Ημερολόγια του Τσέρνομπιλ
του Bradley Parker. Με τους Ingrid Bolsø Berdal, Olivia Taylor Dudley, Devin Kelley, Jesse McCartney, Nathan Phillips
Chornobylska Katastrofa mutates into Parasoviet Activity
του gaRis (@takisgaris)
H 26η Απριλίου 1986 ήταν μια σημαδιακή ημέρα για την ανθρωπότητα, καθώς η έκρηξη του αντιδραστήρα νο 4 στο ουκρανικό πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ και η πρωτοφανής (επιπέδου 7, αξεπέραστη ακόμη και από το καταστροφικό(τερο) τσουνάμι της Φουκουσίμα πέρυσι) εκτόξευση της ραδιενέργειας δεν βύθισαν μόνο την τοπική κοινωνία του Prypiat και την τότε σοβιετική οικονομία στον όλεθρο, αλλά ακόμη περισσότερο δειγμάτισαν στην παγκόσμια κοινωνία τον ανοίκειο τρόμο μιας πυρηνικής λαίλαπας. Δεν ξεχνώ ότι για τουλάχιστον ένα 2μηνο, ήμασταν όλοι παγωμένοι, υποψιασμένοι για την ποιότητα του γάλακτος, των ζαρζαβατικών, με τις υπεραγορές να ρημάζονται από τα πλήθη των καταναλωτών προς βοράν ξηράς τροφής και κουτιών *νουνού*. Η σοβιετική προπαγάνδα φρόντισε γρήγορα να καλύψει τις πληγές της, με θανάτους εξαιτίας του «ατυχήματος» να επισυμβαίνουν διακριβωμένα ακόμη και εντός της περασμένης δεκαετίας, χώρια τις τερατογεννέσεις (συγχώρησέ μου Κύριε αυτή την εμετική έκφραση) που υποθήκευσαν οριστικά το μέλλον των οικογενειών των πληγεισών περιοχών.
Δύο δεκαετίες και κάτι μετά (2009) ενσκήπτει το ραδιενεργό, found footage, paranormal genre από τον πρών προγραμματιστή software Oren Peli. Κλεψίτυπο (ομολογημένα) από το απόλυτο κινηματογραφικό τίποτα του Blair Witch Project, ασύλληπτα μαρκεταρισμένο ως ο υπέρτατα αληθινός τρόμος που δεν φαίνεται (σχεδόν) από πουθενά, οπότε…άσε τη φαντασία σου να οργιάσει, να βγάλει για τα 15 χιλιάρικα κόστος παραγωγής $100Μ σε εισπράξεις το Paranormal Activity, να φτάσει τα $600Μ στο σύνολο των ως τώρα τριών ταινιών (έρχεται τέταρτος αρμαγεδών εντός του ’12) και (εδώ σε θέλω κάβουρα) να αρχίσει μια ατέρμονη παραγωγή ραδιοϊσοτόπων σκετς,από paranormal στη Σελήνη (Apollo 18) μέχρι paranormal στο Τσερνόμπιλ. Ο δε τίτλος Chernobyl Diaries, είναι τόσο εξοργιστικά αποπροσανατολιστικός, που η δεύτερη λέξη με οδηγεί σε συνειρμούς τόσο βρωμερούς, όσο η κερδοσκοπική μηχανή προσποιητής βαρεμάρας του Peli και του βοηθού οπτικών εφέ που χρήζει εδώ σκηνοθέτη, Brad Parker σε μια εκπόρνευση του δράματος των ντόπιων αν και εδώ έρχονται δεύτεροι: Οι Ουκρανοί έχουν μετατρέψει σε μουσείο τον χώρο του ατυχήματος, οργανώνοντας τουράκια διψασμένων για τζάμπα ρεαλιστίκ τρόμο τουριστών, όπως ακριβώς οι παντελώς αδιάφοροι extreme tourists της ιστορίας μας.
Δύο αδέρφια με τις φιλενάδες τους τριγυρνούν στην ανατολική ευρώπη και λίγο πριν τη Μόσχα, καθοδηγούμενοι από έναν ουκρανό ξεναγό, το σκάνε για μονοήμερη στην απαγορευμένη ζώνη της Prypiat. H κάμερα στο γνωστό faux documentary ταρακουνημένο στυλ και το μοντάζ στους διαλόγους ασημαντότητας απόν. Έρημη πόλη φάντασμα και…νάσου μια αρκούδα στην εγκατελλημένη πολυκατοικία! Απέξω μια αγέλη σαρκοβόρων σκυλιών στρώνει στο κηνύγι την επίδοξη ανθρώπινη λεία της των τριών ζευγαριών (προσθέστε άλλο ένα ζεύγος σακιδιοφόρων για να υπάρχει μπούγιο στο body count). To βανάκι μεταφοράς δεν παίρνει μπρος, ο ξεναγός εξαφανίζεται, η νύχτα πέφτει κι από δω και μπρος ξεκινά το ρεσιτάλ στριγγλιών, βαριοανασεμιών, ηλιθίων επιλογών αυτοδιάσωσης και θεοσκότεινων πλάνων με ευθείες paranormal αναφορές στο franchise για να μην ξεχνιόμαστε προφανώς.
Για πες: Η θεματολογία από μόνη της, τόσο επιτυχημένα εξυπηρετημένη από τα Hostel, The Mist, The Hills Have Eyes, 28 Days Later για να γίνει μια εκ του προχείρου απαρίθμηση, πάει στην κυριολεξία περίπατο, στα δάση τα άγρια βουνά, εξοντώνοντας τον καλοπροαίρετο fan που περιμένει μια καταπόσιμη κατάληξη αυτού του αφοβιστικού, ενοχλητικού βουητού και αντί αυτού ο συν-σεναριογράφος Peli του πετά μια πατσαβούρα για τέλος, απορριπτέα ακόμη και από τα πρωτόλεια τρομο-φιλμάκια της Hammer προ 40ετίας. Αδιάφορα εκνευριστικές ερμηνείες, μηχανικά ανεύμπνευστη πλοκή και κακή φωτογραφία για την επικάλυψη των φτηνών οπτικών εφέ συμπληρώνουν την *μαγική εικόνα* μιας ακόμη αρπαχτής. Ως πότε κε Peli; Αν υπήρχε τρόπος να συμβάλω με έναν οβολό ώστε να τεθείτε σε ατιμωτική σύνταξη, να είστε σίγουρος ότι θα το έπραττα με paranormal ευχαρίστηση.
Δύο αδέρφια με τις φιλενάδες τους τριγυρνούν στην ανατολική ευρώπη και λίγο πριν τη Μόσχα, καθοδηγούμενοι από έναν ουκρανό ξεναγό, το σκάνε για μονοήμερη στην απαγορευμένη ζώνη της Prypiat. H κάμερα στο γνωστό faux documentary ταρακουνημένο στυλ και το μοντάζ στους διαλόγους ασημαντότητας απόν. Έρημη πόλη φάντασμα και…νάσου μια αρκούδα στην εγκατελλημένη πολυκατοικία! Απέξω μια αγέλη σαρκοβόρων σκυλιών στρώνει στο κηνύγι την επίδοξη ανθρώπινη λεία της των τριών ζευγαριών (προσθέστε άλλο ένα ζεύγος σακιδιοφόρων για να υπάρχει μπούγιο στο body count). To βανάκι μεταφοράς δεν παίρνει μπρος, ο ξεναγός εξαφανίζεται, η νύχτα πέφτει κι από δω και μπρος ξεκινά το ρεσιτάλ στριγγλιών, βαριοανασεμιών, ηλιθίων επιλογών αυτοδιάσωσης και θεοσκότεινων πλάνων με ευθείες paranormal αναφορές στο franchise για να μην ξεχνιόμαστε προφανώς.
Για πες: Η θεματολογία από μόνη της, τόσο επιτυχημένα εξυπηρετημένη από τα Hostel, The Mist, The Hills Have Eyes, 28 Days Later για να γίνει μια εκ του προχείρου απαρίθμηση, πάει στην κυριολεξία περίπατο, στα δάση τα άγρια βουνά, εξοντώνοντας τον καλοπροαίρετο fan που περιμένει μια καταπόσιμη κατάληξη αυτού του αφοβιστικού, ενοχλητικού βουητού και αντί αυτού ο συν-σεναριογράφος Peli του πετά μια πατσαβούρα για τέλος, απορριπτέα ακόμη και από τα πρωτόλεια τρομο-φιλμάκια της Hammer προ 40ετίας. Αδιάφορα εκνευριστικές ερμηνείες, μηχανικά ανεύμπνευστη πλοκή και κακή φωτογραφία για την επικάλυψη των φτηνών οπτικών εφέ συμπληρώνουν την *μαγική εικόνα* μιας ακόμη αρπαχτής. Ως πότε κε Peli; Αν υπήρχε τρόπος να συμβάλω με έναν οβολό ώστε να τεθείτε σε ατιμωτική σύνταξη, να είστε σίγουρος ότι θα το έπραττα με paranormal ευχαρίστηση.
Στις δικές μας αίθουσες, ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική