Το σκοτάδι κρύβεται μέσα της! Σε λίγο καιρό αν η κινηματογραφία συνεχίσει να ασχολείται στα σενάρια του με τα δαιμονισμένα (αθώα μέχρι πρότινος) παιδάκια, τότε αυτό το ειδικό θέμα του τρομαχτικού genre θα αποτελεί ένα ξεχωριστό αυτόνομο είδος. Που αν κρίνω πάντως από το γκελ που κάνει στα (νεανικά κυρίως) κοινά, τίποτε δεν πρέπει να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη που τα wannabe Exorcists εμφανίζονται ανά σεζόν με ρυθμούς πολυβόλου. Τέτοια περίπτωση αποτελεί και το The Possession, που φέρει την βαρύτατη υπογραφή του μετρ της ανατριχίλας Sam Raimi, ουσιαστικά όμως δεν εμφανίζει τίποτα ιδιαίτερες καινοτομίες στην αφήγηση του. Κοριτσάκι που μεγαλώνει σε φαμίλια εν διαστάσει γονιών, αγοράζει ως δώρο του μπαμπά, από πλανόδιο παζάρι, ένα μυστηριώδες ξύλινο κασελάκι, παιχνίδι που στο εξής θα έχει διαρκώς στο πλάι της. Εκείνο που δεν γνωρίζει είναι πως από την στιγμή που θα το ανοίξει, θα απελευθερώσει την κόλαση, που θα μετατρέψει την άσπιλη παιδούλα σε δαιμονισμένο κτήνος, που το μόνο που επιθυμεί είναι να σκορπά τον τρόμο και το Κακό. Φυσικά η ταινία του Δανέζου Ole Bornedal που μια φορά κι έναν καιρό είχε υπογράψει τόσο το ευρωπαϊκό πρωτότυπο του Nightwatch, όσο και του αμερικάνικου αδιάφορου ριμέικ με τον McGregor, υπόσχεται να κρατήσει τον θεατή της όσο το δυνατόν τσιτωμένο στο κάθισμα του και σε αυτό τον τομέα τουλάχιστον, το εμπνευσμένο προωθητικό κλιπ, λειτουργεί άψογα. Ελπίζω πως από τις 31 του Αυγούστου, όταν η Lionsgate (φυσικά) θα διανείμει το The Possession στα μούλτιπλεξ, η βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά ιστορία να είναι άξια λόγου... 
...που για να πω την αλήθεια δεν το πολυπιστεύω, αφού κυρίαρχο ρόλο στο καστ, κρατά αυτός ο νερόβραστος ο Jeffrey Dean Morgan, που κάθε του παρουσία σε φιλμάκι (δες Watchmen, δες Taking Woodstock, δες The Losers, δες Jonah Hex, δες Resident, θα δεις και Texas Killing Fields) αποτελεί κακό μαντάτο. Η μπέμπα Natasha Calis πάντως ως διαολεμένη Εμ το παλεύει κατά το δοκούν, ενώ η μαμά Kyra Sedgwick - η αρχηγός Τζόνσον δηλαδή του The Closer και από 25ετίας κυρία Kevin Bacon - ελπίζει σε ένα αξιοπρεπές κινηματογραφικό come back, κατόπιν του Woodsman από το 2004.
Στις δικές μας αίθουσες? Πιθανότατα το φθινόπωρο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική