Το Τρίο Στούτζες
των Bobby Farrelly, Peter Farrelly. Με τους Sean Hayes, Will Sasso, Chris Diamantopoulos, Jane Lynch, Sofía Vergara, Jennifer Hudson, Craig Bierko, Larry David, Kate Upton
Το Τρίο...Μούντζες!
του gaRis (@takisgaris)
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί…Οι πατριάρχες του low comedy που κατέκτησαν με το καλημέρα της καριέρας τους (Dumb & Dumber, There’s Something About Mary) κοινό και κριτική, οι περιβόητοι Farrelly Bros (Peter & Bob), πήραν την απόφαση να το γυρίσουν σε PG 13 μονοπάτια καθότι η πορεία τους διαγράφεται κατιούσα, στη σημερινή εποχή που το Midas touch, πλέον το έχει ο Judd Apatow και το ασκέρι του. Στο τελευταίο τους film, το περυσινό Hall Pass, είχα διακρίνει μια στροφή στο γλυκανάλατο, family friendly κωμικό στοιχείο, τίποτε όμως δε με είχε προετοιμάσει για μια τέτοια, σχεδόν εξοργιστική, αναπαλαίωση ενός μύθου τεσσάρων περίπου δεκαετιών, που είχε διασκεδάσει με το απερίγραπτο physical comedy και τις vaudeville ρίζες του μέχρι τους συνομίληκους (και μακράν αξεπέραστους) Marx Bros, το αμερικανικό πόπολο. Ο λόγος για το Τρίο Στούτζες.
Το ιστορικό Τρίο πρωταγωνίστησε συνολικά σε 220 (!) ταινίες, από τις οποίες οι 190 ήταν μικρού μήκους. Το διάστημα που μεσουράνησαν ήταν αυτό που ήταν ενταγμένοι στην Columbia Pictures, από τα 1934 ως τα 1957. Τα αδέλφια Moe και Curly Howard, μαζί με τον Larry Fine, υπήρξαν πολιτιστικό φαινόμενο στις σχολικές κυρίως ηλικίες, ειδικότερα με την eye poking trademark χειρονομία τους (εικονικό βγάλσιμο των ματιών με δύο δάχτυλα – όσοι πήγαμε δημοτικό στα 70s μπορούμε να σας μιλάμε αρκετά για κάτι τέτοια), στοιχείο της μυθολογίας τους που αναπλάθουν και οι Farrellys στο τέλος του φετινού τους tribute το οποίο απαρτίζεται από τρία σπονδυλωτά shorts με τίτλους : “More Orphan Than Not” “The Banana Split” και “Νο Moe Mr. Nice Guy”, όπου καταγράφονται αντίστοιχα τα πρώτα τους χρόνια σε ένα καθολικό ορφανοτροφείο και η ενηλικίωση που συνεχίζει να τους βρίσκει εκεί ως ζημιάρηδες επιστάτες ώσπου η οικονομική κρίση να απειλήσει το ίδρυμα με διακοπή λειτουργίας. Στην προσπάθειά τους να το σώσουν από τη χρεωκοπεία διπλαρώνονται από μια femme fatale που θέλει να εξοντώσει τον άνδρα της και πληρώνει τόσο-όσο γι’ αυτό. Σα να μην έφθανε αυτό, νάσου και το πανάθλιο reality του MTV Jersey Shore, όπου ο Moe συμμετέχει κάνοντάς τα όλα λίμπα (και κολύμπα).
Τι πήγε στραβά; Τόσο οι μιμήσεις των Moe (Chris Diamantopoulos, δικό μας παιδί, ελληνοκαναδός του Τορόντο) Curly (Will Sasso, o κοντινότερος φυσιογνωμικά στον αληθινό και πρόωρα χαμένο Curly, γενημένος έξω από το Vancouver αυτός) και λιγότερο του Larry (Sean Hayes) είναι καλοκουρδισμένες, πολυδουλεμένες, όσο και η ανελέητη ηχητική μπάντα που σφυροκοπά τα απανωτά gags. Μου έρχεται στο μυαλό η στιγματισμένη απόπειρα του Gus Van Sant να κάνει το Psycho remake κοπιάροντάς το σκηνή –προς-σκηνή. Το vintage tribute κάνει μπαμ, όμως η εκφορά της προσπάθειας φαντάζει παντελώς ψεύτικη, καρικατουρίστικη, αδυνατώντας να διασώσει το μύθο, περνώντας τον στο σήμερα. Τόσο η προσφάτως αδυνατισμένη (ζωντανή διαφήμιση των Weight Watchers) οσκαρούχα (Dreamgirls) Jennifer Hudson ως χαριτωμένη καλογραιά ή η από ηθοποιία…κορμάρα Sofia Vergara στον ρόλο της femme fatale απίστης συζύγου δεν προφέρουν δράμι νοστιμιάς σε αυτήν την τίγκα-στο-συντηρητικό- κονσέρβα κωμωδίας, με την κορυφαία γυναικεία ερμηνεία να έρχεται εντέλει ανέλπιστα από… τον Larry David, ως Sister Mary-Mengele (τόπιασες το υπονοούμενο).
Για πες:Το ταλαιπωρημένο project αναβίωσης των Three Stooges στη μεγάλη οθόνη πέρασε τα τελευταία 25 έτη από χίλια μύρια κύματα, καθώς οι κληρονόμοι των original Stooges διαφωνούσαν με την παραγωγή. Στα 1993 μάλιστα, μήνυσαν την Columbia Pictures, με την αιτιολογία ότι ξόδευαν χρήματα από το budget για να πληρώνουν τα κορίτσια της γνωστής μαντάμας του Hollywood, Heidi Fleiss για τις καλές υπηρεσίες τους. Αναρωτιέμαι επίσης πως θα ήταν αν γυριζόταν με το αρχικώς προοριζόμενο ερμηνευτικό σχήμα των A’ listers Sean Penn, Jim Carrey και Benicio Del Torro. Για τους έτερους δυο ουδέν γνωρίζω, πληροφορήθηκα όμως ότι ο Carrey (ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στο Φαρελλικό Me Myself & Irene, που μοιράζεται τον ίδιο συν-σεναριογράφο με το παρόν) δεν ήθελε να φορέσει κοστούμι περιττών κιλών για να υποδυθεί τον Curly, ενώ από την άλλη φοβήθηκε πως θα ήταν επώδυνο στην ηλικία του να πάρει τα κιλά με φυσικό τρόπο. Φαντάζομαι πως τώρα γιορτάζει την ορθή του απόφαση («καριέρα κάνεις με τα όχι που λες») καταβροχθίζοντας ένα τεράστιο burger στο Smokey Bones Bar & Fire Grill, στην Cheektowaga, NY. Καλή χώνεψη, Jim.
Τι πήγε στραβά; Τόσο οι μιμήσεις των Moe (Chris Diamantopoulos, δικό μας παιδί, ελληνοκαναδός του Τορόντο) Curly (Will Sasso, o κοντινότερος φυσιογνωμικά στον αληθινό και πρόωρα χαμένο Curly, γενημένος έξω από το Vancouver αυτός) και λιγότερο του Larry (Sean Hayes) είναι καλοκουρδισμένες, πολυδουλεμένες, όσο και η ανελέητη ηχητική μπάντα που σφυροκοπά τα απανωτά gags. Μου έρχεται στο μυαλό η στιγματισμένη απόπειρα του Gus Van Sant να κάνει το Psycho remake κοπιάροντάς το σκηνή –προς-σκηνή. Το vintage tribute κάνει μπαμ, όμως η εκφορά της προσπάθειας φαντάζει παντελώς ψεύτικη, καρικατουρίστικη, αδυνατώντας να διασώσει το μύθο, περνώντας τον στο σήμερα. Τόσο η προσφάτως αδυνατισμένη (ζωντανή διαφήμιση των Weight Watchers) οσκαρούχα (Dreamgirls) Jennifer Hudson ως χαριτωμένη καλογραιά ή η από ηθοποιία…κορμάρα Sofia Vergara στον ρόλο της femme fatale απίστης συζύγου δεν προφέρουν δράμι νοστιμιάς σε αυτήν την τίγκα-στο-συντηρητικό- κονσέρβα κωμωδίας, με την κορυφαία γυναικεία ερμηνεία να έρχεται εντέλει ανέλπιστα από… τον Larry David, ως Sister Mary-Mengele (τόπιασες το υπονοούμενο).
Για πες:Το ταλαιπωρημένο project αναβίωσης των Three Stooges στη μεγάλη οθόνη πέρασε τα τελευταία 25 έτη από χίλια μύρια κύματα, καθώς οι κληρονόμοι των original Stooges διαφωνούσαν με την παραγωγή. Στα 1993 μάλιστα, μήνυσαν την Columbia Pictures, με την αιτιολογία ότι ξόδευαν χρήματα από το budget για να πληρώνουν τα κορίτσια της γνωστής μαντάμας του Hollywood, Heidi Fleiss για τις καλές υπηρεσίες τους. Αναρωτιέμαι επίσης πως θα ήταν αν γυριζόταν με το αρχικώς προοριζόμενο ερμηνευτικό σχήμα των A’ listers Sean Penn, Jim Carrey και Benicio Del Torro. Για τους έτερους δυο ουδέν γνωρίζω, πληροφορήθηκα όμως ότι ο Carrey (ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στο Φαρελλικό Me Myself & Irene, που μοιράζεται τον ίδιο συν-σεναριογράφο με το παρόν) δεν ήθελε να φορέσει κοστούμι περιττών κιλών για να υποδυθεί τον Curly, ενώ από την άλλη φοβήθηκε πως θα ήταν επώδυνο στην ηλικία του να πάρει τα κιλά με φυσικό τρόπο. Φαντάζομαι πως τώρα γιορτάζει την ορθή του απόφαση («καριέρα κάνεις με τα όχι που λες») καταβροχθίζοντας ένα τεράστιο burger στο Smokey Bones Bar & Fire Grill, στην Cheektowaga, NY. Καλή χώνεψη, Jim.
Στις δικές μας αίθουσες? Μάλλον ποτέ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική