του Χρήστου Δήμα. Με τους Άλκη Κούρκουλο, Εύη Σαουλίδου, Αντώνη Καφετζόπουλο, Δημήτρη Πιατά, Γιάννη Μποσταντζόγλου, Γιώργο Πυρπασόπουλο
Can't Read My, Can't Read My...
του zerVo
Με το Poker Face και τις απόψεις του, έρχομαι σε ρήξη άμεσα και επί της αρχής. Πιστεύω πως κανένα παιχνίδι τράπουλας δεν μπορεί να αποκληθεί ως στρατηγικής, παρά μόνο ως τυχερό, συνεπώς και οποιοσδήποτε συσχετισμός των καρτών με τις καρδιές, τα καρά και τις ντάμες, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ερωτικό συναίσθημα. Αλλά και επί της γενικότερης ουσίας, εκτιμώ ως τεράστια κουταμάρα το ποντάρισμα χρημάτων πάνω σε άσους και ρηγάδες, όχι τόσο από τους λουσάτους επαγγελματίες, που στην τελική δεν το κάνουν από χόμπι, αλλά από βιοπορισμό, αλλά από κάτι φουκαράδες, που για χάρη της ασθένειας, αφήνουν μέχρι και σώβρακα στις πράσινες τσόχες των καζίνο. Συνεπώς η καινούργια ταινία του Χρήστου Δήμα ξεκινά με μια αρνητική προδιάθεση στην ματιά μου, όπως άλλωστε όλες οι αναλόγου θεματικής τυχερών παιγνίων ταινίες, ειδικά όταν υστερούν σημαντικά σε αυτό που αποκαλούμε πλοκή...
Νεαρή εκκολαπτόμενη δημοσιογράφος, μεγαλωμένη μέσα σε γιάφκα χαρτόμουτρων, νιώθει πως τα πάντα στην ζωή της πηγαίνουν στραβά, εξαιτίας της απώλειας στα μικράτα της, ενός λούτρινου παπαγάλου - μασκότ, που τον έχασε ποντάροντας τον σε μια παρτίδα πόκερ, με συνομήλικο της αγοράκι. Καλύπτοντας το ρεπορτάζ του lifestyle περιοδικού που εργάζεται, σε συνέντευξη με τον κορυφαίο χαρτοπαίκτη του τουρνουά Texas Holdem, τον διαβόητο Αδιάβροχο, θα αντιληφθεί πως είναι εκείνος που κάποτε της στέρησε το αγαπημένο της γούρι, το "Χάρισμα" της. Και με οποιονδήποτε τρόπο πρέπει να το πάρει και πάλι στην κατοχή της, μην τυχόν και κάποια στιγμή η γκαντεμιά την εγκαταλείψει.
Το ζήτημα είναι πως η άτσαλη ρεπόρτερ, σύντομα θα ανακαλύψει πως ο μοναδικός τρόπος για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του ακριβοθώρητου τυχοδιώκτη, είναι να τον αντιμετωπίσει σε μια παρτίδα πόκερ μέχρι τελικής πτώσης, άσχετα αν έχει δώσει όρκο να μην ξαναπιάσει στα χέρια της τραπουλόχαρτο. Βέβαια, μέχρι να ξεκινήσει η μοιρασιά, τα βέλη του φτερωτού θεού θα έχουν σημαδέψει τις ψυχές τους, άσχετα αν η πτώση των προσωπείων θα αποφέρει όχι ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις και για τους δύο. Αφελέστατο και διόλου ρεαλιστικό το μοτίβο πάνω στο οποίο κινείται το νέο πόνημα του σκηνοθέτη της τεράστιας εμπορικής επιτυχίας της πρώτης Νήσου, που για να πάρει ιδέες για τις προοπτικές λήψης του, δεν πρέπει να έχει αφήσει αθέατο, ούτε ένα επεισόδιο των έξι κύκλων του τηλεοπτικού Las Vegas. Θυμίζει πολύ σε υφή εκείνα τα προχώ τραλαλά γαλλόφωνα rom com, που κόβουν εκατομμύρια εισιτήρια στο διάβα τους, όχι όμως τόσο λόγω του σεναρίου τους, όσο της απαράμιλλης λάμψης των πρωταγωνιστών τους. Και σε αυτή την περίπτωση το Poker Face, όχι απλά πάει πάσο, αλλά χάνει και τα ρέστα του, μιας και μεταξύ του ντουέτου της ιστορίας, δεν υπάρχει η παραμικρή, η ελάχιστη χημεία.
Για πες: Μπλαζέ, μόνιμα συνοφρυωμένος, κακέκτυπο της ήδη ποντικοφαγωμένης υπεροπτικής μανιέρας του Ρένου ο Κούρκουλος, ασχημόπαπο που μέχρι τα μισά του φιλμ χάνει τα λόγια της η Σαουλίδου (remember Νύφες και Without), δεν κολλάνε ούτε με μπαλαντέρ! Ευτυχώς (ή δυστυχώς) γι αυτούς, οι έμπειροι ρολίστες που περιβάλλουν την nobody puts Μπέιμπη Νίκη in the corner, ο Μποσταντζόγλου, ο Πιατάς, ο Πύρπας κι ο Καφετζόπουλος, σώζουν κατά κάποιο τρόπο τα προσχήματα, είτε με τις κιτσάτες 80s μεταμφιέσεις τους, είτε με κάποιες χαριτωμένες ατάκες που μέσα στο γενικό κακό, μοιάζουν με όαση. Ακόμη κι έτσι πάντως, overall που λένε, το κωμωδιάκι δεν εμφανίζεται πιο ενδιαφέρον, από την θέαση τετράδας κουμπαρομπεμπέκων, που κάθε απόγευμα σκίζονται στην διπλανή βεράντα για το ποια θα πάρει πρώτη το μπιριμπάκι...
Το ζήτημα είναι πως η άτσαλη ρεπόρτερ, σύντομα θα ανακαλύψει πως ο μοναδικός τρόπος για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του ακριβοθώρητου τυχοδιώκτη, είναι να τον αντιμετωπίσει σε μια παρτίδα πόκερ μέχρι τελικής πτώσης, άσχετα αν έχει δώσει όρκο να μην ξαναπιάσει στα χέρια της τραπουλόχαρτο. Βέβαια, μέχρι να ξεκινήσει η μοιρασιά, τα βέλη του φτερωτού θεού θα έχουν σημαδέψει τις ψυχές τους, άσχετα αν η πτώση των προσωπείων θα αποφέρει όχι ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις και για τους δύο. Αφελέστατο και διόλου ρεαλιστικό το μοτίβο πάνω στο οποίο κινείται το νέο πόνημα του σκηνοθέτη της τεράστιας εμπορικής επιτυχίας της πρώτης Νήσου, που για να πάρει ιδέες για τις προοπτικές λήψης του, δεν πρέπει να έχει αφήσει αθέατο, ούτε ένα επεισόδιο των έξι κύκλων του τηλεοπτικού Las Vegas. Θυμίζει πολύ σε υφή εκείνα τα προχώ τραλαλά γαλλόφωνα rom com, που κόβουν εκατομμύρια εισιτήρια στο διάβα τους, όχι όμως τόσο λόγω του σεναρίου τους, όσο της απαράμιλλης λάμψης των πρωταγωνιστών τους. Και σε αυτή την περίπτωση το Poker Face, όχι απλά πάει πάσο, αλλά χάνει και τα ρέστα του, μιας και μεταξύ του ντουέτου της ιστορίας, δεν υπάρχει η παραμικρή, η ελάχιστη χημεία.
Για πες: Μπλαζέ, μόνιμα συνοφρυωμένος, κακέκτυπο της ήδη ποντικοφαγωμένης υπεροπτικής μανιέρας του Ρένου ο Κούρκουλος, ασχημόπαπο που μέχρι τα μισά του φιλμ χάνει τα λόγια της η Σαουλίδου (remember Νύφες και Without), δεν κολλάνε ούτε με μπαλαντέρ! Ευτυχώς (ή δυστυχώς) γι αυτούς, οι έμπειροι ρολίστες που περιβάλλουν την nobody puts Μπέιμπη Νίκη in the corner, ο Μποσταντζόγλου, ο Πιατάς, ο Πύρπας κι ο Καφετζόπουλος, σώζουν κατά κάποιο τρόπο τα προσχήματα, είτε με τις κιτσάτες 80s μεταμφιέσεις τους, είτε με κάποιες χαριτωμένες ατάκες που μέσα στο γενικό κακό, μοιάζουν με όαση. Ακόμη κι έτσι πάντως, overall που λένε, το κωμωδιάκι δεν εμφανίζεται πιο ενδιαφέρον, από την θέαση τετράδας κουμπαρομπεμπέκων, που κάθε απόγευμα σκίζονται στην διπλανή βεράντα για το ποια θα πάρει πρώτη το μπιριμπάκι...
Στις δικές μας αίθουσες? Την Πρωτομαγιά του 2012 από την Village
1 σχόλια:
phga k to eida! poly kalh tainia, kai eidika gia emas toys pokerofilous polu realistika ta tournoua!
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική