Άσπρος Άσπρος Κόσμος
του Oleg Novkovic. Με τους Jasna Djuricic, Hana Selimovic, Uliks Fehmiu
Δάκρυα για την Ηλέκτρα
του zerVo
Τσίμπα κατιτίς από το αρχαίο ελληνικό δράμα, τσίμπα κατιτίς από την Όπερα της Πεντάρας, πασπάλισε το αποτέλεσμα με λίγη άχνη μάρκας decadence και νάσουτο πανέτοιμο το σινεφίλ πόνημα, που πανάξια - και το πιστεύω - πρέπει να έχει φορτωθεί ουκ ολίγους τίτλους τιμής στα περιφερειακά φεστιβάλ που σίγουρα παρήλασε. Πίσω από την βιτρίνα της αξιοπρεπούς κινηματογράφησης του παρακμιακού τοπίου και την παρουσίαση των αυτοκαταστροφικών χαρακτήρων που κινούνται στο σκηνικό της, κάποια στιγμή καλούμαστε να βγάλουμε το τελικό συμπέρασμα, την κεντρική ιδέα. Κι εκεί επέρχεται το ερώτημα μου: Το ζόρι που αντιμετωπίζει ο εργατικός μικρόκοσμος της κωμόπολης αφορά μόνο τον ίδιο? Απεικονίζει την συνολική καθοδική πορεία της φίλιας γειτονικής χώρας? Ή αποτελεί μια γενικότητα, παγκοσμιοποιημένης μορφής? Αν είναι το πρώτο, τότε συνολικά το θέμα καταλήγει αδιάφορο. Αν είναι το δεύτερο επέτρεψε μου καμαράτ να μην σε πιστέψω. Την τρίτη πιθανότητα, δεν θα ήθελα καν να την συζητήσω. Το Beli Beli Svet δεν έχει το κουράγιο να σηκώσει τέτοιο βάρος στις πλάτες του...
Έχοντας ξοδέψει τα νιάτα της στην φυλακή, κατηγορούμενη ως φόνισσα του άντρα της, η μεσήλικας Ρόζα θα βγει από το ίδρυμα και θα ρισκάρει να επιστρέψει στην φτωχή γενέτειρα της, το επαρχιακό Μπορ, εκεί που την περιμένει η εικοσάχρονη κόρη της και ο υπερήλικας πατέρας της. Η εικόνα που θα αντικρίσει δεν είναι και πολύ διαφορετική από ότι την άφησε κάποτε, μουντός καιρός κι ομίχλη, παντού σκυμμένα αγέλαστα κεφάλια εργατών στο τοπικό ανθρακωρυχείο, ξεπεσμένοι τσαμπουκάδες μπεκρήδες, σκελετωμένα πρεζόνια κι ο άντρας που κάποτε αγάπησε, ένας πρώην μποξέρ και τωρινός μπάρμαν, βυθισμένος μέσα στην κατάθλιψη του.
Για το μόνο που δεν είναι προετοιμασμένη, είναι η ερωτική σχέση που από καιρού εις καιρό συντηρεί μαζί του η μοναχοκόρη της Ρουζίτσα, μια άεργη νέα γυναίκα, δίχως το παραμικρό όνειρο για το μέλλον της, που ξοδεύει την στείρα καθημερινότητα της στο πλάι ενός συνομηλίκου της, που η βελόνα είναι διαρκώς καρφωμένη στο μπράτσο. Μπερδεμένη ακόμη για τα πραγματικά της συναισθήματα προς το πρόσωπο του (εσαεί καθώς φαίνεται λατρεμένου της) Βασιλιά, η Ρόζα θα παλέψει με όση δύναμη της απομένει να τον απαγκιστρώσει από την μικρή και να τον φέρει ξανά κοντά της. Η μοίρα όμως, για δεύτερη φορά, θα σταθεί σκληρή στο διάβα της.
Για πες: Ενώ θεματικά και τεχνικά, κατά κάποιο τρόπο ο Σέρβος Oleg Novkovic, πετυχαίνει να προσελκύσει την ματιά του θεατή του, βοηθούμενος από τις λιτές γεωμετρικά λήψεις της - σε ξέφρενη καθοδική πορεία - μουτζουρωμένης επαρχίας και από τις Μπρεχτικές τραγουδιστικές παρεμβολές των προσώπων της ίντριγκας, εντούτοις σε κανένα σημείο δεν καταφέρνει να πείσει για την αληθοφάνεια των χαρακτήρων του. Αντιηρωικές προσωπικότητες, δηλαδή, που ποτέ δεν πετυχαίνουν να κερδίσουν την συμπάθεια - εκτός της μητρικής, της τελικής πράξης, που έπεται του προβλέψιμου τουίστ, δηλαδή της Hana Selimovic που διαθέτει και την πιο μεστή ερμηνεία - και που εκτιμώ πολύ γρήγορα μετά την πτώση των credits τέλους θα λησμονηθούν. Και μαζί τους παρέα και ο ΠΓΛΛ Κόσμος...
Για το μόνο που δεν είναι προετοιμασμένη, είναι η ερωτική σχέση που από καιρού εις καιρό συντηρεί μαζί του η μοναχοκόρη της Ρουζίτσα, μια άεργη νέα γυναίκα, δίχως το παραμικρό όνειρο για το μέλλον της, που ξοδεύει την στείρα καθημερινότητα της στο πλάι ενός συνομηλίκου της, που η βελόνα είναι διαρκώς καρφωμένη στο μπράτσο. Μπερδεμένη ακόμη για τα πραγματικά της συναισθήματα προς το πρόσωπο του (εσαεί καθώς φαίνεται λατρεμένου της) Βασιλιά, η Ρόζα θα παλέψει με όση δύναμη της απομένει να τον απαγκιστρώσει από την μικρή και να τον φέρει ξανά κοντά της. Η μοίρα όμως, για δεύτερη φορά, θα σταθεί σκληρή στο διάβα της.
Για πες: Ενώ θεματικά και τεχνικά, κατά κάποιο τρόπο ο Σέρβος Oleg Novkovic, πετυχαίνει να προσελκύσει την ματιά του θεατή του, βοηθούμενος από τις λιτές γεωμετρικά λήψεις της - σε ξέφρενη καθοδική πορεία - μουτζουρωμένης επαρχίας και από τις Μπρεχτικές τραγουδιστικές παρεμβολές των προσώπων της ίντριγκας, εντούτοις σε κανένα σημείο δεν καταφέρνει να πείσει για την αληθοφάνεια των χαρακτήρων του. Αντιηρωικές προσωπικότητες, δηλαδή, που ποτέ δεν πετυχαίνουν να κερδίσουν την συμπάθεια - εκτός της μητρικής, της τελικής πράξης, που έπεται του προβλέψιμου τουίστ, δηλαδή της Hana Selimovic που διαθέτει και την πιο μεστή ερμηνεία - και που εκτιμώ πολύ γρήγορα μετά την πτώση των credits τέλους θα λησμονηθούν. Και μαζί τους παρέα και ο ΠΓΛΛ Κόσμος...
Στις δικές μας αίθουσες στις 15 Μαρτίου 2012 από την New Star
