Τράνζιτ

του Antonio Negret. Με τους Jim Caviezel, Diora Baird, Sterling Knight, James Frain, Harold Perrineau


Φιλμική ιεραποστολή...
του gaRis (@takisgaris)
Αν υπήρχε ένα ντοκυμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή του 44χρονου Τζίμ Καβίζελ που θα μπορούσε να έχει εύκολα τον τίτλο “Crucified: Whatever Happened to Jim Caviezel", είμαι σίγουρος ότι θα έκοβε περισσότερα εισιτήρια και εν πάσει περιπτώσει θα παρουσίαζε σαφώς υπέρτερο ενδιαφέρον από συλλήβδην τις κινηματογραφικές επιλογές του συμπαθέστατου θέσπιδος από το Mount Vernon της Washington. Γόνος αυστηρά καθολικής οικογένειας με λαμπρή θητεία στο κολλεγιακό μπάσκετμπολ, ο Jimmy πάλεψε σκληρά για να πάρει μια γωνιά στο όνειρο, γεγονός που ήρθε στα 1998 με το A Thin Red Line του Malick, με τον σήμα- κατατεθέν ρόλο του private Witt, tribute σε αυτόν του Montgomery Clift στο From Here To Eternity. H J Lo έδωσε γη και ύδωρ για να τον καταφέρει να συμπρωταγωνιστήσουν στο Angel Eyes ενώ η διαβόητη άρνησή του να γυρίζει ερωτικές σκηνές (βλ. περίπτωση Ashley Judd στο High Crimes) που πηγάζει από την ασκητική του ζωή (παντρεμένος με τρία υιοθετημένα παιδιά το ένα από τα οποία πάσχον από καρκίνο) ιντριγκάρισε τον Mel Gibson ώστε να του προσφέρει τον ρόλο του Βασιλέα των Βασιλέων στα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ (ίσως η πιο αδικημένη ταινία στην ιστορία των Oscars) Πάθη του Χριστού.

Τι κεραυνός τον χτύπησε, τι έφυγε κομμάτι από το φραγγέλιο κάνοντάς του μια τομή 14 ιντσών σε πλάτος, τι (το αποκορύφωμα) αποκολλήθηκε ο ώμος του κατά τη σκηνή της Σταύρωσης, ο Jimmy είναι το απόλυτο must της Μ. Παρασκευής (κοντή γιορτή) για όποιο τηλεοπτικό κανάλι σέβεται τον εαυτό (και τους «πιστούς» θεατές) του. Μιλάμε για ερμηνεία των αιώνων (αμήν) που το κλάμα βγαίνει κατευθείαν από τον Παράδεισο. Μέγας (έστω κι ως μετανοών αντι-σημίτης) και θαυμαστά τα έργα σου (Braveheart, Apocalypto) θείε Mel. Ε, από κει και πέρα…σκότος κι έρεβος για τον Caviezel. Ίσως είναι η κατάρα που κουβαλούν οι ηθοποιοί που τολμούν την απεικόνιση του Θεανθρώπου να εξαφανίζονται, υποκριτικά έως κυριολεκτικά από προσώπου γης στο μετέπειτα. Παρατηρώντας όμως την τελευταία επιλογή του Jimmy η οποία έχει το συμβολικό (πάντα) όνομα Transit, αρχίζω να καταλαβαίνω το τι και το πώς.

Το σκηνικό έχει ως εξής: Μια ωραία ηλιόλουστη των ημερών, ξεκινμά για camping μια οικογένεια (Καβίζελ – σύζυγος και δύο έφηβοι γιοι) με προβλήματα, αφού ο πατέρας έχει κάνει φυλακή για απάτες («Ε, δε σκότωσα και κανέναν») περί το real estate. Στο δρόμο τους λαγχάνουν ένα σετάκι ληστών που βάζουν στο καπό τους την χρηματική λεία με σκοπό να την ξαναπάρουν πίσω αφού περάσουν άπαντες τον συνοριακό έλεγχο. Αμέσως μετά αρχίζουν οι κόντρες στο δρόμο με τον Καβίζελ να τρώει την κλήση αλλά ως φυλακόβιος σε αναστολή πρέπει να περάσει τη νύχτα στο κρατητήριο. Έτσι η συμμορία την πέφτει στην τρελαμένη από την κατάσταση μάνα που στην πορεία γίνεται Ράμπο, θα μπατσίσει τον Τζίμμυ και θα τον παρατήσει με τα λεφτά στους κροκόδειλους γιατί θεωρεί ότι πρόκειται για συνεργούς του σε κοινό έγκλημα.

Για πες: Ο δόλιος ο ήρωάς μας θα φάει ξύλο, σφαίρες, άπειρο ξεφτιλίκι μέχρι να αποδείξει την αθωότητά του και να επανενωθεί ψυχικά με την οικογένειά του. Το ιδανικό κήρυγμα της Κυριακής δηλαδή από το σεσημασμένο ευαγγελικό Faith Channel. Συμπέρασμα: Αφήστε τον Τζίμη στην ησυχία του. Δεν κάνει σινεμά πλέον, βρίσκεται σε φιλμική ιεραποστολή.






Στις δικές μας αίθουσες στις 22 Μαρτίου 2012 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική