Πιράνχα 3DD
του John Gulager. Με τους Danielle Panabaker, Matt Bush, Katrina Bowden, Christopher Lloyd, Gary Busey, David Hasselhoff, Ving Rhames
Πιράνας ο Τσουτσουνοφάγος
του gaRis (@takisgaris)
Όταν ελεεινολογούσα το campy trash underwater Shark Night 3D, είχα δώσει ένα πλαγιαστικό χτύπημα στην πλάτη στο ανατρεπτικά, εκτροχιαστικά αιμοβόρο trip του Piranha 3D, δια χειρός του έκτοτε υποσχόμενου Alexandre Aja. Η φόρμουλα της επιτυχίας ήταν απλή και ευθύβολη: Ανελέητη πιρανοσφαγή, με αδόκητα lol gags προσπερνώντας επιδεικτικά τα όρια της ανθρωποφαγικής ασέβειας, δίχως στιγμή παίρνοντας οτιδήποτε τοις μετρητοίς. Ατού όταν έχεις καστάρει την (DD) Elisabeth Shue και τον εξασφανισμένο Richard Dreyfuss. Στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό υβρίδιο η βασική αρχή είναι μία: Απενοχοποιημένο fun χωρίς σοβαροφανή στόχο αιτιολόγησης σεναρίου που έχει εκ προοιμίου τσακωθεί με τη λογική. Θυμηθείτε τι ωραία το διέπραξε ο πάλαι ποτέ Joe Dante στα 1978 σε σενάριο του νεαρού τότε πρίγκηπα του αμερικάνικου off stream John Sayles με το ακόμη κυρίαρχο στο είδος Piranha.
Ήταν τα χρόνια που ο κόσμος είχε πάθει το νταχτιριντί του με το Jaws (1975) του Πάπα –Spielberg και τούπαιρνε κάνα ημίωρο να βουτήξει το μπανιερό του στη θάλασσα, η οποία ήταν δεδομένο πως ήταν τίγκα στο σκυλόψαρο και κάθε είδους καρχαριοειδές. Πίσω στο Piranha, δε θα ξεχάσω την πρώτη θέαση στο καλοκαιρινό σινέ – Λεβάντα. Το ρίγος διαδεχόταν την αηδία καθώς το μήνυμα ήταν εύληπτο σε κάθε πλάνο: Το προγαμιαίο σεξ μεταξύ ανηλίκων τιμωρείται δια καταβροχθισμού. Η γυναίκα - και μάλιστα ημίγυμνη - στη θάλασσα είναι δύο από τα τρία κακά του αποφθέγματος, ενώ το τρίτο (πυρ) βρίσκεται στην παραλία (βλ. μπάρμπεκιου) όπου τα πιράνας θα καταφθάσουν πετώντας (δες το νο 2 μια πενταετία κατόπι για να δεις πόσα πιράνας βάζει ο σάκος) για να τιμωρήσουν τα ατίθασα νιάτα.
Το sequel του remake εδώ είναι DD, που σημαίνει ότι υποστηρίζει σθεναρά τον Βύζαντα Μεγάρων και το αγαπημένο του ποτό είναι το αγελαδινό γάλα. Η δράση συνεχίζεται στη λίμνη Βικτώρια του επαρχιώτικου νότου με μια κομβική παραλλαγή: Τα αυγά των αχόρταγων διαβολόψαρων φωλιάζουν παντού – από τους υδροσωλήνες που τροφοδοτούν ένα water park με strippers ως τα φιλόξενα αιδοία (sic) των άτακτων παρθένων που κυκλοφορούν με τα μπικινάκια τους εκεί τριγύρω. Υπάρχει μια τέτοια επική σκηνή, τόσο αμετροεπώς δοσμένη, όπου το πιράνα τρώει το πουλί του επίδοξου νεαρού επιβήτορα από τα…μέσα, κατά τη διάρκεια της συνουσίας (ίδρωσα για να το εκφράσω κόσμια όλο αυτό). Όπως και μια άλλη που το πιράνα ίπταται ωσότου προσγειωθεί ανάμεσα στα κωλομάγουλα ενός βρωμόχοντρου επιστάτη της κεντρικής πισίνας ο οποίος θα πάρει στο τέλος εκδίκηση για την οδυνηρή του διακόρευση από το μιαρό αυτό είδος της «όλα καλώς Εποίησεν» Δημιουργίας.
Για πες: Μάνες τρώγονται μέχρι ψαροκόκαλου ενώ παιδάκια γίνονται ακέφαλα μπροστά στους γονιούς χωρίς έλεος και κάπου εκεί το αστείο τελειώνει, ώσπου ξαφνικά εμφανίζεται ο Baywatch – David Hasselhoff και το camp επανέρχεται μεγαλειώδες στο θρόνο του. Αυτός ο αειθαλής μεθύστακας ερωτύλος συνοψίζει το γεροξούρικο υπερσεξουαλικό κλείσιμο του ματιού της υπόθεσης, υποδυόμενος άκοπα και ανυπόκριτα εντέλει τον τηλεοπτικό εαυτό του. Μακάρι οι κομμένες σκηνές του στο τέλος, να είχαν ενταχθεί στον κύριο κορμό του έτσι κι αλλιώς αχταρμά Πιράνα 3DD. Ένα λάθος του τρελοεπιστήμονα Christopher Lloyd ανοίγει τις δεξαμενές για ένα ακόμη sequel με ιπτάμενα ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέλη και βυζάκια έξω, ελπίζω χωρίς τον ανυπόφορα προβλέψιμο John Gulager (Feast, Project Greenlight) πίσω από τις κάμερες. Σημειωτέον ότι πρόκειται για παραγωγή της διαβόητης The Weinstein Company που την έχω ικανή ως και να το σπρώξει μέχρι τα επόμενα Oscars. Τρέμετε Lincoln και The Master!
Το sequel του remake εδώ είναι DD, που σημαίνει ότι υποστηρίζει σθεναρά τον Βύζαντα Μεγάρων και το αγαπημένο του ποτό είναι το αγελαδινό γάλα. Η δράση συνεχίζεται στη λίμνη Βικτώρια του επαρχιώτικου νότου με μια κομβική παραλλαγή: Τα αυγά των αχόρταγων διαβολόψαρων φωλιάζουν παντού – από τους υδροσωλήνες που τροφοδοτούν ένα water park με strippers ως τα φιλόξενα αιδοία (sic) των άτακτων παρθένων που κυκλοφορούν με τα μπικινάκια τους εκεί τριγύρω. Υπάρχει μια τέτοια επική σκηνή, τόσο αμετροεπώς δοσμένη, όπου το πιράνα τρώει το πουλί του επίδοξου νεαρού επιβήτορα από τα…μέσα, κατά τη διάρκεια της συνουσίας (ίδρωσα για να το εκφράσω κόσμια όλο αυτό). Όπως και μια άλλη που το πιράνα ίπταται ωσότου προσγειωθεί ανάμεσα στα κωλομάγουλα ενός βρωμόχοντρου επιστάτη της κεντρικής πισίνας ο οποίος θα πάρει στο τέλος εκδίκηση για την οδυνηρή του διακόρευση από το μιαρό αυτό είδος της «όλα καλώς Εποίησεν» Δημιουργίας.
Για πες: Μάνες τρώγονται μέχρι ψαροκόκαλου ενώ παιδάκια γίνονται ακέφαλα μπροστά στους γονιούς χωρίς έλεος και κάπου εκεί το αστείο τελειώνει, ώσπου ξαφνικά εμφανίζεται ο Baywatch – David Hasselhoff και το camp επανέρχεται μεγαλειώδες στο θρόνο του. Αυτός ο αειθαλής μεθύστακας ερωτύλος συνοψίζει το γεροξούρικο υπερσεξουαλικό κλείσιμο του ματιού της υπόθεσης, υποδυόμενος άκοπα και ανυπόκριτα εντέλει τον τηλεοπτικό εαυτό του. Μακάρι οι κομμένες σκηνές του στο τέλος, να είχαν ενταχθεί στον κύριο κορμό του έτσι κι αλλιώς αχταρμά Πιράνα 3DD. Ένα λάθος του τρελοεπιστήμονα Christopher Lloyd ανοίγει τις δεξαμενές για ένα ακόμη sequel με ιπτάμενα ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέλη και βυζάκια έξω, ελπίζω χωρίς τον ανυπόφορα προβλέψιμο John Gulager (Feast, Project Greenlight) πίσω από τις κάμερες. Σημειωτέον ότι πρόκειται για παραγωγή της διαβόητης The Weinstein Company που την έχω ικανή ως και να το σπρώξει μέχρι τα επόμενα Oscars. Τρέμετε Lincoln και The Master!
Στις δικές μας αίθουσες, στις 21 Ιουνίου 2012 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική