Στο λυκόφως μιας αυτοκρατορίας, μια ερωτική σχέση θα σοκάρει το έθνος! Εκ προοιμίου η περίπτωση της διασκευής ενός από τα πιο αγαπημένα κλασσικά μυθιστορήματα, από την στιγμή που έχει βάλει φαρδιά πλατιά πάνω του την ανεξίτηλη σφραγίδα της η Σουηδέζα Σφίγγα, σε τέτοιο βαθμό που μόνο στην σκέψη του, να το συνδέεις με την Θεϊκή της υπόσταση, υπέχει τεράστιου ρίσκου. Συνήθως κάθε ριμέικ του αξεπέραστου έργου του Τολστόη, κατόπιν αυτού του αξεπέραστης αισθητικής από το 1935, συμπεριλαμβανομένου κι εκείνου με την σπουδαία Vivien Leigh του '48, είχε λιγοστές φιλοδοξίες, που περιορίζονταν απλώς στις λιγοστές ίντσες της τηλεόρασης. Είναι δυνατόν μια ολοκαίνουργη εκδοχή του γραμμένου στα 1877 έρωτα ανάμεσα σε μια καλοπαντρεμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας της Τσαρικής Ρωσίας κι έναν γοητευτικό αξιωματικό του ιππικού, να προκαλέσει εφάμιλλα ρίγη συγκίνησης με εκείνα που μια φορά κι έναν καιρό σκόρπισε η Garbo? Θεωρητικά πάντοτε ναι. Στο πρακτικό κομμάτι της απεικόνισης της νέας Anna Karenina κολλάει το ζήτημα. Ή τουλάχιστον κολλούσε μέχρι να καταφτάσει το πρώτο ολοκληρωμένο τρέιλερ της βρετανικής παραγωγής, δια χειρός του πρώτου μάστορα στην αναπαράσταση εποχής Joe Wright, ειδικά όταν καλείται να διαχειριστεί το σενάριο ενός μετρ όπως ο Tom Stoppard. Οι λέξεις επικό, πολύχρωμο, ζωντανό, ενθουσιώδες είναι πολύ λίγες στο να εκφράσουν τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει η θέαση και μόνο ενός δίλεπτου προωθητικού κλιπ. Ελπίζω σε αυτές να μην προσθέσω και την φράση παραπλανητικό, από τα μέσα του Σεπτέμβρη και μετά. όταν η φιλόδοξη για ψηλά, πολύ ψηλά, διανομή της Focus Features το μοιράσει πρώτα στους ευρωπαϊκούς κινηματογράφους.
Και δύσκολα δεν μπορείς να τρέφεις θετικές ελπίδες όταν η μορφή της ερωτευμένης Ρωσίδας, φοριέται στο πρόσωπο της πιο καλλίγραφης στο πανί παγκόσμιας σταρ. Η Κnightley διαθέτει ή όχι ταλέντο, έχει αυτό το μοναδικό χάρισμα να ζωγραφίζει με τις εκφράσεις της την μεγάλη οθόνη. Στην τρίτη της συνεργασία με τον Wright, φιλοδοξεί να μετατρέψει την απλή οσκαρική υποψηφιότητα του Pride & Prejudice σε χρυσό αγαλματάκι τον ερχόμενο Φλεβάρη. Παραστάτες στην δύσκολη απόπειρα της, ο Jude Law, ως μελαγχολικός Καρένιν και ο Aaron Johnson, ως γητευτής Κόμης Βρόνσκι, ορίζουν ένα εντυπωσιακό τρίγωνο, που πάνω του μπορεί να κτιστεί η βάση μιας μεγάλης επιτυχίας. Ή μήπως ο βαρύς - και ξεπερασμένος, για να μην γελιόμαστε - τίτλος, παραείναι μακρυά από τα γούστα και τις απαιτήσεις του σύγχρονου θεατή?
Στις δικές μας αίθουσες? Το Φθινόπωρο του 2012
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική