Αγώνες Πείνας
του Gary Ross. Με τους Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Stanley Tucci, Wes Bentley, Elizabeth Banks, Woody Harrelson, Toby Jones, Donald Sutherland
Η Κάτνις κι ο Μινώταυρος
του zerVo
Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται γραφικότερος εκείνων των περίεργων θιασωτών του δωδεκάθεου, που υποστηρίζουν ακράδαντα πως οτιδήποτε συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο, έχει την ρίζα του στην αρχαία Ελλάδα. Μου την δίνει όμως ρε διάολε, να βλέπω διθυραμβικές απόψεις για το πόνημα μιας (παγκόσμια αναγνωρισμένης και δισεκατομμυριούχου πλέον) συγγραφέως, που παρουσιάζει για δική της έμπνευση, τον scifi παραφρασμένο μύθο του Θησέα. Γιατί το μοναδικό στοιχείο που απουσιάζει από τον εντυπωσιακά παραμυθένιο θρύλο, που ειπώθηκε χιλιάδες χρόνια πριν στα μέρη μας, είναι το να υπήρχαν τεράστιες οθόνες στημένες σε Αρχαία Αγορά και Κνωσσό, προκειμένου να παρακολουθούν λάιβ οι πολίτες την αγωνία των ανήλικων Αθηναίων να επιβιώσουν μέσα στον Μινωικό Λαβύρινθο. Πόσο μάλλον όταν οι διεθνείς πανηγυρισμοί, επεκτείνονται στην κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου της Suzanne Collins, που στην θέαση του δεν δικαιολογούν επ ουδενί, τον κουρνιαχτό που σήκωσε στο πέρασμα του.
Τρία τέταρτα του αιώνα έχουν περάσει από την αποτυχημένη απόπειρα επανάστασης των δώδεκα καταπιεσμένων επαρχιών της Πάνεμ, ενάντια στην ηγεμονία της Κάπιτολ. Κάθε χρόνο, προκειμένου να διατηρείται ζωντανή η υπενθύμιση της ήττας τους, αλλά και της κυριαρχίας της κορυφαίας Περιοχής, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι από κάθε επαρχία, καλείται να συμμετάσχει σε αγώνες επιβίωσης, που λαμβάνουν χώρα σε ένα καλά σχεδιασμένο πεδίο μάχης. Μάχη μέχρι θανάτου, για τους 24 ανήλικους μονομάχους, από τους οποίους μόνο ο ένας θα βγει ζωντανός και νικητής, που προβάλλεται ζωντανά από τα δίκτυα κάθε τόπου, σε ένα τηλεοπτικό υπερθέαμα υψηλότατης θέασης.
Η 12η district φέτος θα εκπροσωπηθεί από την μοναχική Κάτνις, μια χαρισματική τοξοβόλο, που πρότεινε εθελοντικά τον εαυτό της, ώστε να γλυτώσει την πορεία προς τον βέβαιο θάνατο η επιλεγμένη από την κληρωτίδα μικρούλα αδελφή της και τον συνομήλικο της Πίτα, το γειτονόπουλο γιο του φούρναρη, που της είχε συμπαρασταθεί σε κάποιες δύσκολες στιγμές. Μετά την μικρή περίοδο προετοιμασίας και με το λάβετε θέσεις να απέχει μόνο λίγες στιγμές, η Κάτνις θα ορκιστεί μέσα από αυτή την αιματηρή μονομαχία να βγει νικήτρια, βοηθώντας με όλες της τις δυνάμεις τον συμπολίτη της να επιβιώσει.
Συνεπώς το στοιχείο που εκτοξεύει στα ύψη την Big Brother ίντριγκα, είναι το ότι ναι μεν ισχύει το δόγμα του "ο σώζων εαυτόν σωθείτο", συνάμα όμως υπάρχει και μια άτυπη αλληλεγγύη μεταξύ της δυάδας από το ίδιο χωριό, άσχετα αν αμφότεροι γνωρίζουν πως ένας, τουλάχιστον, από τους δυο τους, δεν θα γυρίσει πίσω ζωντανός. Και τι συμβαίνει αν κατά την διάρκεια των Αγώνων Πείνας, ο θεός έρωτας σημαδέψει με το βέλος του, τους φίλιους / εχθρούς τινέιτζερς? Οι δείκτες της AGB βαράνε κόκκινο, μαζί με την δημοτικότητα των ερωτευμένων παιδιών, οι διοργανωτές σκέφτονται να προχωρήσουν σε κάποιο είδος αλλαγής των κανόνων, το στενοχωρημένο μπόιφρεντ πίσω στην πατρίδα σκύβει το κεφάλι και το φιλμάκι παίρνει την όψη του ζαχαρωτού, αντί να εστιάσει στο κίνημα της ανατροπής που σε κάθε τόπο ραγιάδων σιγοβράζει, ελέω της πομπώδους δράσης της Κάπιτολ.
Για πες: Θα είμαι ψεύτης αν πω πως περίμενα το The Hunger Games, ως ένα γλυκερό, εντέχνως αποστασιοποιημένο από την επίδειξη εικόνων βίας, μπας και πάρει το σφραγιδάκι του κατάλληλου και απομακρυσμένο από τις ριζοσπαστικές προδιαθέσεις που περίμενα να προβάλλει, action θρίλερ. Λάθος που λογίζεται στην εκτίμηση μου, πως ο Gary Ross, δεν θα ισοπεδώσει - επιεικώς μιλώ - ακόμη μια ικανή σεναριακή ιδέα, όπως συνέβη και στο Seabiscuit και κυρίως στο Pleasantville. Η ξανθούλα - εδώ μελαχρινούλα - Jennifer Lawrence, παρότι ικανότατη και με ταλέντο, εδώ παρασύρεται περισσότερο στην επίδειξη ραμποειδών δεξιοτήτων, παρά στο να βγάλει από το βλέμμα της την θλίψη για τα όσα συμβαίνουν γύρω της, την ίδια στιγμή που ο Josh Hutcherson, με την μια έτσι, μια αλλιώς συμπεριφορά του χαρακτήρα του, μπερδεύει ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο για την αξία του. Όσο για τον ακριβό περίγυρο, τον άχρωμο Sutherland, τον πάντα overact Harrelson, την Burtonική Banks και τον αγνώριστο ξανά Tucci, συνετέλεσαν κι αυτοί από την μεριά τους, στο απογοητευτικό, κυρίως ως κεντρική ιδέα φιλμ, που με άφησε - κυριολεκτικά - με την όρεξη...
Η 12η district φέτος θα εκπροσωπηθεί από την μοναχική Κάτνις, μια χαρισματική τοξοβόλο, που πρότεινε εθελοντικά τον εαυτό της, ώστε να γλυτώσει την πορεία προς τον βέβαιο θάνατο η επιλεγμένη από την κληρωτίδα μικρούλα αδελφή της και τον συνομήλικο της Πίτα, το γειτονόπουλο γιο του φούρναρη, που της είχε συμπαρασταθεί σε κάποιες δύσκολες στιγμές. Μετά την μικρή περίοδο προετοιμασίας και με το λάβετε θέσεις να απέχει μόνο λίγες στιγμές, η Κάτνις θα ορκιστεί μέσα από αυτή την αιματηρή μονομαχία να βγει νικήτρια, βοηθώντας με όλες της τις δυνάμεις τον συμπολίτη της να επιβιώσει.
Συνεπώς το στοιχείο που εκτοξεύει στα ύψη την Big Brother ίντριγκα, είναι το ότι ναι μεν ισχύει το δόγμα του "ο σώζων εαυτόν σωθείτο", συνάμα όμως υπάρχει και μια άτυπη αλληλεγγύη μεταξύ της δυάδας από το ίδιο χωριό, άσχετα αν αμφότεροι γνωρίζουν πως ένας, τουλάχιστον, από τους δυο τους, δεν θα γυρίσει πίσω ζωντανός. Και τι συμβαίνει αν κατά την διάρκεια των Αγώνων Πείνας, ο θεός έρωτας σημαδέψει με το βέλος του, τους φίλιους / εχθρούς τινέιτζερς? Οι δείκτες της AGB βαράνε κόκκινο, μαζί με την δημοτικότητα των ερωτευμένων παιδιών, οι διοργανωτές σκέφτονται να προχωρήσουν σε κάποιο είδος αλλαγής των κανόνων, το στενοχωρημένο μπόιφρεντ πίσω στην πατρίδα σκύβει το κεφάλι και το φιλμάκι παίρνει την όψη του ζαχαρωτού, αντί να εστιάσει στο κίνημα της ανατροπής που σε κάθε τόπο ραγιάδων σιγοβράζει, ελέω της πομπώδους δράσης της Κάπιτολ.
Για πες: Θα είμαι ψεύτης αν πω πως περίμενα το The Hunger Games, ως ένα γλυκερό, εντέχνως αποστασιοποιημένο από την επίδειξη εικόνων βίας, μπας και πάρει το σφραγιδάκι του κατάλληλου και απομακρυσμένο από τις ριζοσπαστικές προδιαθέσεις που περίμενα να προβάλλει, action θρίλερ. Λάθος που λογίζεται στην εκτίμηση μου, πως ο Gary Ross, δεν θα ισοπεδώσει - επιεικώς μιλώ - ακόμη μια ικανή σεναριακή ιδέα, όπως συνέβη και στο Seabiscuit και κυρίως στο Pleasantville. Η ξανθούλα - εδώ μελαχρινούλα - Jennifer Lawrence, παρότι ικανότατη και με ταλέντο, εδώ παρασύρεται περισσότερο στην επίδειξη ραμποειδών δεξιοτήτων, παρά στο να βγάλει από το βλέμμα της την θλίψη για τα όσα συμβαίνουν γύρω της, την ίδια στιγμή που ο Josh Hutcherson, με την μια έτσι, μια αλλιώς συμπεριφορά του χαρακτήρα του, μπερδεύει ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο για την αξία του. Όσο για τον ακριβό περίγυρο, τον άχρωμο Sutherland, τον πάντα overact Harrelson, την Burtonική Banks και τον αγνώριστο ξανά Tucci, συνετέλεσαν κι αυτοί από την μεριά τους, στο απογοητευτικό, κυρίως ως κεντρική ιδέα φιλμ, που με άφησε - κυριολεκτικά - με την όρεξη...
Στις δικές μας αίθουσες στις 22 Μαρτίου 2012 από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική