Επιστροφή στον Έρωτα

των David Foenkinos, Stéphane Foenkinos. Με τους Audrey Tautou, François Damiens, Bruno Todeschini, Olivier Cruveiller, Ariane Ascaride


Δεύτερη Ευκαιρία
του zerVo
Από τις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει κανείς, από τα οδυνηρότερα χτυπήματα της μοίρας που δύναται να δεχτεί. Πάνω στον ανθό της ηλικίας σου, να είσαι υποχρεωμένος από την ίδια την τύχη που μέχρι χθες σου έστειλε τόση ευτυχία στο δρόμο σου, να πρέπει να διαβείς το κατώφλι της χηρείας, γιατί έτσι απλά το έγραψε το ριζικό σου. Το καίριο ερωτηματικό είναι, τι κάνεις πλέον, ποιον δρόμο ακολουθείς? Εκείνον του μοιρολογιού και της απαξίωσης για καθετί ζωντανό γύρω σου, σπέρνοντας κατάρες ένθεν κακείθεν που διάλεξε εσένα το κισμέτ να χάσεις τόσο γοργά τον καλό σου ή ακολουθείς όλα εκείνα τα συλληπητηριακά ρητά "η ζωή συνεχίζεται", "οι ζωντανοί με τους ζωντανούς" και τα τοιαύτα, βάζοντας το κόκκινο φουστάνι και μετατρέποντας το παρελθόν σε μια πικρή ανάμνηση? Κακά τα ψέμματα, οι εποχές των μαυροντυμένων, με την μαντήλα, που ξόδεψαν μοιρολογώντας ολάκερο βίο αγκαλιά με την φωτογραφία του (τόσο νέου) μακαρίτη, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...

Ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί τόση ευτυχία, η φιλόδοξη και γοητευτική Ναταλί, από αυτή που ζει στην αγκαλιά του Φρανσουά, του τέλειου άντρα - εραστή - συζύγου, που καταλαβαίνει τις ανάγκες της πολύ πριν εκείνη καν τις διανοηθεί. Κι όμως η μοίρα θα σταθεί σκληρή απέναντι της, όταν εκείνος εντελώς ξαφνικά θα φύγει από την ζωή, σε ένα τραγικό δυστύχημα. Τρία χρόνια μετά, δίχως να έχει ξεπεράσει ακόμη τον χαμό του αγαπημένου της, η νεαρή γυναίκα, έχει αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στην πολύωρη εργασία της, απορρίπτοντας τις ερωτικές προτάσεις των μνηστήρων που την πλησιάζουν - συμπεριλαμβανομένου και του αφεντικού της - δείχνοντας πως δεν έχει μάτια πλέον για κανένα αρσενικό. Εκτός, ίσως, από τον συνάδελφο της, τον Σκανδιναβό Μάρκους Λουντλ...

Θα φαντάζεται τώρα ο αναγνώστης της δραματικής συνόψεως, που και βέβαια τείνει να εξελιχθεί σε ρομαντζαδούρα πρώτης, έναν Σουηδό, καλογυμνασμένο, ξανθό δίμετρο Δον Ζουάν, παραλή και χουβαρντά, πανέξυπνο και επαγγελματικά επιτυχημένο, να κλέβει την θλίψη από τα μάτια της μελαγχολικής Παριζιάνας. Αμ, δε! Ο Μάρκους είναι ένας άχαρος, αρούκατος, κακοντυμένος Βορειοευρωπαίος, με ατημέλητο μούσι και φαλακρίτσα, με μηδενική πέραση στο ωραίο φύλο, όχι ιδιαίτερα υψηλού IQ, που αρκείται στον πενιχρό μισθό του υπάλληλου γραφείου, εργαζόμενους καμιά δεκαριά ορόφους πιο κάτω από εκείνη. Το επόμενο ερώτημα που πέφτει στο τραπέζι, πια, είναι αν είναι δυνατόν η ατυχήσασα κυρία να τραβήξει κόκκινη γραμμή στο συμβάν που της μαύρισε την ψυχή, για τα μάτια αυτού του αουτσάιντερ Καζανόβα? Κάπου εκεί στην δεύτερη - και κάπως πιο χαλαρή από την αλί και τρισαλί εισαγωγική - πράξη ξεκινά να κτίζεται το rom com, που επιμελούνται τα ντεμπιτάν αδελφάκια Foenkinos, γνωστά από μια απίστευτη θητεία ως βοηθοί δίπλα σε διάσημα ονόματα συμπατριωτών του Γάλλων δημιουργών, δυστυχώς όμως δίχως ούτε την φραντζέζικη σπιρτάδα, ούτε την συνήθεια της αμερικανιάς.

Για πες: Με τα απίθανα σεναριακά ενδεχόμενα και κυρίως με τον άγαρμπο τρόπο που τα σερβίρει η Delicatesse, κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί κανείς με την φιλμική της ύπαρξη, αφού ούτε κανένα ιδιαίτερο κέφι ανάβει με τα σκέρτσα της ηρωίδας, ούτε την διάθεση διατηρεί σε ένα κάποιο επίπεδο, με το στενόχωρο ίντρο της. Ας είναι καλά λοιπόν η Tautou, που όχι δα και στα καλύτερα της - αναμφίβολα στην Amelie, άντε και στο Hors De Prix - κάνει εκείνα τα παιχνιδάκια της με τον φακό, που τραβούν κάπως την προσοχή από τις εμφανείς ατέλειες. Όσο για τον Βέλγο "παίδαρο" Francois Damiens, που την σιγοντάρει, μάλλον θα πρέπει να αναζητήσει τα αίτια της αποτυχίας της περσόνας του στο στήσιμο του από τους αδέξιους σκηνοθέτες και λιγότερο στις ικανότητες του, που αν μη τι άλλο τον καθιστούν συμπαθή. Ένα συναίσθημα που overall δεν κατάφερε να μου προκαλέσει το αλλοπρόσαλλης κατεύθυνσης ρομαντζάκι, το οποίο μάλλον πριν εκπνεύσει το καλοκαιράκι θα το έχω λησμονήσει...






Στις δικές μας αίθουσες? 
Στις 5 Ιουλίου 2012 από την Village

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είδα το trailer και πραγματικά συγκινήθηκα πολύ. Μία ταινία που αγγίζει τη σφαίρα της πραγματικότητας και μια Tautou που με την γλύκα της σε μαγεύει. Μάθημα Ζωής το να προχωράς.

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική