Movies Ltd

των Phil Lord, Chris Miller. Με τους Jonah Hill, Channing Tatum, Brie Larson, Dave Franco, Rob Riggle

Ανόσιο Vintage

του gaRis (@takisgaris)

Θα μπορούσα εύκολα να πασάρω την ντροπή στη Μαριάνθη (η σύζυγος – καναδεζάκι) και να πλύνω την μπουγάδα. Προτιμώ την αντρίκεια οδό και ομολογώ: Έβλεπα κι εγώ Johnny Depp στο 21 Jump Street τότε, στα αμαρτωλά (λέμε τώρα) 1987. Ήταν η εποχή αμέσως πριν τον αναλάβει ο πεθαμενατζής (Dark Shadows = αδημονώ) Μπέρτονας και τον σοβαντίζει σε μια σειρά αλησμόνητων ταινιών του. Ο πρόλογος θα μπορούσε εύκολα να διαγραφεί. Διότι ούτε έχουμε καμιά πιστή αναπαραγωγή τύπου Starsky and Hutch ή The Dukes of Hazard, ούτε καν σεναριακά ο τόνος μπαίνει στο δραματικό, όπως στο original series της Fox. Αντιθέτως, η ρότα οδεύει σε κάτι μεταξύ spoof teenage ταινιών και cop action με τα γνωστά τρεχαλητά και το κυνήγι ναρκεμπόρων που εθίζουν τη νεολαία στα χάπια μέσα στα σχολεία. Που σημαίνει, δεν τρέχει μία αν δεν είδες το παλιακό- περάσανε και 25 χρόνια (μπρρ…) βλέπεις.

Έξυπνη επιλογή και πετυχημένο δέσιμο του ντουέτου Jonah Hill και Channing Tatum. Εκ διαμέτρου αντίθετοι συμμαθητές στο κολέγιο (ο σπασίκλας, χωρίς αυτοπεποίθηση και επιτυχία στα κορίτσια ο εις, σωματαράς, γυναικοκατακτητής αλλά άμπνταλος ο έτερος) – κολλητά φιλαράκια στη σχολή αστυνομικών και ντουέτο της συμφοράς από την περιπολία με ποδήλατα ως την επανένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον της 21 Jump Street όπου όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Είναι κι ο σχεδόν απαραίτητος σε κάτι τέτοια χαριτωμένα Ice Cube να προβάρει επιτυχημένα το Sam L. Jackson alter ego του. To παλικαράκι ο Michael Bacall (Project X) έχει κατεβάσει λεξικό με όλα τα πιθανά penile και scatological jokes στο βαθμό που θα έκαναν τον Freud να βαρέσει μπιρ  Αλλάχ. Η ταινία το φωνάζει σε κάθε κλίμακα ότι είναι φιλόδοξη, προσπαθώντας να κεράσει το δύο-σε-μία (action-spoof) όμως, όσο περισσότερο προσπαθεί τόσο ευκολότερα αποτυγχάνει. Αντιθέτως, χτυπά κέντρο σε ανύποπτες στιγμές που οι ατάκες βγάζουν μια ειλικρινή χαζομάρα, μια απέλπιδα αφέλεια.

Αυτό που με στεναχώρεσε (sic) πάντως ήταν το υπεραναμενόμενο (spoiler) cameo, σε ένα shoot-out όπου μέσα στον πανικό δεν υπήρχε ο κατάλληλος χρόνος να γίνει επιτυχημένα το tribute στο αυθεντικό (εντέλει) 21 Jump Street. Χώρα που τώρα κατάλαβα (sorry Μαριάνθη) πόσο καλύτερα δείχνει με το σοβά ο Depp. To σκηνοθετικό ντουετάκι (Phil Lord, Chris Miller) που είχε αρέσει με το animated Cloudy with a chance of Meatballs στέκεται κάτω των δυνατοτήτων του, με ένα εμφανώς καλύτερο πρώτο μισό, θα ήμουν όμως υπερβολικός να απορρίψω ένα θαυμάσιο σόλο του Jonah, που έχει πάρει τα πάνω του μετά το πρόσφατο Oscar nom (Moneyball), ενώ ο Channing Tatum παραμένει ηθοποιός ολκής για… το γυναικείο κοινό (και μόνο).

Για πες: Sequel είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει όπως δείχνει η εύκολη κατάκτηση της αμερικανικής κορυφής του box όφη το οποίο θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στους δημιουργούς να βρουν τη σωστή αναλογία στο χαριτωμένο αλλά εντελώς ό,τι –κάτσει 21 Jump Street.

Στις δικές μας αίθουσες την 1η Μαΐου 2012 από την Feelgood