Wanderlust
του David Wain. Με τους Paul Rudd, Jennifer Aniston, Justin Theroux, Alan Alda, Malin Akerman
Γι αυτό σου λέω πάμε...
του zerVo
Τι καινούργιο μας λέει τώρα εδώ ο ποιητής? Όπου φύγει φύγει ο καθείς από το τρελοκομείο της μεγαλούπολης, αφού η ύπαιθρος, που διαθέτει όλα του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλούδια, είναι πανέτοιμη να φιλοξενήσει όλους εκείνους τους νευρωσικούς αστούς, που σε λίγο θα κυκλοφορούν με ζουρλομανδύα και με ανθρωποφαγικές τάσεις στις πολυπληθείς λεωφόρους? Σώπασε ρε φίλε! Την Αμερική ανακάλυψες! Και πάνω που όλος ο κόσμος σαν μοναδικό του όνειρο είχε να ξημεροβραδιάζεται στις φάμπρικες και στις ορθοστασίες, αντί να αρμέγει γελάδια, να κουρεύει χορτάρια και να μυρίζει τριαντάφυλλα. Είπαμε αποκέντρωση, αλλά με ποια προοπτική? Της ολοήμερης μαριχουάνας και των χορών των λουλουδιών? Άστο καλύτερα...
Νεουορκέζικο ζευγαράκι, αφού έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά, παίρνοντας υπέρογκο δάνειο για ένα δύο επί τρία διαμερισματάκι στο Μανχάταν, βλέπει την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του, μόλις ο ένας μένει αιφνιδίως άνεργος και η άλλη δεν πετυχαίνει να αποσπάσει την θετική απάντηση του τηλεοπτικού καναλιού, στην πρόταση αγοράς του τελευταίου της ντοκιμαντέρ. Μόνη τους λύση πλέον, είναι να εγκαταλείψουν την πολύβουη μητρόπολη και να φύγουν για την μακρινή Ατλάντα, για να φιλοξενηθούν στο παλάτι του αδελφού του Τζορτζ, ενός κακεντρεχή, νεόπλουτου επιδειξία, που διαρκώς προβάλλει την οικονομική του επιτυχία, πικάροντας το μικρό του καρντάσι. Κάτι η κούραση όμως, κάτι η πολύωρη οδήγηση, θα οδηγήσει το αγαπημένο ντουέτο σε μια μικρή παράκαμψη, για να βγάλει τη βραδιά, σε ένα απόμερο μοτέλ. Κι εκεί θα αλλάξουν όλα...
Κι αυτό διότι τοποθετημένο στο μέσον μιας παραδεισένιας φάρμας, το Ιλίσιουμ δεν είναι ένα κοινότυπο πανδοχείο, μα ένα κοινόβιο που τα μέλη του απολαμβάνουν τις ομορφιές της φύσης, φιλήσυχα, φιλειρηνικά, δίχως τον παραμικρό προβληματισμό που μπορεί να προκαλέσει η παράνοια του υλισμού. Τραγούδι, κέφι, ανεξαρτησία, εναλλακτικότητα, δεν βαριέσαι και κανάς μπάφος αραιά και που, συνθέτουν το βουκολικά ελκυστικό περιβάλλον, που θα γοητεύσει αρχικά τους άμαθους πρωτευουσιάνους, μα που κατοπινά θα τους ζορίσει σε ότι αφορά στην περαιτέρω σχέση τους. Υπό την αιγίδα του κακού παιδιού της αμερικάνικης κομεντί Judd Apatow, το Wanderlust γρήγορα αποκαλύπτει στοιχεία της προβοκατόρικης συλλογιστικής του παραγωγού του, αυτό όμως δεν σημαίνει πως φτάνει και στα επίπεδα των καλύτερων στιγμών του παρελθόντος του. Ρηχό σεναριακά, δίχως αξιομνημόνευτα γκαγκς, ούτε με ευρηματική πλοκή το κωμωδιάκι του David Wain, πανεύκολα εξελίσσεται σε προβλέψιμο, από την στιγμή που οι κεντρικοί χαρακτήρες μαζεύουν βαλίτσες και ρίχνουν μαύρη πέτρα στο Μεγάλο Μήλο.
Για πες: Και πιθανόν η overall αξία του να ήταν και μικρότερη αν το ανσάμπλ των συμμετεχόντων ερμηνευτών δεν έβγαζε τόσο θετική αύρα σε κάθε πλάνο. Ο Rudd είναι αξιόλογος κωμικός, του λείπει όμως η επιτυχία εκείνη, που θα τον τοποθετήσει στο πάνω πάνω ράφι των επιλογών. Η Aniston, μετά από καιρό μακριά από ένα άνοστο rom com, δεν είναι αδιάφορη, άσε που το πέταγμα του t-shirt - έστω και censored από το μωσαϊκό πιξελάκι εξάπτει την αρσενική φαντασία. Οι δυο τους με την βοήθεια μιας κεφάτης παρέας, που ηγείται ο MASHικής συμπεριφοράς Alan Alda, βοηθούν σημαντικά την επίπεδη ίντριγκα να αναπτυχθεί. Το ζήτημα είναι πως το Wanderlust από την μεριά του, δεν βοηθά τον ζορισμένο άνθρωπο της πόλης, να σκεφτεί, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, την ζωή του μακρυά από το μολυσμένο κλεινόν άστυ.
Κι αυτό διότι τοποθετημένο στο μέσον μιας παραδεισένιας φάρμας, το Ιλίσιουμ δεν είναι ένα κοινότυπο πανδοχείο, μα ένα κοινόβιο που τα μέλη του απολαμβάνουν τις ομορφιές της φύσης, φιλήσυχα, φιλειρηνικά, δίχως τον παραμικρό προβληματισμό που μπορεί να προκαλέσει η παράνοια του υλισμού. Τραγούδι, κέφι, ανεξαρτησία, εναλλακτικότητα, δεν βαριέσαι και κανάς μπάφος αραιά και που, συνθέτουν το βουκολικά ελκυστικό περιβάλλον, που θα γοητεύσει αρχικά τους άμαθους πρωτευουσιάνους, μα που κατοπινά θα τους ζορίσει σε ότι αφορά στην περαιτέρω σχέση τους. Υπό την αιγίδα του κακού παιδιού της αμερικάνικης κομεντί Judd Apatow, το Wanderlust γρήγορα αποκαλύπτει στοιχεία της προβοκατόρικης συλλογιστικής του παραγωγού του, αυτό όμως δεν σημαίνει πως φτάνει και στα επίπεδα των καλύτερων στιγμών του παρελθόντος του. Ρηχό σεναριακά, δίχως αξιομνημόνευτα γκαγκς, ούτε με ευρηματική πλοκή το κωμωδιάκι του David Wain, πανεύκολα εξελίσσεται σε προβλέψιμο, από την στιγμή που οι κεντρικοί χαρακτήρες μαζεύουν βαλίτσες και ρίχνουν μαύρη πέτρα στο Μεγάλο Μήλο.
Για πες: Και πιθανόν η overall αξία του να ήταν και μικρότερη αν το ανσάμπλ των συμμετεχόντων ερμηνευτών δεν έβγαζε τόσο θετική αύρα σε κάθε πλάνο. Ο Rudd είναι αξιόλογος κωμικός, του λείπει όμως η επιτυχία εκείνη, που θα τον τοποθετήσει στο πάνω πάνω ράφι των επιλογών. Η Aniston, μετά από καιρό μακριά από ένα άνοστο rom com, δεν είναι αδιάφορη, άσε που το πέταγμα του t-shirt - έστω και censored από το μωσαϊκό πιξελάκι εξάπτει την αρσενική φαντασία. Οι δυο τους με την βοήθεια μιας κεφάτης παρέας, που ηγείται ο MASHικής συμπεριφοράς Alan Alda, βοηθούν σημαντικά την επίπεδη ίντριγκα να αναπτυχθεί. Το ζήτημα είναι πως το Wanderlust από την μεριά του, δεν βοηθά τον ζορισμένο άνθρωπο της πόλης, να σκεφτεί, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, την ζωή του μακρυά από το μολυσμένο κλεινόν άστυ.
Στις δικές μας αίθουσες? Ποτέ! Κατευθείαν στο βίντεο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική