Brave
των Mark Andrews, Brenda Chapman. Με τις φωνές των Kelly Macdonald, Billy Connolly, Emma Thompson, Julie Walters, Robbie Coltrane, Kevin McKidd
Το Αγοροκόριτσο και η μάνα της η Αρκούδα
του gaRis (@takisgaris)
Προληπτικός δεν είμαι αλλά το 13ο φιλμ της θρυλικής Pixar, δεύτερο στη σειρά μετά το μετριότατο Cars 2, σαφές δείγμα του πόσο θετικά επέδρασε η συνένωση με τη μαμά πλέον Disney το 2010, μόνο γουρλίδικο δεν είναι. Πρόκειται για το animated που χρίστηκε πρόωρα φαβορί για τα φετινά Oscars, ειδικότερα μετά την προβολή του πρώτου ημιώρου στο τελευταίο ετήσιο φεστιβάλ animation του Vegas, όπου ο πολύς John Lasseter έκανε την πρώτη του παρουσίαση. Για τους γνωρίζοντες, το τελικό προϊόν εμφανίζεται ως πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Mark Andrews, στην πραγματικότητα όμως αυτός ανέλαβε μετά την αποχώρηση της Brenda Chapman (συν-σκηνοθέτις του μετρίου Prince of Egypt), γεγονός που φαίνεται μετά την εμφάνιση του plot twist, λίγο πριν τα μισά της ιστορίας.
Τα δεδομένα πάντως είχαν εξαρχής σχεδιαστεί για να κάνουν πραγματικότητα τη θριαμβευτική επιστροφή της Pixar στα δυσθεώρητα ύψη των Up, Ratatouille, Toy Story, Finding Nemo και Wall-E: Αγοροκόριτσο - πριγκήπισσα με πάθος την τοξοβολία…check. Σε μια χρονιά που οι ηρωίδες δίνουν και παίρνουν την εκδίκησή τους στα blockbusters από Hunger Games μέχρι Mirror, Mirror και Snow White And The Huntsman ως τον Prometheus, η κοκκινομάλλα Merida (Kelly Mc Donald) είναι μια κοπέλα που μεγαλώνει βασιλικά από τους Σκωτσέζους - Χαϊλάντερς γονείς της King Fergus (Billy Connolly) και Queen Elinor (Emma Thompson), προορισμένη να παντρευτεί τον γιο ενός από τους τέσσερις μεγαλύτερους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι είναι φυσικά πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον από εμφάνιση ως IQ.
Η tomboy πριγκιπέσα θα τους νικήσει όλους στον αγώνα τοξοβολίας, που γίνεται με έπαθλο τα γαμήλια δεσμά της και είναι ακριβώς εκεί που επέρχεται το καθοριστικό ρήγμα με τη βασιλομήτορα. Τι πιο φυσικό λοιπόν, η αφελής κατά τα λοιπά Γενναία (δεύτερο check o τίτλος της ταινίας καθώς και το υπέροχο σκωτικό τοπίο που παραπέμπει ανενδοίαστα στο επικό Braveheart), το σκάει στο δάσος όπου μια γριά μάγισσα (Julie Walters) της φτιάχνει το magic cake, όπου μεταμορφώνει τη μαμά -κατσάδα σε μια μεγαλοπρεπή αρκούδα, ωσάν δαύτη που έφαγε το πόδι του φασαριόζου πατέρα της όταν ήταν μικρή. Εκεί λοιπόν που τα χνώτα μάνας και κόρης δεν ταίριαζαν, τώρα θα βρωμίσουν κιόλας (από την πείνα) καθότι η Elinor πρέπει να μάθει αρκουδίσιους τρόπους τροφής και συμπεριφοράς ώστε να βρει τρόπο μαζί με τη σαστισμένη Merida να λύσει τα μάγια, εντός διορίας δύο ημερών και να ξεφύγει ταυτόχρονα από τα βέλη του άνδρα της Fergus, ο οποίος τη βλέπει σαν μια ακόμη μισητή αρκούδα!
Ιδού λοιπόν η πρωτοτυπία του εγχειρήματος, να στρίψει στα ψυχαναλυτικά μονοπάτια της δύσκολης διαχρονικά σχέσης μάνας - κόρης, αφήνοντας στην απέξω πρίγκιπες του παραμυθιού και επικές μάχες με εχθρικούς στρατούς. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, ο κακός της υπόθεσης είναι η ίδια η Merida, καθώς τιμώρησε με τον χειρότερο τρόπο μια μητέρα, που δεν πείθει για ότι μοχθηρότερο έχει περπατήσει επί γης (ας ρωτήσει αν θέλει και τη Χιονάτη να της πει δυο φωνήεντα επ’αυτού). Είναι με λύπη το ότι οφείλουμε να αποδεχθούμε πως το Brave είναι η λιγότερο καλογραμμένη ιστορία της Pixar, αποτυχημένη ως πρώτη προσπάθεια να χτιστεί ο μύθος γύρω από γυναικείο χαρακτήρα, θύμα ενδεχομένως των υψηλών προσδοκιών που το ένδοξο παρελθόν του studio έχει δημιουργήσει ως προς τις παραγωγές του.
Για πες: Φαίνεται ότι πλέον ούτε το πολύ καλό σχέδιο αρκεί (με εξαίρεση τα αντιπαθητικά τρίδυμα αδελφάκια της Merida) ούτε οι προθέσεις διαφοροποίησης από τον Disneyκό κόσμο του γενναίου πρίγκηπα που σώζει την ξανθιά βασιλοπούλα από τον κακό δράκο, φτάνουν για να αλλάξουν την τελική κατάταξη του Brave: Δύο κλάσεις κατώτερο από το παρόμοιας θεματολογίας και αισθητικής How to Train Your Dragon (της αντιπάλου Dreamworks).
Η tomboy πριγκιπέσα θα τους νικήσει όλους στον αγώνα τοξοβολίας, που γίνεται με έπαθλο τα γαμήλια δεσμά της και είναι ακριβώς εκεί που επέρχεται το καθοριστικό ρήγμα με τη βασιλομήτορα. Τι πιο φυσικό λοιπόν, η αφελής κατά τα λοιπά Γενναία (δεύτερο check o τίτλος της ταινίας καθώς και το υπέροχο σκωτικό τοπίο που παραπέμπει ανενδοίαστα στο επικό Braveheart), το σκάει στο δάσος όπου μια γριά μάγισσα (Julie Walters) της φτιάχνει το magic cake, όπου μεταμορφώνει τη μαμά -κατσάδα σε μια μεγαλοπρεπή αρκούδα, ωσάν δαύτη που έφαγε το πόδι του φασαριόζου πατέρα της όταν ήταν μικρή. Εκεί λοιπόν που τα χνώτα μάνας και κόρης δεν ταίριαζαν, τώρα θα βρωμίσουν κιόλας (από την πείνα) καθότι η Elinor πρέπει να μάθει αρκουδίσιους τρόπους τροφής και συμπεριφοράς ώστε να βρει τρόπο μαζί με τη σαστισμένη Merida να λύσει τα μάγια, εντός διορίας δύο ημερών και να ξεφύγει ταυτόχρονα από τα βέλη του άνδρα της Fergus, ο οποίος τη βλέπει σαν μια ακόμη μισητή αρκούδα!
Ιδού λοιπόν η πρωτοτυπία του εγχειρήματος, να στρίψει στα ψυχαναλυτικά μονοπάτια της δύσκολης διαχρονικά σχέσης μάνας - κόρης, αφήνοντας στην απέξω πρίγκιπες του παραμυθιού και επικές μάχες με εχθρικούς στρατούς. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, ο κακός της υπόθεσης είναι η ίδια η Merida, καθώς τιμώρησε με τον χειρότερο τρόπο μια μητέρα, που δεν πείθει για ότι μοχθηρότερο έχει περπατήσει επί γης (ας ρωτήσει αν θέλει και τη Χιονάτη να της πει δυο φωνήεντα επ’αυτού). Είναι με λύπη το ότι οφείλουμε να αποδεχθούμε πως το Brave είναι η λιγότερο καλογραμμένη ιστορία της Pixar, αποτυχημένη ως πρώτη προσπάθεια να χτιστεί ο μύθος γύρω από γυναικείο χαρακτήρα, θύμα ενδεχομένως των υψηλών προσδοκιών που το ένδοξο παρελθόν του studio έχει δημιουργήσει ως προς τις παραγωγές του.
Για πες: Φαίνεται ότι πλέον ούτε το πολύ καλό σχέδιο αρκεί (με εξαίρεση τα αντιπαθητικά τρίδυμα αδελφάκια της Merida) ούτε οι προθέσεις διαφοροποίησης από τον Disneyκό κόσμο του γενναίου πρίγκηπα που σώζει την ξανθιά βασιλοπούλα από τον κακό δράκο, φτάνουν για να αλλάξουν την τελική κατάταξη του Brave: Δύο κλάσεις κατώτερο από το παρόμοιας θεματολογίας και αισθητικής How to Train Your Dragon (της αντιπάλου Dreamworks).
Στις δικές μας αίθουσες, στις 20 Σεπτεμβρίου 2012 από τη Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική