Ο Έρωτας Κρατάει 3 Χρόνια
του Frédéric Beigbeder. Με τους Gaspard Proust, Louise Bourgoin, Joey Starr, Jonathan Lambert, Frédérique Bel, Valérie Lemercier
It's A Litte Bit Funny...
του zerVo
Πόσο τελικά διαρκεί αυτό το ρημάδι το φτερούγισμα στην καρδιά, το πρωινό ξύπνημα με φωνούλες αηδονιών στα αυτιά και το χάσιμο στο στήθος, στην σκέψη απλά και μόνο του παραδεισένιου έτερου ημίσεως? Λάθος προσέγγιση. Τι κι αν κρατήσει μια μέρα, δυο βδομάδες ή πέντε χρόνια, είναι κανόνας πως ότι αρχίζει ωραίο, κάποια ύστερη στιγμή θα τελειώσει με πόνο. Ο Γάλλος επί της παρούσης ορίζει αυτό το εύρος της ευτυχίας στην τριετία, αν και με το φινάλε του, δίνει μαι εντελώς διαφορετική εξωγενή διάσταση στο όλο ζήτημα, επισφραγίζοντας το γεγονός πως δεδομένα στο πάθος θα υπάρξει τέλος! Ε, δεν νομίζει να υπάρχει και κανείς που να αμφιβάλει στην άποψη του...
Ο γάμος του μονίμως ευδιάθετου Μαρκ με την όμορφη Αν, παρότι ξεκίνησε με τις πιο κατάλληλες προϋποθέσεις, μόλις σαράντα φεγγάρια μετά την τελετή του, πήρε την άγουσα για το δικαστήριο, καταλήγοντας σε μια τραγωδία, που έχει ρίξει τον νεαρό διανοούμενο σε κατάθλιψη. Κάπου ανάμεσα στην άσωτη ζωή, τα ξενύχτια, το άφθονο ποτό και τις απόπειρες αυτοκτονίες, ο Μαρκ θα συγγράψει ένα εγχειρίδιο λειτουργίας του έρωτα, που χρονικά η διάρκεια του δεν δύναται να ξεπεράσει την τριετία, μια ευμετάβλητη άποψη που θα αλλάξει άρδην, μόλις γνωρίσει την παραδεισένια Αλίς, την σύζυγο του εξαδέλφου του, στην κηδεία της γιαγιάς του. Μια γνωριμία από την οποία σύντομα θα προκύψει ειδύλλιο, αφού η καλλονή θα εγκαταλείψει τον νερόβραστο σύζυγό της, για τα μάτια του μέχρι τα χθες μελαγχολικού μορφονιού.
Η παγίδα όμως σιγοβράζει, ενόσω τα πιτσουνάκια γεύονται τον έρωτα τους, αφού το δοκίμιο περί της γοργής καύσης των συναισθημάτων, όχι απλά θα πάρει έκδοση, μα θα αναδειχθεί και σε μπεστ σέλλερ. Ακόμη κι αν ο φουκαράς Παριζιάνος κρυφτεί πίσω από το παραβάν του ψευδωνύμου, όμως, η ταυτότητα του θα αποκαλυφτεί στα μάτια της αγαπημένης του, οπότε, this is the END! Κλασσικού ρυθμού, πιπεράτη και δίχως το παραμικρό ταμπού, είναι η ιστορία που αφηγείται ο πρωτάρης πίσω από την κάμερα - και ηθοποιός - Frederic Beigbeder, που ουσιαστικά στηρίζεται στην λογική και δίχως πολλές απαιτήσεις αποδείξεων άποψη, περί του άκρατου φευγιού της έξαψης, μόλις η πληγή από το βέλος του φτερωτού Θεού γιάνει. Πάμε γι άλλα είναι η λύση? Οι Φραντσέζοι, προοδευτικοί από γεννησιμιού τους δεν θέλουν και πολύ για να την ακολουθήσουν. Οι πιο πουριτανικών αντιλήψεων θεατές, καλό θα είναι να αποφύγουν την παρακολούθηση του L'Amour Dure Trois Ans, αφού το πιθανότερο είναι να το βρουν, από ακραίο έως και...σατανικό.
Για πες: Αυτή η κλωνοποίηση της Bardot πάντως στα όμορφα μάτια της Louise Bourgoin είναι από μόνη της αιτία για να ακολουθήσει κανείς την πορεία των όμορφα σχεδιασμένων πλάνων της κομεντί. Αιθέρια, λαμπερή, σέξι κι αεράτη, η τριαντάχρονη Barbie, πολύ πιο άνετη χωρίς τους κορσέδες της Adele Blanc Sec και μακριά από την παιδιάστικη αφέλεια του Fille De Monaco, κερδίζει μπάι το αντρικό χειροκρότημα και τον ψιλοφθόνο των θηλυκών της πλατείας. Από την άλλη μεριά ο μυτόγκας Gaspard Proust, μοιάζει αξιοπρεπής επιλογή για να υποδυθεί τον αρούκατο, άγαρμπο κι αδέξιο ερωτοχτυπημένο, φανατικό ακροατή του Michel Legrand και της Νάνα Μούσχουρη, που ακόμη κι η τύχη του γυρνά την πλάτη. Ένα δροσερό ντουετάκι, που το χαλαρότατο ρομαντζάκι του προξένησε το ενδιαφέρον ενός περίπου εκατομμυρίου θεατών στην πατρίδα του και που για τους θερινούς σινεμάδες, όπου προορίζεται μοιάζει μια ομορφούλα και απροβλημάτιστη επιλογή.
Η παγίδα όμως σιγοβράζει, ενόσω τα πιτσουνάκια γεύονται τον έρωτα τους, αφού το δοκίμιο περί της γοργής καύσης των συναισθημάτων, όχι απλά θα πάρει έκδοση, μα θα αναδειχθεί και σε μπεστ σέλλερ. Ακόμη κι αν ο φουκαράς Παριζιάνος κρυφτεί πίσω από το παραβάν του ψευδωνύμου, όμως, η ταυτότητα του θα αποκαλυφτεί στα μάτια της αγαπημένης του, οπότε, this is the END! Κλασσικού ρυθμού, πιπεράτη και δίχως το παραμικρό ταμπού, είναι η ιστορία που αφηγείται ο πρωτάρης πίσω από την κάμερα - και ηθοποιός - Frederic Beigbeder, που ουσιαστικά στηρίζεται στην λογική και δίχως πολλές απαιτήσεις αποδείξεων άποψη, περί του άκρατου φευγιού της έξαψης, μόλις η πληγή από το βέλος του φτερωτού Θεού γιάνει. Πάμε γι άλλα είναι η λύση? Οι Φραντσέζοι, προοδευτικοί από γεννησιμιού τους δεν θέλουν και πολύ για να την ακολουθήσουν. Οι πιο πουριτανικών αντιλήψεων θεατές, καλό θα είναι να αποφύγουν την παρακολούθηση του L'Amour Dure Trois Ans, αφού το πιθανότερο είναι να το βρουν, από ακραίο έως και...σατανικό.
Για πες: Αυτή η κλωνοποίηση της Bardot πάντως στα όμορφα μάτια της Louise Bourgoin είναι από μόνη της αιτία για να ακολουθήσει κανείς την πορεία των όμορφα σχεδιασμένων πλάνων της κομεντί. Αιθέρια, λαμπερή, σέξι κι αεράτη, η τριαντάχρονη Barbie, πολύ πιο άνετη χωρίς τους κορσέδες της Adele Blanc Sec και μακριά από την παιδιάστικη αφέλεια του Fille De Monaco, κερδίζει μπάι το αντρικό χειροκρότημα και τον ψιλοφθόνο των θηλυκών της πλατείας. Από την άλλη μεριά ο μυτόγκας Gaspard Proust, μοιάζει αξιοπρεπής επιλογή για να υποδυθεί τον αρούκατο, άγαρμπο κι αδέξιο ερωτοχτυπημένο, φανατικό ακροατή του Michel Legrand και της Νάνα Μούσχουρη, που ακόμη κι η τύχη του γυρνά την πλάτη. Ένα δροσερό ντουετάκι, που το χαλαρότατο ρομαντζάκι του προξένησε το ενδιαφέρον ενός περίπου εκατομμυρίου θεατών στην πατρίδα του και που για τους θερινούς σινεμάδες, όπου προορίζεται μοιάζει μια ομορφούλα και απροβλημάτιστη επιλογή.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2012 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική