Το Κρησφύγετο
του Daniel Espinosa. Με τους Denzel Washington, Ryan Reynolds, Vera Farmiga, Brendan Gleeson, Sam Shepard, Rubén Blades, Liam Cunningham, Joel Kinnaman
Αυτό? Ή Waterboarding?
του gaRis (@takisgaris)
Σε καιρούς οικονομικής ύφεσης η έννοια του safe house μεταφράζεται ευθέως σε σίγουρο μεροκάματο. Ειδικότερα για έναν ηθοποιό που δεν έχει να αποδείξει το απολύτως τίποτα ερμηνευτικά η συμμετοχή σε μια ακόμη by–the-numbers κατασκοπευτική περιπέτεια είναι μια συνειδητή επιλογή που τροχηλατεί μια μεγάλη καριέρα στις ράγες του εξασφαλισμένου paycheck. Γιατί ο Ντενζέλ (ο τόνος στη λήγουσα για να ξεχωρίζει από τον συνονόματο πατέρα του) Ουόσινγκτον, ίσως ένας από τους τρεις μεγαλύτερους ηθοποιούς που δουλεύουν στο μεγάλο πανί σήμερα, είναι πλήρης ρόλων και διακρίσεων. Ώριμος και προσγειωμένος από τα μικράτα του, ήξερε πώς να σχεδιάσει τα επόμενα βήματά του, βάζοντας σε προτεραιότητα την (κατά μία 3ετία μεγαλύτερη από τον 58άρη Denzel) για 30 χρόνια σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά τους.
Ο λόγος για τον δις βραβευμένο με Oscar (ρεκόρ για μαύρο ηθοποιό, όπως και οι 5 συνολικά υποψηφιότητες) Washington, που μετά την γρήγορη σχετικά αναγνώριση (Glory) αντιμετώπισε την ατολμία του συστήματος να τον βραβεύσει για ιστορικές με κάθε έννοια του όρου ερμηνείες, όπως αυτές στα Malcom X και Hurricane. Όταν πριν από μια 10ετία η αναγνώριση επήλθε για την larger than life ενσάρκωση του rotten cop στο Training Day, o Denzel ήξερε ότι δεν πήγαινε παραπάνω. Μια απλή ανάγνωση τον ρόλων που επακολούθησαν δείχνουν ξεκάθαρα μια πληθώρα περιπετειών χωρίς υψηλές καλλιτεχνικές απαιτήσεις, τις οποίες υπηρετεί με απαράμιλλη συνέπεια, βρίσκοντας κάθε φορά μια διαφορετική απόχρωση του χαρίσματός του να κυριεύει την οθόνη. Δεν είναι τυχαίο όπως ο Tom Hanks δήλωσε ότι στα γυρίσματα του Philadelphia πήρε παίζοντας απέναντί του τα πολυτιμότερα μαθήματα υποκριτικής στην (επίσης αξιοζήλευτη) καριέρα του.
Η διαφορά από τον Hanks εδώ όμως είναι ότι εδώ το μόνο που μετράει είναι το ευσυνείδητο paycheck που σέβεται το υστέρημα του θεατή. Εξ’ού και οι πέντε ταινίες με τον Tony Scott, η μία με τον Ridley (American Gangster για την οποία αμείφθηκε με $40Μ) γιατί απλούστατα: Νο pay – no play. Ποιος στην πιάτσα έχει ξεχάσει αυτή την υπόθεση, όταν ο Denzel ενθυλάκωσε $20Μ το 2005, έστω κι αν η εκδοχή του American Gangster κατά Antoin Fuqua δεν προχώρησε ποτέ στην υλοποίησή της; Βρισκόμαστε εντέλει στα 2012 και το πράμα έχει πάρει μια απολύτως αναμενόμενη τροπή: Από τη στιγμή που ο Washington φέρνει στατιστικά έως και 10 δολάρια για κάθε δολάριο αμοιβής του, τι εξυπνότερο από το να αναλάβει ο ίδιος ως συμπαραγωγός. Έτσι στο Safe House, με το αστρονομικό για τα production values του project, budget των $85Μ, έχουν ήδη μαζευτεί $120Μ μόνο στην Αμερική και ο Denzel τρέχει τρένο, όπως στο Unstoppable.
To οποίο Safe Ηouse, θα μπορούσε άνετα να ήταν ένα spin-off του (μαντέψτε) Bourne trilogy, με όλα τα συναφή τρικάκια, κυνηγητά, τόνους σπασμένων τζαμιών, μάχες σώμα-με-σώμα όπου εξαιτίας του μοντάζ - χασαπακλάν δύσκολα παίρνεις πρέφα τι ακριβώς εκτυλίσσεται. Κι επειδή ο Tony Scott δεν ήταν εύκαιρος για την πρώτης τάξεως διεκπεραίωση, προσλαμβάνεται ο άγνωστος-ολιγοτάλαντος-αντιδημιουργικός Daniel Espinosa να επισυνάψει καταδιώξεις, μπούκες και πιστολίδια ώστε να καλύψουν δύο ώρες (παρά δέκα λεπτά) παντελούς έλλειψης πρωτοτυπίας, μηνύματος, ανάπτυξης χαρακτήρων και αισθητικής αυτοτέλειας. Είναι δύο πράκτορες της CIA. Από τη μια ο εξαφανισμένος για μια 10ετία Ντενζέλ ως υπόλογος για ξεπούλημα επώδυνων μυστικών για την εθνική ασφάλεια τον οποίο τώρα καταδιώκουν οι μισθοφόροι πρώην συνεργοί του κι από την άλλη ο rookie Ryan Reynolds που τον φυλάει σε ένα νοτιοαφρικανικό καταφύγιο μέχρις ότου να δει τι θα τον κάνει το διευθυντήριο των αξιόλογων δευτεροκλασσάτων Sam Shepard – Brendan Gleeson (μην τον χάσετε στο περυσινό The Guard αν το βρείτε) – Vera Farmiga – Liam Cunningham (επίσης από το The Guard ).
Για πες: Ο αίλουρος Washington παραδίδει μαθήματα στον φιλότιμο (το στοιχείο του παραμένει οι κωμικοί ρόλοι) Reynolds κι αυτό είναι το μόνο που ίσως μένει από αυτό το προβλέψιμο τζέρτζελο, μαζί με την προτελευταία σκηνή όπου ο Denzel δολοφονεί με παγωμένο αίμα τους επίδοξους εκτελεστές του (κι αυτό δεν είναι spoiler της τελικής έκβασης). Έμαθα επίσης πως στα γυρίσματα ο διαβόητος αυτός method actor υποβλήθηκε σε waterboarding, το οποίο είναι μια μέθοδος ανάκρισης που απαγόρευσε μετά το Guadanamo o Obama. Δεμένος ανάσκελα στο πάτωμα, με τα χέρια δεμένα και το πρόσωπο ελαφρά καλυμμένο, να σου ρίχνουν κουβάδες νερό ασταμάτητα με το αποτέλεσμα να προσομοιώνει θάνατο από πνιγμό με όλα τα σωματικά και ψυχικά τραύματα που προκαλεί αυτό. Ειλικρινά Denzel, αν έχω να διαλέξω μεταξύ Safe House και water board, προτιμώ το δεύτερο.
Η διαφορά από τον Hanks εδώ όμως είναι ότι εδώ το μόνο που μετράει είναι το ευσυνείδητο paycheck που σέβεται το υστέρημα του θεατή. Εξ’ού και οι πέντε ταινίες με τον Tony Scott, η μία με τον Ridley (American Gangster για την οποία αμείφθηκε με $40Μ) γιατί απλούστατα: Νο pay – no play. Ποιος στην πιάτσα έχει ξεχάσει αυτή την υπόθεση, όταν ο Denzel ενθυλάκωσε $20Μ το 2005, έστω κι αν η εκδοχή του American Gangster κατά Antoin Fuqua δεν προχώρησε ποτέ στην υλοποίησή της; Βρισκόμαστε εντέλει στα 2012 και το πράμα έχει πάρει μια απολύτως αναμενόμενη τροπή: Από τη στιγμή που ο Washington φέρνει στατιστικά έως και 10 δολάρια για κάθε δολάριο αμοιβής του, τι εξυπνότερο από το να αναλάβει ο ίδιος ως συμπαραγωγός. Έτσι στο Safe House, με το αστρονομικό για τα production values του project, budget των $85Μ, έχουν ήδη μαζευτεί $120Μ μόνο στην Αμερική και ο Denzel τρέχει τρένο, όπως στο Unstoppable.
To οποίο Safe Ηouse, θα μπορούσε άνετα να ήταν ένα spin-off του (μαντέψτε) Bourne trilogy, με όλα τα συναφή τρικάκια, κυνηγητά, τόνους σπασμένων τζαμιών, μάχες σώμα-με-σώμα όπου εξαιτίας του μοντάζ - χασαπακλάν δύσκολα παίρνεις πρέφα τι ακριβώς εκτυλίσσεται. Κι επειδή ο Tony Scott δεν ήταν εύκαιρος για την πρώτης τάξεως διεκπεραίωση, προσλαμβάνεται ο άγνωστος-ολιγοτάλαντος-αντιδημιουργικός Daniel Espinosa να επισυνάψει καταδιώξεις, μπούκες και πιστολίδια ώστε να καλύψουν δύο ώρες (παρά δέκα λεπτά) παντελούς έλλειψης πρωτοτυπίας, μηνύματος, ανάπτυξης χαρακτήρων και αισθητικής αυτοτέλειας. Είναι δύο πράκτορες της CIA. Από τη μια ο εξαφανισμένος για μια 10ετία Ντενζέλ ως υπόλογος για ξεπούλημα επώδυνων μυστικών για την εθνική ασφάλεια τον οποίο τώρα καταδιώκουν οι μισθοφόροι πρώην συνεργοί του κι από την άλλη ο rookie Ryan Reynolds που τον φυλάει σε ένα νοτιοαφρικανικό καταφύγιο μέχρις ότου να δει τι θα τον κάνει το διευθυντήριο των αξιόλογων δευτεροκλασσάτων Sam Shepard – Brendan Gleeson (μην τον χάσετε στο περυσινό The Guard αν το βρείτε) – Vera Farmiga – Liam Cunningham (επίσης από το The Guard ).
Για πες: Ο αίλουρος Washington παραδίδει μαθήματα στον φιλότιμο (το στοιχείο του παραμένει οι κωμικοί ρόλοι) Reynolds κι αυτό είναι το μόνο που ίσως μένει από αυτό το προβλέψιμο τζέρτζελο, μαζί με την προτελευταία σκηνή όπου ο Denzel δολοφονεί με παγωμένο αίμα τους επίδοξους εκτελεστές του (κι αυτό δεν είναι spoiler της τελικής έκβασης). Έμαθα επίσης πως στα γυρίσματα ο διαβόητος αυτός method actor υποβλήθηκε σε waterboarding, το οποίο είναι μια μέθοδος ανάκρισης που απαγόρευσε μετά το Guadanamo o Obama. Δεμένος ανάσκελα στο πάτωμα, με τα χέρια δεμένα και το πρόσωπο ελαφρά καλυμμένο, να σου ρίχνουν κουβάδες νερό ασταμάτητα με το αποτέλεσμα να προσομοιώνει θάνατο από πνιγμό με όλα τα σωματικά και ψυχικά τραύματα που προκαλεί αυτό. Ειλικρινά Denzel, αν έχω να διαλέξω μεταξύ Safe House και water board, προτιμώ το δεύτερο.
Στις δικές μας αίθουσες στις 22 Μαρτίου 2012 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική