Movies Ltd

του Nima Nourizadeh. Με τους Thomas Mann, Oliver Cooper, Jonathan Daniel Brown, Dax Flame, Kirby Bliss Blanton

H Εκδίκηση της Generation Y

του gaRis (@takisgaris)

Δεν παίρνω όρκο αλλά ώρες – ώρες συνειδητοποιώ ότι μάλλον τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Την εβδομάδα που πέρασε έκανα μια (περισσότερο με κλίση προς το «οδυνηρή») κατάδυση στα κινηματογραφικά ανδραγαθήματα του πάλαι ποτε άρχοντα των ταινιών (κι όχι κωμωδιών) για την εφηβεία α λα αμερικάνα John Hughes. Ας όψεται η σύζυγος (πάντα). Τι Sixteen Candles, τι Breakfast Club, να σου και το Pretty In Pink για να δέσει ο χαλβάς. Τι κι αν παραμένω αμετανόητος θιασώτης του Ferris Bueller’s Day Off, με τον επισήμως προ ημερών 50άρη Mathew Broderick να σηκώνει μια ολόκληρη πόλη στο πόδι υπό το ρυθμό του Twist & Shout. Τι κι αν προηγήθηκε ο Belushi και το Animal House (1978), μεσολάβησαν τα ανεκδιήγητα Porkys ενώ πλέον φτάνουμε ως εδώ με το άτσαλο, απλάκωτο party style του Superbad (2007) να μας τραβά από το γιακά δηλώνοντας πως ήρθε η ώρα της Generation Y.

Ως εκπρόσωπος της Generation X μπορώ να δω υπό γωνία αυτό το Project X, μια ατελείωτη σάχλα – εφηβική ονείρωξη του κάθε στερημένου τυπάκου στα 17α γενέθλιά του. Ο Thomas (Thomas Mann) είναι ένας αδιάφορος τυπάκος με δύο φιλαράκια, τον πανούργο Costa (Oliver Cooper) και τον χοντρούλη J.B. (Jonathan Brown) που θέλουν να του κάνουν ένα πάρτυ που να του μείνει αξέχαστο. Προκαταβολικά σας γράφω ότι το κατορθώνουν με το εντελώς παραπάνω. Η πρόσκληση γυρνάει με viral στροβιλισμούς στο web, γίνεται είδηση σε ραδιόφωνο και εν συνεχεία τηλεοπτική ατραξιόν, καθότι πολύ γρήγορα το πράμα τίθεται εκτός ελέγχου. Πιοτί, ναρκωτικά χάπια, τυπικές σκηνές Girls Gone Wild, με αρχετυπικούς χαρακτήρες - σύμβολα να παρελαύνουν ξώστηθα σε πλήρη εμετική αφασία, ενώ δε λείπουν και τα gags, από σκυλάκι που απαυτώνει ότι βρει μπροστά του, μέχρι νάνο που έχει τα νευράκια του και ξεσπά στα αχαμνά απάντων, με αποτέλεσμα να τον στριμώξουν μέσα στο φούρνο της κουζίνας για να έρθει λίγο στα ίσα του.

H κατάληξη είναι επικά καταστροφική, σήμα κατατεθέν όπως η υπογραφή στην παραγωγή του The Hangover – Todd Phillips, με μια θολή handheld camera να υποτροπιάζει τον ανιαρό κι αχρείαστο επί τον πλείστο μανιερισμό της found footage σκηνοθετικής τεχνοτροπίας. To αισθητικό αποτέλεσμα είναι αηδία για το ενήλικο κοινό και μια εκτονωτική αγαλλίαση από πλευράς του R μετεφηβικού κοινού που ευθέως στοχεύει αυτό το εκτροχιαστικό party καταχρήσεων.

Για πες: Κι όμως, υπήρξε μια χαμένη ευκαιρία εδώ να υπάρξει ένα Kids της γενιάς των Y’ers, συγγένεια που επιδεικτικά αρνείται το Project X, κλείνοντας το ματάκι στο Risky Business και στον πατριάρχη Hughes που λέγαμε στην αρχή. Ίσως επειδή το μόνο που το ενδιαφέρει να είναι απλά να τα σπάσει για μια νύχτα μόνο, αφήνοντας το λογαριασμό για το επόμενο πρωί, όταν ο X’er μπαμπάς θα πει με υφέρποντα θαυμασμό: «Ποτέ δεν περίμενα ότι είχες μέσα σου ΑΥΤΟ παιδί μου!».

Στις δικές μας αίθουσες στις 5 Απριλίου 2012 από την Village