Το Κοράκι
του James McTeigue. Με τους John Cusack, Luke Evans, Alice Eve, Brendan Gleeson
The Poe Code
του zerVo
Η ιδέα, δίχως άλλο, ευφυής. Οι τελευταίες ημέρες της ζωής μιας από τις πλέον χαρισματικές προσωπικότητες των αμερικάνικων γραμμάτων, ίσως εκείνης με την μεγαλύτερη φαντασία στον τρόπο σκέψης και διατύπωσης της πρωτότυπης αντίληψης, δοσμένες μέσα από ένα πρίσμα καθορισμένο από την γεμάτη συγκλονιστικές ανατροπές λογική της. Το ακόμη και σήμερα ανεξήγητο αντίο στον μάταιο τούτο κόσμο του Πόε, όπως διατυπώνεται από ένα σενάριο που μοιάζει κομμένο και ραμμένο από τον ίδιο, ντε φάκτο ιντριγκάρει την ματιά του γνώστη των έργων του σπουδαίου λογοτέχνη. Με έναν τέτοιο βατήρα εκτίναξης στην αφετηρία του φιλμικού πρότζεκτ, θα μπορούσε κάτι μα πάει στραβά? Δύσκολο, μα όχι και απίθανο, ειδικά από την στιγμή που το πρόσωπο που επελέγη στην σκηνοθετική καρέκλα, ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιήσει το V του. Vertigo? Variant? Ή μήπως Varemara?
Η όχι ιδιαίτερα φιλήσυχη κοινωνία της Βαλτιμόρης, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα, είναι συγκλονισμένη από την σωρεία παράξενων και νοσηρών φονικών που έχουν λάβει χώρα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εγκληματικές πράξεις που έχει κληθεί να διαλευκάνει, ο νεαρός αλλά και φιλόδοξος επιθεωρητής Φιλντς, εξέχων στέλεχος των τοπικών διωκτικών αρχών, ο οποίος με τα πρώτα στοιχεία που θα φτάσουν στα χέρια του, θα καταλήξει σε ένα φρικαλέο συμπέρασμα: Ο φονιάς ξεπατικώνει τις νοσηρές ενέργειες των δολοφόνων - πρωταγωνιστών στις γεμάτες σασπένς νουβέλες του περίφημου Έντγκαρ Άλλαν Πόε, του διακεκριμένου συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών, που δεν διάγει και την καλύτερη περίοδο της καριέρας του.
Κι αυτό γιατί η αρρωστημένη έφεση του στο πιοτό, έχει αποβάλλει από τον νου του την έμπνευση και τον έχει καταστήσει έναν περιφερόμενο παρία, έναν περίγελο των σκοτεινών καπηλειών, που ικετεύει έστω και για μισό πιντ φτηνής μπύρας. Μοναδικό πρόσωπο που ακόμη βλέπει στην θολή του ματιά, έναν άντρα ικανό να κτίσει στο πλάι του ένα ευτυχισμένο μέλλον, η πανέμορφη κόρη του πλούσιου Συνταγματάρχη Χάμιλτον, Έμιλυ, που δυστυχώς όσο η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη θα πέσει θύμα απαγωγής από τον παρανοϊκό σίριαλ κίλερ. Από αυτό το πόιντ και κατοπινά η παρουσία του μέθυσου - λογοτέχνη ανάμεσα στην ομάδα των ντετέκτιβ, δεν έχει απλώς συμβουλευτικό ρόλο, αλλά παίρνει την μορφή του προσωπικού στοιχήματος. Η αγαπημένη πρέπει να βρεθεί, πριν ο ψυχασθενής την διαμελίσει.
Και ω, του θαύματος! Αντί το φλικ στόρι εποχής, να απογειωθεί, όπως θα έπρεπε, τεντώνοντας τις αισθήσεις του διψασμένου για ένα εντέχνως κιτρινισμένο, προ αιώνων Se7en, κοινού, το φιλμ παίρνει μια απροσδόκητη τροπή, φροντίζοντας να διατηρήσει μια παραμυθένια - κυριολεκτικά - ισορροπία, προκειμένου να διασαφηνίσει τα αίτια του πρόωρου χαμού του λογοτέχνη. Οι συσχετισμοί των μυθιστορημάτων του Πόε με τα εγκλήματα, είναι το δυνατότερο ατού του σεναρίου, η απεικόνιση τους όμως, ούτε (έστω) τον δρόμο του ακραίου Saw σπλάτερ επιλέγει, ούτε εκείνον της εμπνευσμένης αναίμακτης οπτικά σκηνοθετικής προοπτικής. Δεύτερο σερί φάουλ - μετά τον αλλοπρόσαλλο, straight to DVD, Ninja Assassin - δηλαδή για τον δημιουργό του κορυφαίου μετά - μοντέρνου επαναστατικού μανιφέστου, James McTeigue, που καθώς φαίνεται η κληρονομιά της Vendetta του, έχει πέσει βαρύτατη στις πλάτες, δεν του δίνει περιθώρια για ανάσες κι έτσι επιλέγει την εύκολη ακαδημαϊκή λύση μέχρι την ολοκλήρωση του.
Για πες: Επειδή τον αγαπάω τον Αυστραλό όμως, επί δυο ώρες, αναζητούσα το κόλπο που στην ματιά μου θα έβγαζε από το συνεχές τούβλινο αδιέξοδο, το πλάνο του. Και πάντα τροχοπέδη στην δική μου ματαιοδοξία, έσκαγε η μορφή του Cusack, που εντάξει, αυτό το High Fidelity του έχει χαρίσει το πάσο διαρκείας αποφυγής δυσμενών σχολίων, εδώ όμως η ομοιότητα του, εξωτερικά και παικτικά με τον Cage είναι τόσο εμφανής, που δύσκολα δεν δυσανασχετείς. Ίσα ίσα που παίρνεις και την μοναδική τρομάρα που σου σερβίρει το The Raven, στο Ποεικής σύλληψης ενδεχόμενο, από τούδε και στο εξής να έχεις να κάνεις με δύο Nicolas, επί της οθόνης...
Κι αυτό γιατί η αρρωστημένη έφεση του στο πιοτό, έχει αποβάλλει από τον νου του την έμπνευση και τον έχει καταστήσει έναν περιφερόμενο παρία, έναν περίγελο των σκοτεινών καπηλειών, που ικετεύει έστω και για μισό πιντ φτηνής μπύρας. Μοναδικό πρόσωπο που ακόμη βλέπει στην θολή του ματιά, έναν άντρα ικανό να κτίσει στο πλάι του ένα ευτυχισμένο μέλλον, η πανέμορφη κόρη του πλούσιου Συνταγματάρχη Χάμιλτον, Έμιλυ, που δυστυχώς όσο η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη θα πέσει θύμα απαγωγής από τον παρανοϊκό σίριαλ κίλερ. Από αυτό το πόιντ και κατοπινά η παρουσία του μέθυσου - λογοτέχνη ανάμεσα στην ομάδα των ντετέκτιβ, δεν έχει απλώς συμβουλευτικό ρόλο, αλλά παίρνει την μορφή του προσωπικού στοιχήματος. Η αγαπημένη πρέπει να βρεθεί, πριν ο ψυχασθενής την διαμελίσει.
Και ω, του θαύματος! Αντί το φλικ στόρι εποχής, να απογειωθεί, όπως θα έπρεπε, τεντώνοντας τις αισθήσεις του διψασμένου για ένα εντέχνως κιτρινισμένο, προ αιώνων Se7en, κοινού, το φιλμ παίρνει μια απροσδόκητη τροπή, φροντίζοντας να διατηρήσει μια παραμυθένια - κυριολεκτικά - ισορροπία, προκειμένου να διασαφηνίσει τα αίτια του πρόωρου χαμού του λογοτέχνη. Οι συσχετισμοί των μυθιστορημάτων του Πόε με τα εγκλήματα, είναι το δυνατότερο ατού του σεναρίου, η απεικόνιση τους όμως, ούτε (έστω) τον δρόμο του ακραίου Saw σπλάτερ επιλέγει, ούτε εκείνον της εμπνευσμένης αναίμακτης οπτικά σκηνοθετικής προοπτικής. Δεύτερο σερί φάουλ - μετά τον αλλοπρόσαλλο, straight to DVD, Ninja Assassin - δηλαδή για τον δημιουργό του κορυφαίου μετά - μοντέρνου επαναστατικού μανιφέστου, James McTeigue, που καθώς φαίνεται η κληρονομιά της Vendetta του, έχει πέσει βαρύτατη στις πλάτες, δεν του δίνει περιθώρια για ανάσες κι έτσι επιλέγει την εύκολη ακαδημαϊκή λύση μέχρι την ολοκλήρωση του.
Για πες: Επειδή τον αγαπάω τον Αυστραλό όμως, επί δυο ώρες, αναζητούσα το κόλπο που στην ματιά μου θα έβγαζε από το συνεχές τούβλινο αδιέξοδο, το πλάνο του. Και πάντα τροχοπέδη στην δική μου ματαιοδοξία, έσκαγε η μορφή του Cusack, που εντάξει, αυτό το High Fidelity του έχει χαρίσει το πάσο διαρκείας αποφυγής δυσμενών σχολίων, εδώ όμως η ομοιότητα του, εξωτερικά και παικτικά με τον Cage είναι τόσο εμφανής, που δύσκολα δεν δυσανασχετείς. Ίσα ίσα που παίρνεις και την μοναδική τρομάρα που σου σερβίρει το The Raven, στο Ποεικής σύλληψης ενδεχόμενο, από τούδε και στο εξής να έχεις να κάνεις με δύο Nicolas, επί της οθόνης...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 31 Μαΐου 2012 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική