Movies Ltd

των Jay Duplass, Mark Duplass. Με τους Jason Segel, Ed Helms, Susan Sarandon, Judy Greer, Rae Dawn Chong

«Και Κοίτα Τα Σημάδια» (Μάκης Χριστοδουλόπουλος)

του gaRis (@takisgaris)

Αν οι Coens είναι οι μάστορες της φιλοσοφημένης τραγικής γελοιότητας και οι Wachowskis οι εικονοκλάστες του camp μεγαλείου, τότε σίγουρα οι Jay και Marc Duplass εκπροσωπούν επάξια την ελαφρώς παράδοξη αντινομία των οικογενειακών σχέσεων, δοσμένη με καίριο, ευθύβολο, αληθινό τρόπο, στα μη ορατά όρια μεταξύ μελαγχολίας και κωμωδίας καθημερινών καταστάσεων. Η πρώτη κατ’ ουσίαν στουντιακή τους δημιουργία ήταν το Cyrus (όπου βρίσκεται η μάλλον καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας του Jonah Hill στον ομώνυμο ρόλο), μια χαμηλόφωνη ιστορία ανταγωνισμού μεταξύ μοναχογιού (Hill) χωρισμένης μητέρας (Marisa Tomei, αδυναμία μου) και επίδοξου πατριού (ο John C. Reilly στο στοιχείο του) η οποία αποτελεί μια καλλιγραφία χαρακτήρων που συγκαταλέγονται στις άχαστες του quirky comedy είδους.

Χωρίς να ξεμακραίνουν οριστικά από τις Sundance καταβολές τους, οι Duplasses, λίγο πριν ξαναχτυπήσουν φλέβα εντός φετινού Ιουλίου στον γνώριμο χώρο της οικογενειακής δυσλειτουργίας με το the-Do-Deca-Pentathlon, κωμωδία αδερφικού κρυφού ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια family reunion, καταθέτουν το Jeff, Who Lives at Home, η βασική ιδέα του οποίου (ποιος θα το πίστευε) έγκειται στην mantra «όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο» του M.N.Shyamalan’s Signs. Ο 30χρονος εργένης και λάτρης του «χόρτου» Jeff (Jason Segel, The Muppets), ζει μαζί με την χήρα μητέρα του (η πάντα κλασάτη γόησσα Susan Sarandon), τελματωμένος στην ιδέα πως ο μόνος τρόπος να λυτρωθεί από την ατέρμονη ανία της ράθυμης ρουτίνας του είναι κάποια απροσδόκητα σημάδια που θα του δείξουν το δρόμο της αυτοπραγμάτωσής του. Το πρωινό των γενεθλίων της μητέρας του, ξεκινώντας να βρει κόλλα για να κολλήσει ένα σπασμένο έπιπλο, έχοντας στο μυαλό του το όνομα «Κevin», θα μπλεχτεί στο δρόμο του κλασικού εαυτούλη σταρχιδιστή μεγαλύτερου αδερφού του (Ed Helms, The Hangover) λίγο πριν πιάσουν από κοινού επ’αυτοφόρω την άπιστη νύφη του (Judy Greer, The Descendants), καθώς η μητέρα τους, σε ένα μάλλον αχρείαστο subplot, πολιορκείται μέσω instant messenger στο γραφείο από έναν «κρυφό θαυμαστή».

Η περσόνα του Jeff αποδίδεται με αξιοσημείωτη επάρκεια από τον Segel που είχε παρομοίως διαπρέψει στο Knocked Up, ενώ ο Helms παίζει ελαφρώς κόντρα στον αγαθιάρη τύπο που μας έχει συνηθίσει στα The Hangover(s). Η ένσταση που μεγαλώνει καθώς ξετυλίγεται η ταινία, έγκειται στους τεμπέλικους ρυθμούς της, οι οποίοι στο τέλος δυσεξήγητα σπιντάρουν με μορφή μαγικού ρεαλισμού ώστε να δέσουν την βασική ιδέα της κισμέτ θεώρησης του αλήτη του Κοέλιο, με τις εντελώς μπανάλ ζωές των χαρακτήρων. Εννοείται ότι η ταινία απευθύνεται σε ένα εξειδικευμένο, φεστιβαλικού γούστου κοινό, ενδεδειγμένα 30+ που έλκεται από το διαλογικό σινεμά του σεμνυνόμενου κωμικού στοιχείου, το οποίο ντύνει προσωπικά αδιέξοδα και οικογενειακές αυταπάτες.

Για πες: Μικρό κόστος παραγωγής, ακόμη μικρότερες εισπράξεις στην περιορισμένης εμβέλειας πρώτη του προβολή, το Jeff, Who Lives At Home φορά την καρδιά στο μανίκι του, μακριά από τις σχολές των Judd Apatow – Todd Philips οι οποίες διασταυρώνονται εδώ δια του πρωταγωνιστικού ντουέτου. Τι κι αν υπάρχουν δυο-τρεις στιγμές όπου μπορεί κανείς να διαπιστώσει ομοιότητες με το Step Brothers (Ferrell –Reilly), οι Duplasses δείχνουν πως έχουν έρθει για να μείνουν στο δύσκολο κουρμπέτι της κωμικής ηθογραφίας, αναδεικνύοντας αυτές τις οδυνηρά γνώριμες πτυχές χαρμολύπης όλων μας, με μια τολμηρή, εύγλωττη, τρυφερά οικεία ματιά.

Στις δικές μας αίθουσες, ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί