Ghost Rider: Το Πνεύμα της Εκδίκησης
των Mark Neveldine, Brian Taylor. Με τους Nicolas Cage, Ciarán Hinds, Idris Elba, Violante Placido, Fergus Riordan, Christopher Lambert
So bad it’s (not really) good
του gaRis (@takisgaris)
Μια και περί Πνεύματος της Εκδίκησης ο λόγος, ο πειρασμός που με διακατέχει είναι μεγάλος να το πω: Ο συμβολισμός αυτού του ντελιαριακά κολασμένου ρόλου-φωτιά (στην κυριολεξία) παραπέμπει ευθέως στη συμφωνία που έχει κάνει με τον Μεφιστοφελή ο Nic Cage. Αυτός έχει ξεπουλήσει την υποκριτική του τέχνη για να παίξει σε έναν ατέλειωτο εσμό σαχλών, campy, trashy κι ό,τι βάνει ο σινεφιλικός νους περιπέτειες της οκάς, με σκοπό τι άραγε; Να συντηρήσει τον άρτι αγορασθέντα μεσαιωνικό του πύργο; Να εξοφλήσει τα υπέρογκα ποσά που χρωστά στη εφορία; Να εξασφαλίσει την αδιάλειπτη botox –θεραπεία που τον κάνει πλέον εύκολα sinister σωσία του Dorian Grey; Κάποιο απόλα κι όλα αυτά μαζί, η αλήθεια όμως να παραμένει μία: Κανείς δεν πουλά τέτοια τρέλα τόσο πειστικά, τόσο διασκεδαστικά πειστικά όσο ο Nic.
Άνευ του οποίου βέβαια, πέντε χρόνια μετά την πρώτη περιπέτεια του πρώην stuntman που ξεπουλήθηκε στον οξαποδώ και περιφέρεται με την καιόμενη Yamaha Vmax ως φλεγόμενη νεκροκεφαλή, καταπίνοντας τις ψυχές των εγκληματιών του (υπο)κόσμου τούτου, αυτό το sequel, αν και ανώτερο από το τραγελαφικό εκείνο videogame-ξέπλυμα, δε θα είχε τον παραμικρό λόγο ύπαρξης. Κι ας είναι στο τιμόνι η σπινταριστή σκηνοθετική ομάδα Neveldine - Taylor των Crank 1&2. Κι ας συνυπογράφει το υποτιθέμενο σενάριο ο «πολύς» David S. Goyer, o…μούσος του Nolan στην επικά αναγεννημένη Batman τριλογία. Κι ας γυρίστηκε μεταξύ Ρουμανίας και Τουρκίας για αέρα πιο ευρωπαϊκό(;). Αυτή τη φορά ο κατά κόσμον Johhny Blaze κατά τα πρότυπα του Terminator 2, αν πραγματικά θέλει την ψυχή του πίσω, όπως του υπόσχεται ο φευγάτος cult leader Moreau (Idris Elba) πρέπει να σώσει τον προοριζόμενο ως μικρό αντίχριστο Danny (Fergus Riordan) και την τσιγγάνα μάνα του Nadya (Violante Placinto) από τον μετενσαρκωμένο διάβολο Roarke (Ciaran Hinds) που το έχει βάλει αμέτι μουχαμέτι να αποκτήσει υπερδυνάμεις (τι διάολο(ς) είναι τότε;) σε μια παγανιστική τελετή…
Όπου τα αθώα μάτια μου διακρίνουν σε ρόλο πρωθιερέως τον ΑΛΗΣΤΟΥ μνήμης Christophe Lambert! (κάνω παύση ενός λεπτού από σέβας προς τον ανυπέρβλητο αρχικαρακάλτ ήρωα των 80s) Can I rest my case here? Ευτυχώς υπάρχει το εντελώς αυτο-υπονομευτικό humor του Cage και οι καλοδεχούμενες wacky αναφορές (όπως ασούμε ότι το alter ego του τριβόλου είναι ο Jerry Springer) που ως έναν βαθμό κάνουν αυτή την παρέλαση δευτεροκλασάτου post production CG υποφερτή, (καλά, τα $75M που πήγανε;) σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με έναν φτωχό συγγενή του Crank, ή έστω με την περυσινή ένοχη απόλαυση του Drive Angry. To εντελώς ανοιχτό τέλος για την σωτηρία του καρβουνιασμένου ήρωά μας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αναστεναγμών ανακούφισης.
Για πες: Ναι, το κινηματογραφικό μαρτύριο θα συνεχιστεί ανελέητο υποπτεύομαι, παρά την πενιχρή αναλογικά με το κόστος επίδοση στο box office ($55M). Το ζήτημα είναι πάντα ότι ο Nic (ξε)πουλάει. Κι όσο αυτό εξακολουθεί, τόσο ο πήχυς ποιότητας των επιλογών του θα κατεβαίνει μέχρι τα κολασμένα τάρταρα. Ο οσκαρούχος Νικόλας ακόμη αναζητείται, τρικλίζοντας και φωνάζοντας με μια ανοιχτή μπουκάλα τζιν στο χέρι, κάπου ανάμεσα στα δρομάκια που φέγγουν τα κίτρινα φωσφοριζέ λαμπιόνια στο παντοτινό Las Vegas.
Όπου τα αθώα μάτια μου διακρίνουν σε ρόλο πρωθιερέως τον ΑΛΗΣΤΟΥ μνήμης Christophe Lambert! (κάνω παύση ενός λεπτού από σέβας προς τον ανυπέρβλητο αρχικαρακάλτ ήρωα των 80s) Can I rest my case here? Ευτυχώς υπάρχει το εντελώς αυτο-υπονομευτικό humor του Cage και οι καλοδεχούμενες wacky αναφορές (όπως ασούμε ότι το alter ego του τριβόλου είναι ο Jerry Springer) που ως έναν βαθμό κάνουν αυτή την παρέλαση δευτεροκλασάτου post production CG υποφερτή, (καλά, τα $75M που πήγανε;) σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με έναν φτωχό συγγενή του Crank, ή έστω με την περυσινή ένοχη απόλαυση του Drive Angry. To εντελώς ανοιχτό τέλος για την σωτηρία του καρβουνιασμένου ήρωά μας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αναστεναγμών ανακούφισης.
Για πες: Ναι, το κινηματογραφικό μαρτύριο θα συνεχιστεί ανελέητο υποπτεύομαι, παρά την πενιχρή αναλογικά με το κόστος επίδοση στο box office ($55M). Το ζήτημα είναι πάντα ότι ο Nic (ξε)πουλάει. Κι όσο αυτό εξακολουθεί, τόσο ο πήχυς ποιότητας των επιλογών του θα κατεβαίνει μέχρι τα κολασμένα τάρταρα. Ο οσκαρούχος Νικόλας ακόμη αναζητείται, τρικλίζοντας και φωνάζοντας με μια ανοιχτή μπουκάλα τζιν στο χέρι, κάπου ανάμεσα στα δρομάκια που φέγγουν τα κίτρινα φωσφοριζέ λαμπιόνια στο παντοτινό Las Vegas.
Στις δικές μας αίθουσες στις 10 Μαΐου 2012 από την Audiovisual
