί θετικά συναισθήματα για τις τρεις νάγιες - κουμπαρομπεμπέκες, τόσο πολύ ώστε και να αποτύχουν στο πλάνο σωτηρίας του νυφικού, μάλλον θα ευχαριστηθεί ο θεατής για το πάθημα τους.
Για πες: Δεν λέω, απαιτεί ερμηνευτική ικανότητα να υποδύεσαι επί ώρα τον αχώνευτο και αυτό οι τρεις χάριτες του Bachelorette το πετυχαίνουν μια χαρά. Παρότι μάλιστα δεν το περίμενα η Isla Fisher βγάζει μετά από καιρό την ενέργεια που την είχε κάνει γνωστή στους Wedding Crashers, έχοντας και την πιο καυτή παρουσία σε σχέση με την ασπρουλιάρα με τα πόδια - καλαμάκια Kirsten Dunst, που μοιάζει να αναρρώνει από τις "Μελαγχολίες" της και κυρίως με την Lizzy Caplan, που γίνεται αντιπαθέστερη και από εκείνη την κοκαλιάρα του εγχώριου τηλεοπτικού Singles, η οποία θέλει άλλον άντρα για το πρωί, άλλον για το μεσημέρι και άλλον για το βράδυ της. Εμ, έτσι συμβαίνει, όταν τα σερνικά παίζουν τόσο πεινασμένα, άβουλα, καρικατουράκια σαν και δώθε, αυτά είναι τα αποτελέσματα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Σεπτεμβρίου 2012 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική