Μυστηριώδης Εξαφάνιση
του Heitor Dhalia. Με τους Amanda Seyfried, Jennifer Carpenter, Wes Bentley, Daniel Sunjata, Michael Paré
Του πανεριού...
του zerVo
Θες κάτι το όμορφα στημένο τρέιλερ, που σε βάζει γρήγορα στο ψευτοδίλημμα για το αν ότι παρακολουθείς είναι πραγματικότητα ή γέννημα νοσηρής φαντασίας, κάτι το ελκυστικό του ύφους αναλόγων φιλμς επιπέδου Kiss The Girls και Don't Say A Word, κάτι τα μεγάλα πράσινα μελαγχολικά μάτια της πρωταγωνίστριας, η περίπτωση του Gone είχε γεννήσει κάποιες ξέχωρες προσδοκίες, για ένα θρίλερ που πιθανόν θα ξεχώριζε από εκείνα της μάζας, του σωρού. Μιάμιση ώρα μετά την πτώση των αρχικών credits κι ενώ βαθιά μέσα μου περίμενα έστω και στο τελευταίο πλάνο την ανατροπή που θα με απέτρεπε να το μαρκάρω με την στάμπα της απογοήτευσης, δυστυχώς η ελπίδα έσβησε, οδηγώντας με να στείλω ακόμη ένα wannabe κλωναράκι του Silence Of The Lambs εκεί που του αξίζει: Στο πανέρι...
Δυο χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που έπεσε θύμα απαγωγής, ενός στυγερού κατά συρροή δολοφόνου, γλυτώνοντας από τα αιματοβαμμένα του νύχια την τελευταία στιγμή κι ο τρόμος από την ματιά της συνεσταλμένης Τζιλ, ακόμη δεν έχει σβήσει. Έχοντας βιώσει μια έντονη περίοδο αμφισβήτησης, εφόσον ουδέποτε τα φοβισμένα λεγόμενα της αποδείχτηκαν από την έρευνα των αστυνομικών αρχών, με συνέπεια να διαβεί μέχρι και το κατώφλι του ψυχιατρείου ως διεγνωσμένη σχιζοφρενής, η όμορφη σερβιτόρα αισθάνεται τον εφιάλτη να ξυπνά και πάλι. Επιστρέφοντας βράδυ στο σπίτι από την εργασία της, θα αντιληφθεί πως η μικρότερη αδελφή της απουσιάζει αδικαιολόγητα. Και το προαίσθημα της την οδηγεί στο συμπέρασμα ο μανιακός επέστρεψε και την έχει απαγάγει...Όπερ σημαίνει "καλώς τα φαντασιόπληκτα παιδιά" μόλις οι λουστραρισμένοι, λες και καθημερινώς περνούν από στυλίστα, ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών του Πόρτλαντ, αντιληφθούν μπροστά τους την ξανθούλα, που λίγο μόλις καιρό πριν, τους είχε παραφουσκώσει με ένα σωρό παραμύθια (?) περί πηγαδιών - τάφων γεμάτων οστά νεκρών γυναικών - θυμάτων της οργής ενός τρελαμένου serial killer. Μια όμως δεν το ψάχνετε οι ένστολοι, μια θα το ξετυλίξω το κουβάρι εγώ, σκέφτεται το κοριτσόπουλο, μη αντέχοντας την απραγία - και την ειρωνεία - των top model cops και οπλισμένη με πείσμα, εξυπνάδα, αλλά και ένα σαρανταπεντάρι, θα ξεχυθεί στο κατόπι του paranoid για να εντοπίσει και να σώσει το αδερφάκι του. Το παράξενο στην περίπτωση του - ρηχού τέμπο κι ελάχιστου σασπένς - πονήματος του boy from Brazil, Heitor Dhalia, που δικό του ήταν το ανάλογης μετριότητος οικογενειακό δράμα A Deriva, είναι που ολάκερο (κυριολεκτικά) το Αστυνομικό Σώμα, δεν θα ξεχυθεί στις λεωφόρους του Όρεγκον αναζητώντας, τον έστω και 1 στο εκατομμύριο πιθανό δράστη, αλλά μια 25χρονη, με σχιζοειδή συμπεριφορά, που κατηγορείται για παράνομη οπλοκατοχή και μια μικροδιάρρηξη...
Για πες: Με όλα αυτά τα ελαφρώς αστεία και ουδόλως τρομακτικά που έλαβαν χώρα στην οθόνη της Μυστηριώδους Εξαφάνισης, εύκολα κατέληξα στο λακωνικό συμπέρασμα πως η πρώτη σόλο πρωταγωνιστική στιγμή της υπερεκτεθειμένης Barbie Amanda Seyfried δεν ήταν καλή. Τουλάχιστον δεν ήταν καλύτερη και ίσως πιο αγωνιώδης από τα 45λεπτα επεισόδια των πολύ πιο καλοφτιαγμένων τηλεοπτικών flic stories που κατακλύζουν τις μικρές οθόνες, ώστε να δικαιολογηθεί ως κινηματογραφική παραγωγή. Αν μη τι άλλο πάντως, δια μέσου του Gone, έλυσα μια απορία που με διέτρεχε τελευταία, για το αν ο θρυλικός πρωταγωνιστής του mega hit των νιάτων μου Streets Of Fire, Michael Pare ασχολείται ακόμη με την υποκριτική...
Στις δικές μας αίθουσες, στις 8 Μαρτίου 2012 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική